Daar moest de groep in tweeën gesplitst worden want ja, veel meer deelnemers dan aanmeldingen…….

Maar de Bal Gehakt was fantastisch. We hebben lekker nagepraat over een mooie rit door het toch altijd weer mooie Noord-Holland.

De toercommissie zou het toch wel heel handig vinden als iedereen die van plan is te gaan rijden zich van tevoren aanmeld.

Nu moesten ze bij Stam noch snel een stel extra gehaktballen gaan draaien en bakken. Ze hebben alle moeite gedaan om ons welkom te heten maar handig is het niet.

Tot ziens op de klaverjasavond?  En anders zien we elkaar wel weer.

Groeten Hans Schouten

Dat zijn de echte kanjers. Ik heb haar veel succes gewenst. De gehaktbal was ook super trouwens. Als fooi kreeg zij van mij alvast een liter benzine cadeau.

Vanaf Voorthuizen via via richting het Nijkerkernauw waar ik de polder weer inreed.

Zoals er meerdere wegen naar Rome leiden, bleek dat ook voor Lelystad op te gaan dus ik heb weer het nodige onbekende asfalt gezien.

Bij Lelystad na de sluis nog even een Magnum gescoord en daarna na een prachtige rit weer richting huis.

Toercommissie, bedankt voor de mooie route.



Groeten Hans Schouten

Herfstweekend 2024.

Bij ieder weekend wordt er gevraagd; wie schrijft er een stukje als verslag voor de koppeling?

Er zijn nooit spontane enthousiaste vrijwilligers. Ook ik heb me een paar keer gedrukt, dus denk ik nu is het mijn beurt.

Al een paar weken kijk ik uit naar dit weekend. Met je motor vrienden naar een mooi gebied bij de Moezel. Je weet van te voren dat de toercommissie mooie routes weet te verzinnen c.q. te verzamelen.

Met de nieuwe regel om bij de grens te verzamelen, denk ik net als vorig jaar er verstandig aan te doen een Airbnb te boeken de avond te voren. Vroeg opstaan met een rit tot over de grens bij Venlo trekt me niet.

De woensdagavond dus vertrokken. Het miezert en tussen Barneveld en Ede word ik getrakteerd op een fikse hagelbui dat op de weg blijft liggen. Witte wereld, verkeer loopt vast. Gelukkig voorbij Ede is het weer droog.

Bij de Airbnb word ik welkom geheten en vind mijn onderkomen voor de nacht sober schoon, maar niet erg gezellig de plaatselijke kroegen zijn in dat dorp op woensdagavond gesloten.

’s Ochtends verzamelen we bij de bakker in Nettetal. Onderweg kom ik bij het tankstation de eerste vrienden tegen. Bij de bakker een goed ontbijt en lekkere koffie.

Binnen de afgesproken tijd is iedereen present. Ik zie een paar voor mij nieuwe motoren met berijders met een dikke smile.

Via een mooie route rijden we naar Veldenz. Het laatste stukje gaat over de snelweg i.v.m. de omleidingen die er net voor we bij de bestemming zijn.

Zo zijn we mooi op tijd in het hotel. We worden hartelijk ontvangen door Madelon en Alex.

Even opknappen op de kamer en een goede maaltijd volgt. De avond vliegt om met mooie verhalen bij een drankje.

Vrijdag kiezen we voor de lange route die tot in Luxemburg leidt. Alleen Gerrit kiest voor de korte route en heeft zich ook goed vermaakt. De lange route geeft voldoende uitdaging met bochtjes en mooie natuur. Vermeldingswaard is de koffiestop op een terras met geweldig uitzicht over de Moezel (Piesport) en goed gebak. Meegenieten kan met de foto’s op de website.

Na de tocht krijgen we van de gastheer Alex op verzoek van Karin en Ruud uitleg over de plaatselijke wijnen van de buurman-wijnboer. Verschillende wijnen laat hij proeven. Hij blijkt een goede verkoper te zijn. Ook krijgen we net voor we naar bed gaan van de plaatselijke brandweer nog een optreden. Een uitgebrande scooter wordt geblust.

Zaterdag neemt Gerrit weer de kleine route, die hij snel opgeeft van wege de vele omleidingen. De anderen kiezen voor de lange route. We rijden als een bloemblaadje de bergheuvels op en af en weer genieten we. 

Bij de koffiestop bij Abdij Himmerod is weer top; “ kaffee mit kuchen”.

Met Marcel de broer van Frans (die Els vervangt) doen we een cultureel uitstapje naar de abdij kerk.

Hij is zeer geïnteresseerd in de Romeinen.

Ook laten de omleidingen ons weer van de route afdwalen, maar daar heb ik geen hinder van. Ik volg wel. Het rijden gaat goed, alleen af en toe een inkakkertje, maar dan weer snel bij de les.

Zondag gaan we weer op huis aan.

Koffie drinken met taart schiet er bij in. 
Verschillende etablissementen zijn gesloten.

Dan maar door en lunchen op een heerlijk terras in de zon.

Na Aken wordt het snelweg rijden. Heerlen- Eindhoven- Utrecht, het asfalt schiet onder de wielen door. Amsterdam en bij de BP in Purmerend nemen we afscheid.

Wederom een weekend dat te snel voorbij is gegaan. Maar dat is zo als je je vermaakt.

Dank aan de gezellige groep en dank dat het mogelijk gemaakt wordt door de club.



Met motorgroeten, Gertjan Hubers.

Zondag rit 1 september.



De vertrekpunten zijn zo langzamerhand wel bekend.                                            Het is òf de Shell in Wieringerwerf, òf de Esso in Enkhuizen en nu was het de beurt aan de McDonalds in Hoorn. 

Voor Carin en mij betekent dat dat we zeker een uurtje nodig hebben om in Hoorn op tijd klaar te staan. We hebben een ritje van bijna 40 minuten, dan aftanken en wat tijd over voor een vrolijk praatje voordat we aan de rit gaan beginnen. 

Nooit een probleem natuurlijk, maar deze keer had dat toch een beetje anders kunnen verlopen.

Ik was voor het eerst op mijn nieuwe ijzeren paard. Trots als een pauw ging ik nog wat voorzichtig op weg naar Hoorn. We waren nog niet op de A7 of Carin stoof me met hoge snelheid voorbij om te bewijzen dat in haar 850 ook genoeg pk’s zitten. Ik kon het niet nalaten om ook het gas goed open te draaien om vervolgens op hoogst illegale snelheid Carin voorbij te gaan. Mijn mannelijk ego was daarmee weer gestreeld en we zakten af naar net boven de toegestane snelheid. En dat was maar goed ook, want het mannetje met de laser gun stond in de berm. Pffff net op tijd. Even later kwam er nog een Harley met te hoge snelheid ons voorbij. Ik betwijfel of die het lasergunmannetje gezien had. De Harley deed ook mee aan ons rondje misschien heeft hij nog mazzel gehad. 

Vanaf de Mac in Hoorn reden we over de N247, om het grote onderhoud aan de ringweg A10 te ontlopen. Het eerste stuk vind ik persoonlijk altijd wat minder. Na Edam wordt het leuker. Puur persoonlijk natuurlijk, trek je er niets van aan. Via Broek op Waterland komen we via Zunderdorp (nog nooit van gehoord) en Ransdorp (kende ik ook niet) over de Schellingwouderbrug in IJburg aan.                     

Een leuk weetje over de Schellingwouderbrug is dat het een verkeersbrug over het Buiten IJ is. De brug verbindt het Zeeburgereiland en Amsterdam-Noord met elkaar. De brug is al in 1957 geopend en heeft een totale lengte van 791m. Als de mast van je bootje niet hoger is van 9.1 m dan kan je er nog onderdoor.

Dat IJburg een wijk is in Amsterdam wist ik natuurlijk wel.

We zijn er eerder met de motor geweest. Het is een verzameling van kunstmatige eilanden die in het IJmeer liggen. De eerste fase van de aanleg van de eilanden was nog niet zo lang geleden in 1999. Ze zijn nog niet klaar, er wordt nog steeds gebouwd. Voor wat betreft de huizenprijzen is IJburg de duurste Vinex-locatie van Nederland. Nou begrijp ik ook waarom ik zoveel dure auto’s zag rijden. Ze waren vast op zoek naar een parkeerplaats. Haha, voor geen goud ging ik er wonen. Geef mij de Kop van Noord-Holland maar. Altijd plek voor je vierwieler. 

Tja en dan die fantastische weggetjes op, rond en langs de Vecht. Altijd hartstikke leuk om vanaf je ronkende tweewieler naar die mooie optrekjes te kijken. Er zitten plaatjes tussen hoor, maar ook een paar foeilelijke exemplaren. Ik heb trouwens ook veel hoog hekwerk gezien waar je niet doorheen kon kijken met camera’s bij de poort. Was dat nu hier of verderop bij Loosdrecht? Ik vroeg me in ieder geval af of deze bewoners bij hun buren achterom komen om een bakkie te halen. Ik geloof er niets van.

In het altijd fraaie Baambrugge hadden we een prima koffiestop. Met snelle bediening en voor de meesten een kop koffie met de standaard appelpunt met slagroom. We hoeven er eigenlijk nooit bij na te denken. Appelpunt natuurlijk!

In Baambrugge woonde één van mijn vorige werkgevers. (Yep, ik heb er een paar versleten). Baambrugge is een leuk dorpje om eens door heen te slenteren.

Wist je trouwens dat in het oude boerderijtje, schuin tegenover Café de Punt, een geluidsstudio was? En dat om 1972 The Beach Boys daar hun album Holland hebben opgenomen? Op Spotify is hij terug te vinden. Ik heb een paar nummers gehoord, niet echt bijzonder.

Vanaf Baambrugge zijn we via Abcoude, Uithoorn en Woerdens verlaat uitgekomen in Breukelen om daar gezellig met zijn allen te lunchen. Tja dat hadden we gedacht…. De groep was in tweeën gesplitst geraakt omdat er in de Kwakel een optocht georganiseerd was.

De eerste groep die in Breukelen aankwam onder de bezielende leiding van een toercommissie-lid, (ik zal geen namen noemen, maar hij begint met een M en eindigt op ichel), was van mening dat het veel te druk was en dat hij een andere gelegenheid moest kiezen. Onbegrijpelijk natuurlijk en wat mij betreft een puntje voor de ALV. De tweede groep kwam niet veel later in Breukelen aan om bij het authentieke HappyFood restaurant op het terras neer te ploffen. Wij dachten dat die anderen, onder leiding van M. dus toch nog achter ons reden. Nee dus. Zij zaten bij HappyFood in Loosdrecht. Gelukkig wel op de route anders hadden we ze                   

natuurlijk nooit opgepikt. 😊

Vanaf Breukelen zijn we weer zo zoetjes aan op huis aangereden met een extra stop om een ijsje te pikken. Ik moet zeggen dat was ook wel nodig want de buitentemperatuur is gedurende rit behoorlijk hoog geweest. Tegen de 30 graden aan. 

Het was in ieder geval een mooi uitgezette route!
Er zat van alles tussen en vooral veel bochtenwerk.
Toercommissie bedankt! Voor diegenen die de route niet gereden hebben, download de route en rij hem toch maar een keer.
Je zult er geen spijt van hebben.

Groeten

Ruud.

Picknickrit 4 augustus.

Afgelopen zondag 4 augustus, vertrokken we om 09.05 u vanaf de A7 bij Wieringerwerf voor de jaarlijkse picknickrit. Helaas 5 minuten later dan gepland door de trage aankomst van ondergetekende en zijn meerijdende streekgenoot. Maar de schuld lag bij mij, koffie vergeten en alsnog opgehaald.

Maar niet getreurd we hadden de gehele dag nog voor ons en het was prima motorweer dus met goede zin ging de groep op weg richting afsluitdijk.

De route ging vandaag door Friesland en wel via de noordkant naar de oostkant en vandaar weer onderlangs naar de westkant, totaal ca. 300 km van vertrekpunt tot afsluitdijk.

Met zijn uitgestrekte weilanden, pittoreske dorpjes waarvan je nog nooit hebt gehoord, en kronkelende wegen biedt Friesland een ideale omgeving voor ons soort mensen, waarmee ik motorrijders bedoel. 

Op een mooie zomerdag met een strak zonnetje is er geen betere manier om van het landschap te genieten dan vanuit het zadel van je motor. En we konden ook genieten daar de voorrijder een prettige snelheid aanhield zodat je ook nog ontspannen rond kon kijken.

Na ca. 1,5 uur rijden hadden we onze eerste stop op de Skingsterdyk met een ruime mogelijkheid om de motoren te parkeren en voor enkele liefhebbers een zitmogelijkheid, maar de meesten bleven staan en genoten van de ochtendzon. De koffie/thee, en zelfs een paar Brusselse wafels met slagroom kwamen tevoorschijn.      De rest deed het met een gevulde koek of droog kaakje en tijdens het nuttigen ontstonden er leuke gesprekken waarbij enkele wereldproblemen werden aangekaart en deels opgelost, wordt vervolgd.

Na deze stop gingen we monter weer op weg wederom via een mooie route en na ca. 2 uur maakten we onze tweede stop downtown Hallum en wel vlak voor beschuitfabriek “De Volharding”. Dit Friese familiebedrijf bestaat al ruim een eeuw en begon ooit met de productie van beschuit en roggebrood. Maar die sluiten steeds minder aan bij de behoefte van de consumenten, vandaar leegstand, anders hadden we nog even aan kunnen bellen voor een paar rollen vers beschuit.           

Maar niet getreurd wij hadden aan een klein pleintje bij een haventje bij deze stop een 2-tal bankjes voor de ouderen en de jongeren konden hier op de grond volledig los. Gasflessen 4-pits kookplaten, eieren, brood (geen beschuit), spek naar keuze buik- of katenspek, plakken kaas, het kwam allemaal uit de koffers. Na opstelling van de “groot keuken” uitrusting ging er een klontje boter in de pan en bakken maar.

Volgens mij heeft iedereen wel een gebakken ei + genuttigd. Bedankt voor deze inspanningen om onze magen te vullen. En het mooie is dat er voor volgend jaar hamburgers in de pijplijn zitten althans volgens deze hobbykoks. Dus kun je volgend jaar (weer) mee met de picknickrit dan zou ik zeker van de partij zijn.

Na dit culinaire hoogtepunt gingen we weer op weg en maakten we een extra stop om van een fraai uitzicht over de wadden te genieten.
De laatste etappe van de dag bracht ons weer via een mooie route richting afsluitdijk waar we een laatste stop hadden met een fraai uitzicht over het IJsselmeer en die tevens het einde van de rit inhield. Hier werd er warm afscheid genomen en ging ieder op eigen wijze over de dijk weer op huis aan. Al met al een prachtige rit met fraaie uitzichten, veel gezelligheid en mooie gesprekken. Dank aan de voorrijder en de toercommissie. Op naar de volgende dagrit.

Gr. Albert Dekker.

De picknick rit 4 Augustus:

Bij aanvang van de start, in de Wieringermeer, stonden al 15 motoren klaar. Wat een mooie opkomst.

Zelfs een nieuw lid met een nieuwe motor was van de partij.

Nadat sommige nog moesten tanken bij vertrek, reden we 9.10 uur de A7 op. Na een zeer spoedige rit over de afsluitdijk reden we Friesland in.

Daar begon weer het genieten van de bochtige landweggetjes. Heerlijk en zoals altijd weer een prachtig parcours uitgezet.

Kort daarna de eerste picknick stop en er werd vooral van de koffie genoten. De tweede stop kort daarna, ging meer voor het uitzicht. Het was bij het monument boven op de zeedijk en richting de Waddenzee. Hierna het verste punt Dokkum, wat voor mij het keerpunt was tijdens de 11 steden tochten op de schaats.

Even na de middag de grote stop en wel met 2 top koks. De 2 koks waren gespecialiseerd in het bakken van witte eieren ,want met bruine eieren zouden ze het te bruin bakken. Nou de 2 top koks “volharden” ook in het eieren met spek bakken een mooi spektakel

om te aanschouwen. Ga zo door heren jullie zijn geslaagd. De heren uitzetters hadden een goede plek uitgezocht want we stonden tegenover de biscuits fabriek “de volharding”

We hadden de hele dag alles mee. Zo was het erg stil op de weg, wat heel ontspannend reed. En het weer was volmaakt, droog en niet te zonnig, beetje wind bij ongeveer 20 graden C. Na de grote stop even nog een mini sanitaire stop en daarna richting de Afsluitdijk. Waar we afscheid namen van elkaar. Een super dag wat perfect georganiseerd was waar niets meer te wensen overhield. Hartelijk bedank voor de organisatie.



Jan Kramer 

De middag avondrit van 20 Juli 2024          

Op deze mooie warme zaterdag middag hebben wij ons verzameld bij de Esso te Enkhuizen. 
Met 12 motoren waaronder 3 duo’s gingen wij rond 12 uur van start.

Mensen wat was het al warm. Dus hup de dijk over en bij Lelystad al meteen in de file na de brug. Maar niet getreurd, daarna met gezwinde pas verder. 

Mooie route door de Flevopolder en verder op naar de eerste koffie stop in Rhenen. Hier genoten van de koffie ,thee of fris met een lekker stuk taart. Ik had de mazzel om het laatste stuk citroen staart te mogen ontvangen en deze was heerlijk. Dit met dank aan de twee anderen die dit lekkers ook hadden besteld.

Na de koffie weer op pad en het was rond de 30 graden dus echt wel warm. Maar de omgeving was heel mooi en we konden goed doorrijden. Zonder gekke dingen onderweg zijn we bij de tweede stop aangekomen. Pannenkoekenboerderij Aan de Linge. Gelukkig hadden ze ook ander dingen op het menu staan.

Na de nodige verfrissingen en wat te eten zijn we weer op pad gegaan en ook dit ging weer voorspoedig. Dus vol goede moed naar de laatste stop Macdonald te Lelystad.  

Hier gingen de koffie, ijsjes en milkshakes er even lekker in.

Al met al ondanks de warmte weer een heel geslaagde rit. En geen regen of onweer te bekennen. Door mooie natuur mooie dijkjes en prima stops dus wat wil een mens nog meer.

Met grote dank aan de uitzetters en voorrijders van deze rit Dirk en Michel.

Jan Ditz.

Verslag van de supertoer 2024

Het zat ons niet mee. We hadden mooi weer om te rijden maar na Eindhoven kregen we een verkeersmelding dat er vertraging was op onze route. Deze liep op tot 1,5 uur. Toen besloot ik als voorrijder om te gaan koffiedrinken bij een Tankstation (Het Haasje) voor Weert. We waren toen al meer dan 2 uur onderweg. Meestal is de file dan wel opgelost maar dat is niet gelukt. We zijn toen met een omleiding om Weert heen, naar Urmond gegaan. (Er was een ernstig ongeluk gebeurd na Weert.) Daar kwamen we om 11 uur aan. Ik stond voor de deur toen Jan belde met de vraag waar wij bleven. Na een snel kopje koffie zijn we toen met 11 man op pad gegaan naar Dasburg.   We gingen via een mooie doorgaande route op pad. Het ging allemaal binnendoor langs rustige doorgaande wegen. Hier zaten leuke bochten en lichte afdalingen en beklimmingen in, zodat je alvast kon wennen aan wat er komen zou. Ongeveer halverwege kwamen we een restaurant tegen waar we konden eten. Ik dacht, ik bestel iets kleins (een Hamburger) maar daar bleek nog een portie patat bij te zitten. Maar goed dat is niet anders. Toen moesten we van de route af omdat er iemand moest tanken en dat lukte ook weer, dus gingen we weer op pad door de Hoge Venen op weg naar Dasburg. Na verloop van tijd kwamen we voor een afgesloten weg waardoor we moesten omrijden. Daardoor moesten we wel een heel stuk over een uit gevreesde weg. Dat ging echter zonder problemen.

Vlak voor Dasburg kwamen we nog twee motorrijders tegen die aan het keren waren bij een bos. Wat ze daar deden weten we niet ? Het bleken Peggy en Albert te zijn. Wij zijn doorgereden en waren toen rond 17.00 uur in het Hotel.                   

Toen de kamer zoeken en opfrissen. Daar stonden Dirk en Corinne ons op te wachten. Die hadden ons in gehaald toen wij zaten te eten. Kamers waren eenvoudig, maar alles was er. Alleen het plafond boven de trap was erg laag zodat ik mijn hoofd gestoten heb.

Na een borrel gingen we met zijn allen eten en verder de dag doornemen

De Tweede dag  een rondje door Luxemburg. Maar eerst even tanken in Luxemburg (1,58 voor een liter E95). Toen op pad.   Ook weer langs mooie doorgaande wegen en hele leuke kleine weggetjes met veel bochten. Dus mensen die bij Hoek-Bouma geweest zijn konden wat ze daar geleerd hebben goed in de praktijk oefenen. Ook kwamen we langs Hotel Huberty in Kautenbach. De bedoeling was dat we daar gingen koffiedrinken maar dat was gesloten. Dus op naar een volgende koffietent.              Die kwamen we al spoedig tegen. Dit was een plek waar we in het voorjaarsweekend ook geweest waren. Je moest dan wel via een slingerweggetje naar én later ook weer naar boven, maar dat is goed gegaan. Het personeel dat er werkte was buitenlands dus het was niet zo gemakkelijk om aan te geven wat we wilden. Uiteindelijk was er koffie of cappuccino maar wat erbij was blijkbaar erg moeilijk. De vorige keer hadden we apfelstrüdel met slagroom. Maar goed, na de koffie gingen we weer op pad voor de rest van de route en na een lunchstop waren we weer rond 17.00 uur in het hotel. Na een welverdiende borrel of koffie opfrissen en klaar zijn voor het diner. 
 Daarna nog een avondwandeling om de stijve spieren wat los te maken en verder aan de borrel.

De derde dag zou een rondje Duitsland zijn dacht ik, maar het was afwisselend Luxemburg en Duitsland. Mijn telefoon maakte overuren bij het melden van nu Luxemburg en dan weer Duitsland. Verder was het een mooie route langs de Sure en later wel door Duitsland. Ook hebben we koffie gedronken bij een restaurant waar we niets bij de koffie konden krijgen omdat de keuken nog niet open was. Maar niet getreurd het was mooi weer om te rijden, ook weer langs mooie plekjes en uiteraard wel weer een omleiding waar we niet langs konden. Dus omrijden wat ook weer lukte. Na de lunchstop en verder een mooie rit waren we weer rond 17.00 uur bij het tankstation om te tanken en eventueel sigaretten te kopen. 

We kwamen door dorpjes als: Linde; Kerkenveld; Hollandscheveld, Tiendeveen en ga zo maar verder, wel meer het Noorden in richting Drenthe. (Geen Hunebedden gezien trouwens)Boven Hoogeveen langs maar weer richting het Westen koersen door mooie dorpjes en droge landschappen.

In Steenwijkerland was de tweede stop, tevens voor het avondeten. Bij aankomst was er wat verwarring over het aantal deelnemers maar we waren welkom, onder de mededeling dat er na ons nog twee grote groepen aankwamen dat ze er wel vaart achter gingen zetten. ( vonden wij niet erg hoor)

Eerst wat drinken en daarna gingen de meesten aan de pannenkoeken.

Toen iedereen de buik vol had vroeg de eigenaar tot onze verbazing of we nog een toetje wilden. De haast viel dus wel mee.

Vanaf die stop reden we naar het hoofddoel van de route, nationaal park De Weerribben.

Heel mooi gebied waar vroeger veel turf is gestoken en waar veel rietvelden en water te vinden zijn.

Na dit park verder richting Kuinre een heel stuk over de Kuinderdijk. Lekker bochtjes rijden maar helaas lieten de weergoden ons na het eten weer in de steek en werd het steeds natter.

Daarna naar het hotel. Daar konden onze motoren weer op de parkeerplaats staan

Na de aankomst borrel, opfrissen en zorgen dat je klaar bent voor de barbecue.

Na de barbecue gingen we weer even wandelen naar de ruïne van het kasteel bij het dorp.
Daar had je wel een mooi uitzicht over de omgeving en de rivier

Daar was vroeger ook een grenspost en tolpoort met Duitsland.

Na de avondwandeling gingen we eerst op het balkon zitten maar dat werd snel wel fris. We zijn toen binnen gaan zitten en hebben onder het genot van een borrel nog naar de voetbal zitten kijken

De vierde dag was het tijd om afscheid te nemen van een paar leden. Carin en Ruud gingen verder op vakantie naar plekken waar het mooi weer was. Peggy ging op eigen gelegenheid naar huis, net als Albert. De rest ging naar huis via de route die Jan had gemaakt naar Urmond. Dit was ook weer een mooie route buiten de snelwegen om. Na ongeveer 2 uur zag ik een restaurant wat open was dus konden we koffie drinken. Dit keer met gebak wat goed smaakte. Ook stond er nog een leuk item bij het restaurant.

Ik dacht eerst, het is een reclame motor, maar het bleek een echte zelfbouw motor te zijn . De eigenaar had hem zelf gebouwd. Hij had hem omgebouwd met een Volkswagen dieselmotor erin.                           

Hij had er ook een achter zitje en een aanhanger bij gemaakt.  De achterzitting was gemonteerd op een veersysteem zodat zijn vrouw ook comfortabel zat. De aanhangwagen kon gevuld worden met kampeerspullen en wat hij verder nodig had. Ik denk alleen dat hij niet meer in de grote steden kan komen door de uitstoot van uitlaat gassen en hij maakte toch nog veel lawaai. Maar het is een leuk hobby object. 

Na de koffie en uitleg van de motor vervolgden we de route. Sommige stukken kwamen overeen met de terug route van het voorjaars weekend. Ook de lunchstop zat in deze route en daar zijn we dus gestopt voor de lunch. Na de lunch gingen we weer via de route door België,  Limburg en Valkenburg en zo weer naar de A2. Bij het tankstation zijn we gestopt en hebben we afscheid genomen van elkaar. Ik ben toen in een keer naar huis gereden omdat ik alsnog naar Leeuwarden moest. Maar al met al was het een leuk weekend met lekker weer en geen problemen.

Wat wel opviel was dat we toch met mensen reden die ondanks dat ze regelmatig in een groep rijden de regels niet helemaal hanteren.

• Zoals baksteensgewijs rijden, op je achter rijder letten en als je hem niet meer ziet, wachten bij de afslag.
• Bij een stoplicht waar je moet stoppen naast elkaar gaan staan en niet achter elkaar, vooral bij een grotere groep.
• Als de voorrijder op een grote parkeerplaats gaat staan om te wachten op achterblijvers, blijf dan niet op de weg staan maar ga ook op die parkeerplaats staan.  Doordat je op de weg blijft staan kan de voorrijder niet inschatten wanneer hij weer kan rijden als de achterblijvers komen.

                  

Verder heb ik lekker gereden. Ik moest alleen mijn spiegel, die Jan eraf had gestoten even repareren.

Jacq Baas

Verslag van middag-/avondrit 8 juni

De start was gepland om 12.00 uur bij de Esso in Enkhuizen.

Al snel verzamelden de clubleden zich, tot er nog 1 op de lijst ontbrak: Martin (achternaam ben ik kwijt) een nieuw lid.

Hij bleek goed te kunnen lezen want om 12.00 uur kwam hij aanrijden op zijn Pan European.

Welkom bij de club Martin!

We waren toen met 18 motoren plus de welbekende duo, mevrouw Sluis.

De weersberichten waren goed volgens onze Pelleboer volgers dus dat moest goed komen.

Al snel bleek dat die man er al een tijdje tussenuit is want op de dijk pakten de donkere wolken zich samen en vielen al snel de eerste spetters regen.

Verderop zag het er niet hoopgevend uit maar gelukkig bestaan er maar 2 soorten weer voor motorrijden: Goed Weer en Heel Goed Weer. Eén keer raden wat het deze keer was.

Al snel voorbij Lelystad verlieten we de provinciale weg om o.a. via de Visvijverweg richting Noordoostpolder te toeren.
Weer eens wat anders dan de welbekende doorgaande route richting het oosten.

Ook bij de Ketelbrug bleek een parallelweg te bestaan zodat we al snel in de volgende polder te belanden.

Via een mooie route richting Zwartsluis vanwaar we echt het binnenland inreden.

Na heel wat weggetjes kwam er een afslag naar de Dorpsstraat in De Wijk en daar bleek de eerste stop gepland te staan.

Geheel tegen de lokale gewoontes in deze gelovige streek in, bleek deze

zaak echter op zaterdag dicht te zijn…..

Even een stukje terug rijden en we kwamen bij een zaak waar we heerlijk hebben gezeten.

Het zonnetje kwam er zowaar ook nog even door dus dat beloofde veel goeds.

Daarna weer via mooie weggetjes verder richting het Oosten.

We kwamen door dorpjes als: Linde; Kerkenveld; Hollandscheveld, Tiendeveen en ga zo maar verder, wel meer het Noorden in richting Drenthe. (Geen Hunebedden gezien trouwens)Boven Hoogeveen langs maar weer richting het Westen koersen door mooie dorpjes en droge landschappen.

In Steenwijkerland was de tweede stop, tevens voor het avondeten. Bij aankomst was er wat verwarring over het aantal deelnemers maar we waren welkom, onder de mededeling dat er na ons nog twee grote groepen aankwamen dat ze er wel vaart achter gingen zetten. ( vonden wij niet erg hoor)

Eerst wat drinken en daarna gingen de meesten aan de pannenkoeken.

Toen iedereen de buik vol had vroeg de eigenaar tot onze verbazing of we nog een toetje wilden. De haast viel dus wel mee.

Vanaf die stop reden we naar het hoofddoel van de route, nationaal park De Weerribben.

Heel mooi gebied waar vroeger veel turf is gestoken en waar veel rietvelden en water te vinden zijn.

Na dit park verder richting Kuinre een heel stuk over de Kuinderdijk. Lekker bochtjes rijden maar helaas lieten de weergoden ons na het eten weer in de steek en werd het steeds natter.

Langzamerhand gingen we weer richting de polders om in Lelystad uit te komen.

We zouden daar onder aan de sluis aan het begin van de dijk even stoppen om gedag te zeggen maar omdat we net voor de opengaande brug stonden hebben we daar maar handen geschud waarna iedereen op eigen houtje richting Enkhuizen vertrok.

Al met al weer een prachtige route uitgezet door onze toercommissie.

Groeten, Hans Schouten

ZUIDERDIJK OPEN? KOM NAAR DEN HAAG!

Op maandag 15 april staan we om 13:00 uur voor de Raad van State om de afsluiting van de 14 kilometer lange, langs de oever van het IJsselmeer lopende Zuiderdijk ongedaan te maken. We worden in deze zaak ondersteund door onder meer Motor.NL, MotoPlus, Motormeiden, LOOT en KicXstart. Daarnaast is het natuurlijk fijn als er die dag ook motorrijders aanwezig zijn. 

Heb je tijd en kan je erbij zijn, in Den Haag? Laat het ons weten op ja@motorrijdersactiegroep.nl.

De openingsrit 2024.

Vandaag woensdag 6 maart beloofde mooi weer en dat klopte ook. Omdat ik a.s. zondag (10 maart) bij de openingsrit verhinderd ben en de route al gestuurd was, had ik me voorgenomen om deze route vandaag (6 maart) te rijden.

Aan de slag dus met de mail met bijlage, deze geopend in Garmin Drive en dan maar versturen naar de Garmin XT.

Vervolgens de reisplanner geopend en alles wat er te vinden was, maar geen openingsrit 2024…….. 

Nog maar eens geprobeerd, het toestel zegt keurig dat de gegevens geïmporteerd zijn en de route wordt berekend, maar weer geen openingsrit te vinden in de reisplanner.

Na de nodige krachttermen, ik zal het hier netjes houden, dan maar de in oktober afgelaste middagrit te rijden, die wel in mijn reisplanner stond, ( meermalen zelfs).

Dus met een heerlijk zonnetje gestart in Hoorn en daarna via via naar Scharwoude gereden. Verderop ging de route richting Warder, waar verder op de route de dijk nog afgesloten was i.v.m de al jaren durende dijkverzwaring. 

Heel simpel een omleiding naar de N247 gepakt om bij Edam de route weer op te pakken. Daarna allerlei weggetjes in Waterland gereden waar ik al heel lang, of nog nooit geweest was. Na Broek in Waterland weer even langs de weilanden en zelfs het illustere Zunderdorp werd doorkruist.

Via Watergang het noorden weer in en verderop kwam ik in Ilpendam waar ik een terrasje heb gepakt bij het Wapen van Ilpendam, tegenover het Dorpshuis waar de koffiestop stond gepland.

Lekker aan de warme chocomel met slagroom en een punt cheesecake.

Ik kan wel verklappen dat het daar bijzonder goed uit te houden was.

Dan kom je langs prachtige plaatsnamen als Oost-Knollendam, Spijkerboor en West Graftdijk. Een heel stuk over de Schermer dijk, wat ook geen straf is om te rijden en bij Schermerhorn doorgestoken richting Walingsdijk. Via Bobeldijk ging de route binnendoor richting Wognum, maar aangezien de Snert voor mij vandaag toch niet klaar stond ben ik vanaf Bobeldijk via Zwaag naar huis gereden.

Goed idee van de Toercommissie om de afgelaste rit van vorig jaar aan te gebruiken. Het was genieten.  Volgende keer wel even de naam aanpassen…………

Groeten Hans Schouten

Infoavond Voordeelhelmen 20-03-2024.

Woensdagavond 20 maart j.l. zat de kantine van ons “clubgebouw” behoorlijk vol. Zo’n 36 leden gaven acte de présence en kregen door Wouter en Helene van Voordeelhelmen uit Zwaagdijk een uitleg over motorkleding, protectie en helmonderhoud. Op scherm en met tastbare voorbeelden werd een en ander uiteengezet. Zo rond kwart over negen werd er afgesloten en werden Wouter en Helene bedankt voor de presentatie door de voorzitter. Daarna bleef men nog lekker nazitten met een hapje en een drankje. Het was een nuttige en gezellige avond.  

Dit is de Column die ik nog lang niet wil schrijven.

Ik voel mij aan de ene kant schuldig, wetende dat ik het niet moet zijn, en daarom deze Column toch met jullie wil delen.  

Voor een deel van onze leden is het bekend dat ik al enige tijd ziek ben. 

Maar eerst wil ik even terug naar Mei 2020, waar mijn vrouw de vraag stelt of ik weer leuk zal vinden om motor te gaan rijden. 

Ga eens bij een motorzaak langs om te zien wat het met je doet. Een week later stond de afspraak voor een proefrit met de BMW F800st.  Voor een deel van onze leden is het bekend dat ik al enige tijd ziek ben. 

Na bijna 12 jaar geen motor meer hebben gereden, viel het weer reuze mee. Opstappen gas geven even schakelen en remmen waar zijn die 12 jaar gebleven, fantastisch is het. Voor het proefrijden heb ik het wel mijn vrouw besproken dat ik lid wil worden van een motorclub en zo ook toertochten te rijden met een leuk samen zijn. Kijk op internet of je een geschikte motorvereniging kan vinden, en ja hoor het staat er vol mee. Dan is het referenties lezen om te kijken waar ik mij bij thuis kan voelen. Inmiddels ben ik op mij eigen al aan het experimenteren met tochtjes te rijden, heb ik een TT 550 gekocht en voor deze situatie bevalt het mij prima. 

Achteraf had ik beter voor de Garmin kunnen gaan, maar ja verbetering kan altijd mogelijk zijn. Buiten de tourritten wordt de motor ook voor woonwerk verkeer gebruikt. En alles voelt weer als vanouds. Met het verder zoeken naar een motorclub kwam ik op de site van MC West-Friesland uit. De foto’s spraken mij aan en ook de verhalen van de leden. Hierna heb ik met Kees gebeld voor extra informatie, en de eerste uitnodiging om mee te rijden met een toertje stond. Als gewoonlijk eerst even de kat uit de boom kijken, maar het voelde goed, dus op naar meer. De BMW was wel een lekker motor om mee te rijden al kreeg ik wel wat last van mijn knieën bij ritten boven de 400 km.

Even bij een andere dealer lans geweest, en omdat ik vroeger als droommotor de Kawasaki GPZ900R had, stond hier een Kawasaki Versys 1000S gt het nieuwe droom ultimatum. 

Maar dan nog wel even mijn vrouw zien te overtuigen om na een jaar alweer een andere motor aan te schaffen. Datum vergeet je nooit weer en op 5 juni 2021 reed ik met de demo een testrit, waarna de nieuwe Versys was gekocht. 

Super het gaat ons voor de wind. Nu wilde mijn vrouw ook weer graag achterop, maar door haar spierziekte durft zij het niet meer. Welke niet inhoud dat ik de tijd krijg om met de tourritten mee te rijden inclusief de meerdaagse ritten. De motor rijdt echt fantastisch en met de volgende monsterrit mag ik wel zeggen dat ik mij comfortabel heb gevoeld. Helaas was het met mijn gezondheid niet zo goed gesteld, een bypassoperatie kwam op mijn pad dus een half jaar geen motorrijden. Gelukkig viel het herstel mee en in maart kon ik weer meerijden. 

Inmiddels was er ook de vraag gesteld om copy in te leveren voor in de koppeling. Bij Kees en Kees de vraag neergelegd of ze het leuk vinden om er een maandelijkse column in te plaatsen. Nou dat vinden zij wel wat, maar als het een keer niet gaat dan niet, je moet het niet als een verplichting voelen. 

Altijd met veel plezier columns geschreven. Misschien kunnen de meeste mijn naam ervan. 

Verder vind ik het ook leuk om mij voor vrijwillige taken in te zetten, en zo om als kantine hulp mijn bijdrage te doen. 

Aangezien ik nog werk, zijn er ook nog andere taken die mij aanspreken maar dat is voor de toekomst want het werk gaat nu nog voor. 

Heerlijk meegereden met het voorjaarsweekend en na de lange heenrit, welke een prachtige mooie rit was, ben ik op aanraden van, de tweede dag met een kleine groep de kortere rit gaan rijden. Dit ook met het oogpunt voor de terugrit. 

Sommige ritten met de club meegereden andere op later tijdstip omdat het dan met de planning niet uitkwam. Afgelopen jaar met de supertoer meegereden en dat smaakte absoluut naar meer. Dus voor dit jaar direct opgegeven. 

Echter zit ik nu in een heel andere situatie. Met onderzoek naar mijn ziekte is er een tumor op mijn lever gevonden. Dit is geen goed nieuws. Ik ben nu nog in behandeling om te zien met welke mogelijkheden mijn leven verlengt kan worden. We hopen dat ik in het beste geval van de zomer kracht genoeg kan hebben om nog een uurtje te rijden. 

Voor nu is het nog afwachten wat er uit de onderzoeken naar voren kan komen. Ik krijg al veel bezoek en natuurlijk ook van de leden van de motorclub. Dit doet mij erg goed, als ik nu ergens van genieten kan is het van onze gezamenlijke verslaving aan het motorrijden. Nu wordt het beperkt tot de YouTube films en de site bezoeken en bladen lezen en terugkijken naar de herinnering van de ritten. 

Als het straks beter gaat kom ik weer graag naar de clubavond, al zal ik dan niet als vrijwilliger inzetbaar zijn, alhoewel je weet het nooit hoe ik dan ben. Missen van dit leuks gaat zeker gebeuren. Ik hoop die dingen nog te doen die ik graag wil, bijvoorbeeld vrijwilliger bij de 15 dorpentocht. Maar blijf ook wel nuchter genoeg dat de zaken ervoor staan zoals ze zijn. Ongetwijfeld vallen dit soort berichten zwaar, dit wens je niemand nog jezelf toe. Hoe dan schuldig voelen, ik ben nog niet lang lid van de motorclub en voelt het voor mij bezwaarlijk, ja voor de toekomst nog plannen genoeg en dan als je alles voor elkaar hebt valt dit wel als een donkere deken over je heen. Ik geloof in het lot, dit is mijn lot. Ik wens dan ook dat de motorclub nog lang kan blijven voortbestaan en weet gewoon zeker dat de leden hier volop van gaan genieten. Mocht ik mij goed voelen en nog een column schrijven zal ik het absoluut niet laten.

Het leven is met een lach en een traan, maar bestaat vooral uit 30% cabaret. Blijf lachen.

Alle goeds toegewenst en vooral veel rijplezier en kijk vooruit.

Groet André.

Algemene Leden-
vergadering 21-02-2024

Op woensdagavond 21 februari hadden we weer de jaarlijkse algemene ledenvergadering. In totaal waren er 27 leden aanwezig, incl. 5 bestuursleden. Het zesde lid (Jan Ditz)moest wegens ziekte helaas verstek laten gaan maar zijn taak werd vakkundig overgenomen door Jan Honing. De vergadering verliep in gemoedelijke sfeer en alle aangedragen agendapunten werden door de leden voor akkoord bevonden. Dirk Sluis ging er voor de derde achtereenvolgende keer met de wisselbeker vandoor.  Tegen het einde werden er aan een viertal personen een bos bloemen uitgereikt voor hun onbezoldigde goede inzet voor de club. Even over negenen werd de vergadering afgesloten en bleef men nog gezellig een tijdje nazitten.

Boetes 10% duurder; deze bekeuringen wil je in 2024 echt niet krijgen.

17/01/2024 door Jesse Busser

Een boete krijgen is nooit leuk, dus we zullen je alvast psychologisch voorbereiden op de nieuwe bedragen van 2024. Net zoals vorig jaar stijgen de prijzen rond de 10 procent, maar ze worden ook nog soms naar boven afgerond. Dat het volgend jaar maar mee mag vallen. We hebben hier de boetebedragen genoteerd, van laag naar hoog. Vergeet verder niet dat op alle bedragen nog eens 9 euro administratiekosten komen.

Dit zijn de boetes die je € 120,-- euro kosten:

• Rotonde tegen de richting in rijden

• Stilstaan op voetpad of fietspad met auto

• Afslaan zonder richtingaanwijzer

• In het donker zonder licht rijden binnen bebouwde kom

• Niet stoppen voor stopbord

Dit zijn de boetes die je knip € 180,-- euro lichter maken:

• Eén te ver versleten band

• In het donker zonder licht rijden buiten bebouwde kom

• Rijden met een onleesbaar kentekenbewijs

• Met de motor rijden op een voetpad

• Stilstaan op kruispunt

• Illegaal lichtsignalen geven

• Eenrichtingsweg verkeerde kant inrijden

• Over de busbaan rijden

Dit zijn de boetes die je € 300,-- euro duur komen te staan:

• Niet meewerken aan blaastest of speekseltest

• Kruispunt blokkeren

• Over verdrijvingsvlak rijden

• Niet voorrang verlenen aan rechts

• Geen voorrang verlenen aan tram

• Onnodig op vluchtstrook stilstaan

• Bus of tram inhalen aan de kant waar mensen op dat moment uitstappen

• Onnodig geluid veroorzaken

Een boete voor een te luide uitlaat is zelfs nog een tikkie duurder, die kost dit jaar namelijk 360 euro.

Snelheidsboetes

Techniek 2.

Zoals waar de wintermaanden voor bedoeld zijn gaat het even om het terughalen van wat je een hele tijd geleden of misschien toch niet zo lang geleden geleerd heb, te verversen.

Waaronder ik dus ook graag lees over techniek en wat er zoal veranderd is in de loop der jaren.

In mijn vorige column over onderhoud en techniek, heb ik de accu aangehaald en hoe deze verder is ontwikkeld. Leuk maar hoe komen we aan de energie die in de accu opgeslagen zit.

Dit is voor de meeste wel bekend dat dit wordt geleverd door de dynamo, of generator.

Even terug in vroegere tijden, toen was het vermogen van een accu als deze er niet al in zat, niet voldoende om de motor te starten en maakte je gebruik van een kick starter.

Hiermee trapte je de motor aan. Hoe zwaardere motor hoe meer kracht je nodig had.

Later is er een overbrenging in gebracht waardoor je niet meer heel zwaar hoefde te trappen.

Ik kan nog wel terug in mijn brommer tijd, die had ook een kick starter. Deze ging vrij soepel, maar ik heb ook wel eens een crossmotor aangetrapt dat de kickstart terug tegen je kuitspier aan sloeg, nou dat was wel even jodelen.

De ouderwetse motorfiets die zonder accu reden hadden een spoel en een magneet waarmee een spanning werd opgewekt, die door de bobine (in feite een transformator) tot een dermate hoge spanning werd opgewekt dat de bougie er op kon vonken.

De motorfiets van vandaag de dag zit vol elektronica. De ontsteking en de injectie worden door een computer gestuurd. En als je aan de huidige elektronische systemen denkt kom je al snel op elektrische brandstofpomp en elektromagnetische bediende injectoren. Elektrische toerental- druk- positie en temperatuursensoren en ook de gaskleppen worden bedient door een elektrische stappenmotor. Dan heeft de moderne motorfiets; tractiecontrol, ABS, wheelicontrol, cruisecontrol, een IMU, en een TFT dashboard. Allemaal zaken die meer energie vragen en als je zelf nadenkt kom je waarschijnlijk nog wel een aantal punten tegen.

Dynamo of generator wat is het verschil tussen deze twee.

Naarmate de motorfietsen steeds verder worden ontwikkeld en dus meer verbruikers krijgen blijkt de dynamo toch niet efficiënt genoeg te zijn. En zo komt de driefasen-wisselstroomgenerator in opmars.

Bij deze generator worden drie spoelen gebruikt die elk onder een hoek van 120˚ zijn gemonteerd.

Door de spoelen aan elkaar te verbinden, ontstaat er een zogenaamde “sterschakeling” met drie fase-aansluitdraden en een centrale aansluitdraad. Door deze draden elk op een diodebrug aan te sluiten, de plus-uitgangen te verbinden en dit ook met de min-uitgangen te doen, ontstaat er een spanning die steeds het maximale verschil neemt tussen de positieve spanning van de ene spoel en de negatieve spanning van een andere spoel. En dit geeft een veel sterker vermogen dan mogelijk is bij een dynamo.

Zo, dit is voor nu wel weer een aardig stukje techniek uitgelegd zodat je iets meer kennis hebt hoe de elektrische componenten van je motor van energie worden voorzien en je accu wordt opgeladen zodat je weer vrolijk je motor kunt starten.

Veel rijplezier en kijk vooruit.

André

Een nieuw jaar.

Aan de ene kant kan ik wel vertellen dat het afgelopen jaar omgevlogen is, leuke ritten gemaakt, maar toch; 

Vanaf de laatste tourrit die ik heb gemaakt is het najaar van 2023 toch wel anders verlopen dan ik het op dat moment in mijn hoofd had zitten.

Nu kwam het voor een aantal tourritten van de vereniging niet goed uit met de planning.

Ik was nog met de ene rit onderweg, of met mijn vrouw op reis, terwijl er ook ritten op het programma stonden.

Eindelijk een klein lichtpuntje dacht ik van de laatste dagrit maar die werd door de weersomstandigheden verplaatst.

Bij de middagritten die het zelfde lot kregen heb ik een schouderinfectie opgelopen, kan gebeuren maar het rijdt niet lekker. Nu ben ik wel gewoon woonwerk verkeer gaan rijden maar merkte toch dat na de rit het heel ongemakkelijk was. Nou voor de rest is het eigenlijk alleen maar van de ene narigheid in de andere gevallen, tot op de dag van vandaag.

Ik kan in ieder geval wel weer achter mijn computer een column schrijven, maar genoeg over de narigheid en vooruit kijken naar het nieuwe seizoen.

Voordeel als je een tijdje thuis moet bivakkeren dat je gaat zoeken naar de nieuwe mogelijkheden voor het komend jaar, en dit kan dan ook via YouTube. Hier vindt je van alle soorten en maten van wat er gefilmd is. Ik denk voor de meeste dat er wel bekende namen tussen staan die je misschien ook gevolgd hebt, of waar je een trip van hebt bekeken. Een voorbeeld hiervan is Itchy Boots, of Richy Vida.

Itchy Boots reist de hele wereld over op de motor, hier zitten hele mooie maar soms ook mindere trips tussen, maar dit is natuurlijk een persoonlijke smaak.

Richy Vida reist met een groep en soms alleen naar bepaalde punten waar hij graag naartoe wilt.

Er zijn een aantal mooie reizen naar Spanje bij.

Verder heb je ook veel losse trips van motorrijders die de bergen in gaan of gewoon een trip door Nederland rijden.

Ik heb ook nog een side gevonden die MotoJitsu heet.

Deze persoon is een rijinstructeur die de fijne kneepjes van het motorbehendigheid laat zien.

Maar ook waar andere weer fouten maken, om aan te geven hoe het niet moet.

Ik vind deze wel interessant want als het nieuwe motor seizoen weer opstart is het toch altijd even handig om een parkeerplaats op te zoeken en de basis oefeningen door te nemen.

Korte draai, rem proef, halve draai, of achtje draaien.

Het ene moment gaat het makkelijker dan de andere keer maar zoals hij ook beschrijft regelmatig even oefenen om het onder de knie te houden.

Verder kom ik weer de nieuwe modellen tegen die er op de Eicma worden tentoongesteld.

Welke mij direct de aandacht trok, en dit is niet omdat ik zelf ook Kawasaki rij, de Ninja 7 Hybrid.

Dit is ‘s werelds eerste hybride motorfiets, met de voordelen om de conventionele verbrandingsmotor en de elektrische tractiemotor naadloos te combineren. De motorfiets heeft ook drie verschillende rijmodi met elk een heel eigen karakter hebben.

Denk dan aan een acceleratie vanuit stilstand op het niveau van een sportieve 1000cc en een maal op snelheid een verbruik van een 250cc.

Lijkt mij zeer interessant om mee test te rijden, echter is het wel een sportief model, die ik dan niet meer wil aanschaffen. Maar wie weet wat er voor de toekomst in zit. Voorlopig ben ik nog zeer tevreden met de Versys. 

Wat is internet toch een heerlijke uitvinding

Als ik zo bezig ben begint het al wel weer te kriebelen, maar ook voor woonwerk verkeer wacht ik toch nog maar even.

Voor het komende jaar ben ik wel benieuwd naar de tourkalander en een aantal meerdaagse trips.

Voor de komende tijd eerst maar alles een update geven, zoals navigatie en ook de headset van mijn helm. Eerst alles eraf dan een update en daarna alles weer instaleren en hoop ik dat het goed gaat.

Verder wens ik voor iedereen een fantastisch motorseizoen 2024 en dat er veel kilometers afgelegd kunnen worden.

Kijk vooruit en veel rijplezier.

André

Afsluitingsrit 5 november 2023

Een beetje nat, maar wel lekker.

De motor was schoon en gepoetst. Zelfs de ketting helemaal schoongemaakt en in het vet gezet. Kortom klaar om een mooie tocht te gaan maken.

Helaas waren de afgelopen 2 geplande toertochten afgezegd vanwege de slechte weersverwachting.

Geheel tegen mijn principes in buienradar gecheckt voordat ik me ging aanmelden voor deze rit. Dat zag er best goed uit. Vrijdagmiddag ook nog even gekeken en alleen om 16.00 uur een beetje regen. Dat treft, want dan zitten we toch bij café Stam in Wognum aan een broodje bal en koffie.

Op zondagmorgen was het toch iets anders. De motor buiten gezet, het was droog. Motorpak aan en op naar de benzinepomp om met een volle tank te kunnen beginnen. Het begon al te regenen.

Op het verzamelpunt stonden al twee clubleden in de stromende regen te wachten. De verwachtingen waren niet al te hoog gespannen voor wat het aantal deelnemers betreft. Met regen rijden is niet altijd even fijn en soms komen mensen die zich wel                   

opgegeven hadden niet opdagen of melden zich op het laatste moment af.

Maar om 12.00 uur zijn we gestart met 14 motoren en 15 deelnemers. Dat valt niet tegen.

Na een half uurtje in de regen rijden wordt het toch droog en zelfs een (waterig) zonnetje. Dan leef je weer helemaal op!

Toch kun je goed merken dat het rijden op een natte weg bij de clubleden zorgt voor een aanpassing van de rijstijl. Het gaat iets rustiger dan anders en terecht. We komen modder op de weg tegen, grindjes in sommige bochten en blaadjes van de bomen. 

Bij Waarland zelfs een stukje klinkerpad met grassprietjes er tussen. Een beetje voorzichtig rijden is daarom wel op zijn plaats. Lekker nog een stukje over de West-Friese omringdijk en dan is het weer tijd voor koffie met appelgebak in Schagerbrug.

En dan weer verder richting ’t Zand, Oudesluis en Slootdorp zelfs Medemblik komt nog aan bod. Via Opperdoes en Nibbixwoud naar Wognum. Nu wel weer in de regen, dus rustig door de bochten. 

Bij café Stam is het alweer tijd voor koffie en worden we door de motorclub getrakteerd op een gratis broodje bal gehakt. Tenslotte is het de laatste toertocht die dit jaar door de club is georganiseerd. 

Een aardige automobiliste komt zelfs een sleutelbos terugbezorgen bij de rechtmatige eigenaar. Op onverklaarbare wijze was de sleutelbos op het parkeerterrein blijven liggen. Fijn dat er zulke aardige mensen zijn.

En dan is het weer tijd om afscheid van elkaar te nemen. Het was weer een lekker broodje bal en de koffie smaakte ook goed.

Bedankt dappere mannen en vrouw voor deze mooie afsluitingsrit!

Eerst even aanzitten aan de grote tafel met een lekker stevig kopje koffie met koek.

Daar kwamen diverse onderwerpen aan bod zoals dijkverhogingen, de verkiezingen en ‘t huizentekort voor jongeren.

Maar vervolgens nam Kees Vriend de leiding en mochten de klaverjassers via loting naar hun plek en de rest richting de sjoelbak. Dat werd ‘n clubje van 6 mannen en ondergetekende.

Belgische Ardenne.

Vooraf…………..

Vanuit Avenhorn naar de motorherberg Baton Rouge gelegen in Vielsalm, België.

Deze 4 daagse trip rij ik samen met mijn collega Ahmed, en is al vroeg in het jaar geboekt.

Ahmed rijd een BMW1200GS, en ik met de Kawasaki Versus 1000.

Na een leerzame supertour die ik met de club heb gereden, kan ik mij met deze trip het rijden in de bergen verder eigen maken. Ahmed rijdt alleen een aantal meerdaagse routes door het jaar heen, waarvan hij de meeste nog alleen rijdt. Het voordeel hiervan is dat je je eigen tempo kan bepalen, en wanneer je een stop in last. Nu heb ik wel gemerkt dat hij heel lang kan blijven rijden, voordat hij voor zich zelf een stop inlast. Anders gezegd beschikt hij over een fantastische conditie, niet stuk te krijgen.

Maar dit ter zijde. We zijn uitgekomen op Baton Rouge na wat zoek werk en ook de ligging van de motorherberg, midden in de Ardenne dicht bij het circuit van Spa-Francorchamps.

Met uitval basis naar de Eifel en naar Luxemburg.

Ahmed heeft de routes gepland via de Calimoto app, en de GPX bestanden naar mij via email gestuurd, zodat ik de trips in mijn TT kon laden.

De planning was wel een beetje lang met ruim 400 km per dag trip. Vooraf hebben we gekeken waar we naar toe willen rijden en als dit bereikt is en er geen tijd meer over is, de rit wordt ingekort.

Natuurlijk vooraf de controles van de banden spanning, het gewicht van de bagage en de veerinstelling van de motor. Motor gereinigd en ketting gesmeerd.

Vizier in orde en de zorg voor de must hef zoals reflectie hes, banden reparatie set en het verbandtrommeltje. De navigatie ingeladen en de reserve bril mee.

Nu alles compleet tijd voor vertrek.

Eerste dag.

Weersvoorspellingen zien er voor vertrek regenachtig uit, en met de controle op buienradar, zie ik dat het na Utrecht beter weer gaat worden, in ieder geval droog.

Nou dan starten we maar met het regenpak aan.

Nu is het in Avenhorn met het vertrek nog even droog, wat dan wel rustiger is dan als het meteen regent. Vrouw en de hele buts viervoeters gedag gezegd en “up to co”.

Mijn collega ontmoet ik bij het tankstation Breukelen aan de A2. Daar aangekomen staat hij al popelend te wachten, en vraagt hij of we eerst een bakkie gaan doen.

Inmiddels al een half uur regen, en soms al harde buien, met een vooruitzicht naar nog meer regen, vertel ik hem dat het beter is om naar het wegrestaurant de Lucht te rijden, met zoals voorspelt na Utrecht op droger weer. Als we daar dan aankomen kunnen we de regenkleding uittrekken.

Goed idee, en daar gaan we dan.

Voor Utrecht komt de regen met bakken naar beneden, maar zal de pret niet drukken.

De regenkleding doet goed zijn werk, en blijft het droog aan de binnenkant.

De stabiliteit van de motor is goed en we kunnen nog redelijk door blijven rijden.

Zo rond Vianen houdt het op met regenen en klaart het weer op.

Nou is het niet altijd het geval maar toch bij deze trip doet Buienrader ook wat het voorspelt heeft.

De wolken breken open en de zon komt tevoorschijn.

Voorbij knooppunt Deil begint een file die tot aan Zandbommel weer ophoudt, even een auto met pech, kan gebeuren.

Aangekomen bij het wegrestaurant de Lucht, kunnen we ons ontdoen van de regenkleding die inmiddels al droog is gewaaid.

Op naar een bakkie koffie, met wat lekkers erbij.

Na een klein half uurtje gaat de reis verder richting Den Bosch en bij afslag st Michielsgestel verlaten we de autosnelweg.

We rijden via Schijndel langs Vugt, Mariahout, Lieshout, Aarle-Rixtel naar Helmond.

Een stukje N weg maar ook de lokale wegen doen we aan. De weg slingert door het Brabantse landschap. Het is vrij rustig op de weg en kunnen goed doorrijden.

Door Helmond langs het kanaal rijd je langs het centrum en het kasteel, de terrasjes zijn wel open maar hebben nog niet veel bezoekers. De tuin van het kasteel staat er mooi bij er hangen veel manden met bloemen. Als we Helmond zijn gepasseerd rijden we verder over de lokale wegen richten Weert-noord.

Bij wegrestaurant de Goudrenet stoppen we voor de lunch, er staan nog meer motorrijders die ons hartelijk begroeten.

Met een heerlijke uitsmijter alla goudrenet zijn de buikjes gevuld en zetten we koers richting België.

Het eerste stuk in België is alleen maar een langgerekt stuk N weg en bij het witte dorpje Torn steken we door naar Duitsland om door te steken naar het zuiden van Limburg.

Op de planning staat dat we een stop maken in Valkenburg, maar aangezien we beide nog geen trek hebben wordt de rit verder vervolgt.

Door het laatste stukje Nederland, komen we opnieuw in België maar nu wel net even anders.

De heuvels zetten zich hier door en met het glooiende landschap is het volop genieten.

De eerste bergweggetjes doen we aan, en hebben al een uitzicht over een valleitje.

Ik kijk op mijn tankmeter en zie dat het volgende tankstation wordt aangegeven over 50 kilometer.

Nou wordt dit wel heel erg billen knijpen, dus maken we een tussenstop voor kort overleg waar we kunnen tanken. Twee dorpjes verderop als we van de route afwijken kan getankt worden.

Ahmed rijdt met een GS adventure die een 30 liter tank heeft en kan vrolijk de 500 kilometer halen. Maar als we toch gaan tanken dan gooien we alles vol.

Met een D-tour proberen we terug op de route te komen, echter stuurt de navigatie ons wel over heel kleine weggetjes tot aan een zandpad aan toe.

Met een beetje gepuzzel en 15 kilometer omweg zijn we terug op de route.

Opnieuw met het vakantie gevoel rijden we door, tot we bij een plaatsje aan komen dat Limburg heet.

Hier wordt een stop gemaakt om de dorst te lessen, en de beste ober spreekt alleen frans of chinees.

Nou beide talen zijn we niet echt machtig maar een drankje bestellen is wel te doen.

Eigenlijk willen we er ook wel een hapje bij, maar daarvoor worden we naar de plaatselijke shoarma tent verwezen. Nog even wachten rond 4 uur gaat deze open.

Nu om er nou direct shoarma in te gooien lijkt ons ook niet de bedoeling en besluiten om het laatste stukje te gaan rijden.

Voorbij dit plaatsje komen de eerste borden met Blue Ardenne in beeld. Ik vraag mij af waar dat blue voor staat, maar ben het helaas

vergeten te vragen.

Bij een weg omleiding worden we een andere kant op gestuurd dan waar we heen willen, en dan niet geheel onduidelijk langs die weg ligt de Herberg.

We checken de navigatie en zien nog een mooi omweggetje liggen, geen probleem denk je dan. Maar ook dit loopt dood, we staan aan de achterkant van het circuit Spa-Francorchamps.

Dan maar eerst een stukje terug en voorbij het laatste dorpje staat er onder in de hoek de omleiding aangegeven. Nu met de laatste 10 kilometer bereiken we Baton Rouge.

De herberg lig pal aan een doorgaande weg naar Vielsalm, waar je wel een redelijke strook asfalt hebt om je motor te parkeren voor de garage.

De hulp van de eigenaresse komt ons vrolijk tegemoet en legt uit dat de motoren binnen gezet kunnen worden. Vandaag is het nog geen gepuzzel we zijn nu met 10 man, maar morgen zijn we met 25 motoren die in de garage moeten passen.

Normaal begeleidt de eigenaar dit en past het erin, maar nu moet we het doen met Kelly die meehelpt in de Herberg, want de eigenaar is helaas gisteren opgenomen in het ziekenhuis.

Niet getreurd het komt wel goed we passen en meten wel.

De eigenaresse heet ons ook welkom en legt uit hoe er regels zijn.

Warm maaltijd wordt geserveerd om 19:00, en ontbijt is om 08:30.

Je kan rond 08:00 al wel een kopje koffie pakken.

De kamers zijn sober, schoon en netjes en de badkamer is pas gerenoveerd.

Nu hebben wij een kamer met badkamer, maar dit hebben niet alle kamers. De anderen maken gebruik van een centrale badkamer.

De ligging van de kamers zijn aan de ene kant op een tussen vloer en de andere kant op de bovenste verdieping. Beneden kan er gegeten en gedronken worden waar je ook direct gebruik kan maken van de grote tuin.

Na een leuk gesprek met de andere bezoekers en een lekkere maaltijd is het tegen 10 uur dat we de luiken gaan sluiten, Totaal afstand eerste dag 372 kilometer.

Tweede dag.

Na een goede nachtrust zitten we om 8:15 al aan de ontbijttafel met een kop koffie.

Zoals al eerder vermeld is, wordt om 08:30 het ontbijt geserveerd en komen de broodjes, het beleg en de eieren op tafel. Na het lekkere ontbijt maken we ons gereed om vandaag naar Duitsland te gaan en de Eifel route te gaan rijden.

Vooraf even overleg met de eigenaresse gehad of het verstandiger is vandaag naar Duitsland te rijden en morgen naar Luxemburg of andersom. Nou zegt zij morgen wordt een prachtige dag verwacht en aangezien de wegen in Luxemburg beter zijn dan in Duitsland zal ik voor morgen Luxemburg aandoen.

Zo gezegd zo gedaan, dus vandaag naar Duitsland. In de ochtend is het nog droog maar voor de zekerheid toch maar vast de regenbroek aangetrokken.

Vandaag is het eenvoudig om de motoren uit de garage te rijden en zijn we dan ook zo vertrokken.

Het eerste stuk door de Ardenne is een heuvelachtig stuk door de bossen. De weg heeft hier en daar zeker aandacht nodig voor verbetering, er zijn veel aangeplakte stukken op de route.

Via een aantal kleine dorpjes bereiken we de Duitse grens, en klaart het weer zomaar even op.

We rijden sommige stukjes in de zon, en de route gaat over kleine bochtige weggetjes met hier en daar een haarspeld bocht.

Op deze route komen we als het goed is langs een familielid die hier een bed en breakfast heeft, prachtig om even een koppie te doen. Maar even voor we de weg naar Nimsreuland af moeten slaan is er een omleiding ingesteld en komen we pas vier dorpen verderop weer terug op de route. Aangezien we niet heel veel tijd hebben laten we dit even voor wat het is, volgende keer beter.

Inmiddels al een kleine honderd kilometer afgelegd en ongeveer nog 300 te gaan komen we een benzine pomp tegen om voor een heel aantrekkelijke prijs de tank weer vol te gooien, dus doen maar.

Na de tankstop hebben we ook trek in een bakkie koffie gekregen en dus op zoek naar een bakkerijtje. De berg af richting Ürzig, en hier langs de rivier vinden we een goede bakkerij met lekkere koffie en een heerlijk broodje erbij.

Na een pauze van een half uurtje rijden we verder richting Cochem. Hier ben ik in mijn jongere jaren een aantal keren geweest en ben benieuwd hoe het er vandaag de dag eruitziet.

We steken een stukje van de route af omdat we anders met de tijd niet uitkomen, maar dit hebben we van tevoren al besproken, aangezien te geplande routes wel vrij lang zijn.

We willen dan ook een stukje door het stadje lopen en hier de lunch pakken.

Met ook hier een prachtige omleiding komen we boven op de berg aan waar je beneden Cochem ziet liggen. Ik ben wel een beetje overdonderd, want ik kan het vanuit deze positie niet direct herkennen, het ziet er anders uit dan in mijn geheugen. De wijnvelden zijn ingekrompen, en het duurt even voordat ik zie dat we vanaf de andere kant naar het stadje aan het kijken zijn.

We rijden het stadje in en het centrum is nog wel herkenbaar, alhoewel een aantal gebouwen en huizen zijn veranderd, verwijderd en bijgebouwd.

Na een lekkere Duitse lunch met uitzicht op de moezel rijden we verder. De weersvoorspellingen geven aan dat het in de middag droger zal worden, dus we besluiten om de regenjas even in de koffer te stoppen en als het opnieuw harder zal gaan regenen maken we een quick stop. In Cochem bekijken we de route en met een kleine aanpassing vervolgen we de weg.

Opnieuw langs mooie weggetjes, maar iets minder zwaar dan in de ochtend, rijden we tot aan Kerpen om hier even een drankje te nemen en opnieuw onze route aan te passen, willen we rond zes uur bij de herberg zijn.

Via een N-weg die overgaat in een stukje snelweg rijden we terug naar Vielsalm.

Goed en wel op de N-weg zien we in de verte al een flinke bui hangen, wat ons bij de eerste parkeergelegenheid doen besluiten om de regenjas maar weer aan te trekken.

Nou dat was niet misplaatst, er kwam aan het einde van de route nog een flinke bak water naar beneden. Totaal aantal kilometers 325 vandaag.

Even over zes uur komen we aangereden bij de Herberg en Kelly staat al te puzzelen hoe alle motoren vanavond binnen te krijgen. Met een paar aanwijzingen houden we nog plek voor vier motoren over.

Er staan er al 21 binnen dus zijn we goed bezig want dan passen er toch 25 motoren in de garage. Alleen kan je niet meer binnendoor naar je kamer dus moeten we even buitenom lopen.

Precies op dat moment komen de laatste vier motoren aangereden en zit iedereen na een opfrisbeurt rond kwart voor zeven aan een drankje.

Vandaag staat er Varkenshaas met broccoli en aardappelgarnituur, een soepje vooraf en een lekker toetje op het menu.

We raken in gesprek met een groepje familieleden uit Noord-Holland en Flevoland, plus een stel uit Lemelerveld. Natuurlijk gaat het over motoren en voor hun de heenreis die behoorlijk of zeg maar kletsnat is verlopen. We hebben ze de route van vandaag verteld en alleen in de middag een grote regenbui over ons heen hebben gekregen, verder zo nu en dan een bui of motregen.

Rond 10 uur sluiten we deze dag af om morgen weer fit aan de start te staan.

Derde dag.

Opnieuw om kwart over acht aan de koffie na een goede nachtrust, mijn collega benoemd mij zelfs als zeer lui, maar ik ga ook niet om 5 uur buiten staan om van de ochtend gloren te genieten.

Mag ik dan wel niet tot half acht slapen, ik blijf nog zeker wel even onder de wol liggen.

Na ook weer het goede ontbijt, worden de eerste motoren naar buiten gereden zodat we kunnen vertrekken. Vandaag is het een beetje nevelig begin maar zeker niet koud. De regenkleding blijft dan ook opgeborgen in de koffers. Tankstand gecontroleerd welke aangeeft om rond de 150 kilometer weer vol te gooien. Als het goed is rijden we dan ergens in Luxemburg waar de brandstof nog goedkoper is dan in België en Duitsland.

Als we vanuit de Ardenne Luxemburg binnen rijden is het al prachtig weer, en via een mooie slingerroute met de nodige haarspeld bochten is het volop genieten.

Inderdaad het asfalt strekt zich hier als een biljartlaken voor ons uit. Wel op smalle weggetjes wat grind in de bochten.

We maken even een stop voor wat foto werk, drinken wat om daarna richting Vianden te rijden. Hierbij rijden we ook een lang stuk over de Duitse grens, het leuke aan deze route is dat je het ene moment in Luxemburg rijdt en de andere in Duitsland. Rijden we in Duitsland hebben we bochtige berg weggetjes en rijden we in Luxemburg rijden we een bochtige weg langs de rivier Our.

De tijd gaat altijd sneller als je volop aan het genieten bent, en rijden we rond 12 uur Vianden binnen.

Bij het binnen rijden krijg je direct een grote parkeerplaats, waar je onbetaald parkeren kunt.

Je moet dan wel een stukje lopen naar de restaurantjes. Bij de restaurantjes zie je ook veel motoren en fietsen geparkeerd worden, maar sommige moeten toch doorrijden naar een andere parkeerplaats, vol is vol.

Een klein wandelingetje is ook niet misplaatst, en we bereiken een Italiaans restaurant met een groot buitenterras. In de menukaart staan echter geen broodjes maar wel pizza`s en andere Italiaanse lekkernijen, dus maar een bord spaghetti besteld. Erg lekker maar wel veel.

Het is inmiddels tegen de 25 graden, dus wel lekker warm aan het worden. Na de lunch lopen we terug langs dat wat Vianden toeristisch maakt om weer op de motoren te stappen en de route te vervolgen. Het eerste stukje is weer langs de rivier met glooiende bochten, waarna een prachtig stuk Luxemburg tussen de steile rotswanden omhoog te klimmen, en zo weer naar beneden te rijden.

Hier is een prachtige route met veel bochten. Ik kan hieruit wel opmaken waarom ze Luxemburg als klein Zwitserland benoemen. Na ruim anderhalf uur sturen krijg ik het even zwaar, en stop even op een parkeerplaats om te drinken en even op adem te komen. Ahmed geeft ook aan dat hij het even fijn vindt om uit het zadel te stappen, het is toch zwaarder dan gisteren heb ik het idee.

Aan de ene kant rijdt het wel mooier met prachtig weer, maar gebruik je wel meer energie, plus het is vandaag de derde dag met opnieuw een lange route. We rijden zoals we het aankunnen, en hebben nog een stop waar we naar toe willen, Esch-sur-Sûre heet het plaatsje.

We rijden een stukje N weg waarna we een nieuw stuk bergroute in slaan.

Een prachtige route op een bredere weg lijdt je langs opnieuw een mooi stuk Luxemburg.

Op deze route komen we veel meer motorrijders tegen en met het afslaan naar een andere weg wijzen twee motorrijders naar de bovenkant van hun helm.

Ja denk je dan wat kan dat betekenen. Mijn voorgevoel had zoiets als een flitser of snelheidscontrole.

En ja hoor na een paar mooie bochten even het gas eraf want er komt een parkeerplaats aan, en daar stonden een aantal dienders controles uit te voeren. Hierbij zijn een aantal motoren als een auto en een busje met agenten die met een laser gun staan te controleren.

Nu zijn wij er mooi langs gereden maar even verderop komen we een paar racemotoren tegen, als ook een mooie gele Lamborghini die flink het gas erop hadden, heeft mij wel even de gedachten doen denken dat ze wel eens aangehouden kunnen worden.

De reis volgt hier verder langs mooie slingerende wegen licht omhoog en naar beneden tot we in Esch-sur-Sûre aan zijn gekomen.

 Hier maar even een stop gemaakt, goede koffie met een lekkernij erbij. Nu ben ik hier al eens geweest met de eerste tanktastocht die door de ANWB werd uitgeschreven. Toen moesten we een letter halen bij het Maria beeld. De weg ernaar toe kan of via een bergwandeling of via een trap met zeshonderd trede omhoog.

Ook hier komt het anders voor dan in mijn geheugen staat, uiteindelijk heb ik wel de toegang van de trap gevonden, die nu achter de huizen omhoog gaat. In de foto zie je het pad naar boven lopen. Tijdens onze pauze hebben we het vervolg van de route bekeken en zien dat we niet veel tijd meer over hebben.

Dus ook vandaag even een alternatieve route terug naar Baton Rouge ingesteld om zo ook weer op tijd voor de BBQ aanwezig te zijn. Totaal aantal kilometers 302 vandaag

De terug weg gaat over de N-wegen en met driekwartier sturen komen we aan in Vielsalm.

Net als gisteren staat Kelly in de garage en kunnen wij de motoren op dezelfde plaats terug zetten.

Hierna even de opfrisbeurt en even voor zeven uur zaten we aan een biertje in de tuin van Baton Rouge. De eigenaresse komt ons melden dat het eerste vlees klaar is, en dat er genoeg voor iedereen is. Voor dat je naar de BBQ tafel loopt, kom je eerst langs een tafel met verschillende soorten eigen gemaakte salades en sauzen. Plus natuurlijk stokbrood en smeersel die je erop kunt doen.

Het is allemaal fantastisch en heeft heerlijk gesmaakt.

Rond half tien was iedereen genoeg voorzien van de maaltijd en zoeken we het bedje weer op.

Vierde dag. 

Vandaag rijden we de route terug naar huis, met als hoofddoel een gezellig motor café in Duitsland bezoeken.

Maar eerst even ontbijten en daarna de motoren voorzien van de koffers en tassen.

Alles weer netjes ingepakt en rond 09:15 zijn we vertrokken richting Monchau.

Opnieuw een prachtig stukje Ardenne door de noordzijde, waar we verder nog niet gereden hebben. Ook hier vind je van die idealistische dorpjes waar de rust nog volop heerst.

Ik vind het altijd wel wat hebben om er in alle rust door heen te rijden als de meeste mensen nog thuis zijn.

Wel kom je de eerste fietsers tegen en mensen die de hond uitlaten.

Zo langzamerhand worden het aantal motoren steeds groter als we richting Monchau rijden.

We komen over het stuwmeer van Robertville waar je via een verkeerslicht naar de overkant wordt geleid.

Het weer is prachtig en de temperatuur kan vandaag ook oplopen naar een 25 graden.

Na het stuwmeer rijden we richting Monchau, en je kan bedenken dat het zo langzamerhand vrij normaal is, en dus komen we vandaag opnieuw een weg omleiding tegen.

Even een prachtige D tour uitgezet en zijn we via de andere kant richting Monchau gereden.

Een prachtige maar wel een zwaardere route, met veel haarspeld bochten omhoog, welke nog redelijk te doen is, en dan 15% naar beneden met bochten die je echt in zijn eerste versnelling moet nemen. Met een beladen motor ben je nog meer bezig om in de juiste lijn en zo soepel mogelijk je motor door het traject te sturen. Voor mij gevoel gaat het vrij redelijk, maar toen we beneden aan kwamen en we een parkeerplek zagen ben ik er toch even afgaan om een kleine pauze in te lassen, en voldoende vocht in te nemen.

Terwijl we de D tour nogmaals aan het bekijken zijn komen er nog veel meer van dit soort wegen aan, die ons ook nog een andere kant op stuurde, dus van Monchau weg.

En dus opnieuw een andere route navigeren, met Ahmed voorop rijden we rechtstreeks naar het motorcafe. Afijn op een gegeven moment rijden we door Monchau zelf heen terwijl ik dacht dat we dit nu links lieten liggen en zo naar boven richting het motor café zouden rijden.

Na Monchau slaat Ahmed links af richting België, waar we vandaan kwamen.

Dus even op de toeter en met lichtsignalen mijn collega tot stoppen gekregen.

Ja zei hij, nu zie ik het ook we rijden gewoon weer terug waar we vandaan kwamen, en nu?

Nou heel gewoon zet mijn navigatie op naar huis en zie hier een route, totaal nog 352 kilometer te gaan en het is al half twaalf.

Terug opnieuw naar Moncau, alweer, ja alweer maar nu rijden we er doorheen richting Aken.

Onderweg nog even een koffie genomen met de plaatselijke warme apfelstrüdel, ik heb ze beter gegeten, en vanaf dat punt is het via de kortste en snelste route nog 315 kilometer.

Helaas dan wel een heel lang stuk over de snelweg.

Jammer want ik had het beter gezien dat we de terugweg ook via een aantal N-wegen naar Utrecht zouden rijden.

Wel een ervaring rijker om via de snelweg vanuit Duitsland terug te rijden, cruise control aan, en met een gangetje van zo`n 105 kilometer per uur het hele stuk afgelegd.

Bij Weert-noord opnieuw even een lunch gepakt en daarna weer vrolijk verder.

Bij de splitsing van de A2-A9 zijn we ieder ons eigen weg gegaan en dan toch nog even het gas erop naar huis. Om tien over vijf reed ik de oprit op en al met al toch nog een fijne dag gereden.

Afstand voor vandaag is 436 kilometer.

Rond half zes is alles terug op zijn plaats en is het voor mij het einde van deze fantastische reis.

Ongetwijfeld dat ik nogmaals die kant op ga, want er zijn nog routes genoeg om te rijden.

Groet André.

Verslag van het mooie “herfstrit” weekend in de Eifel 14/15/16/17 september.

Als nieuwkomer de rit om 7.00 uur aangevangen naar het verzamelpunt in Nettetal Duitsland net over de grens bij Venlo en rond 9.30uur kennis gemaakt met de overige deelnemers onder het genot van een heerlijk broodje en koffie bij bakkerij Stinges

De kamers waren eenvoudig en voldeden prima voor dit doel, vervolgens kon het diner met uiteraard schnitzel en patat rekenen op een uitleg van Margot dat het hier een niet kamerbrede platgeslagen stuk vlees betrof dus helaas hing dit niet over de randen van het bord!

Voor het toetje was helaas geen budget gereserveerd dus voor de komende dagen gewoon zorgen dat de lunch en koffiestop onderweg voldoende maagvulling boden!

Gezellige groep waarbij de sterke verhalen vlot over tafel rolden en na de nodige potten bier werd het bed opgezocht waarbij bleek dat er 's nachts gewoon gewerkt werd in het bos door een houtvester met overuren!

Ontbijt met heerlijk beleg en voldoende koffie, stralend weer met mist die snel optrok was op zaterdag weer ons deel!

Top temperaturen en veel motoren op de zaterdag tijdens dit uitgelezen weekend maakte dat de terrassen druk bezocht werden en samen met Hans besloot ik de korte route te rijden om regelmatig te kunnen genieten van de culinaire kwaliteiten langs de Moezel.

Rond 17.00 uur was iedereen weer teug op de basis waarbij de sterke verhalen over wegomleidingen en boze buurtbewoners over tafel vlogen.

Margot en Henk deden hun best om de tegenvallende mededeling dat er geen barbecue op het programma stond te compenseren met een heerlijke Apfelstrüdel met slagroom bij de koffie.

Op tijd het heerlijke bed opgezocht en inderdaad de houtvester had besloten geen overuren te maken zodat ik een volle nacht kon slapen en niet van mijn motor af zou rollen tijdens de terugrit.

Ook tijdens de mooie route richting Nederland was ik samen met Hans weer overgeleverd aan een omleiding die ons buiten verwachting een sprookjesachtige route opleverde en uiteindelijk na vruchteloze pogingen om op zondag te tanken gelukkig weer een volle tank toen het laatste litertje aan de beurt was om opgeofferd te worden aan onze trouwe tweewielers.

Totaal l300 kilometers verreden om voor de buien uit weer thuis te arriveren na een super mooi weekend met een gezellige groep mensen waarbij de weergoden ons gezind waren en op een kusje op de grond bij stilstand van een der motoren de enige wanklank opleverde!

EVEN IETS ANDERS



21 september was ik ingeloot om mee te rijden in de BMW meet up, i.v.m. het honderd jarig bestaan van BMW Motorrad.

Het ritje van drie kwartier naar Dusseldorp in Alkmaar liep door een infarct (gelukkig een verkeersinfarct) uit naar 2 uur maar ik kwam nog net op tijd aan.

Daar stond een mooie rij motoren te wachten om een mooie rit door de omgeving te maken.

Onderweg werd een paar keer gewisseld zodat je vier verschillende motoren kon proberen.

Eerst maar eens klein begonnen met de R1800 chopper.

Maar hoe start je zo’n motor, bleek “keyless” te zijn dus een contactslot zat er niet op…….

Bleek een beste bul van een motor te zijn die het liefst rechtdoor wil maar met enige dwang wel door de bochten wil. Voor lekker toeren zonder haarspeldbochten een heerlijke comfortabele motor met bakken aan koppel.

Op naar de koffiestop in De Weere waar de warme chocomel met slagroom plus appeltaart er wel lekker inging.

Na de stop kon ik de motor pakken waar ik graag een keer op wilde rijden

De F900 XR. Om gewoon eens te weten hoe dat rijdt.

Bleek een echte gooi en smijt fiets te zijn, met net als de meeste modellen die we gereden hebben een quick-shifter, ook wel eens leuk om te proberen.

Vermogen en koppel weer ruim voldoende, gemakkelijk door de bochten.

Wat mij een beetje tegenviel was het zadel, ik zat al snel tegen de verhoging voor de passagier aan en het was vrij hard.

Bij terugkeer lagen er broodjes en beleg en drinken klaar om zelf de lunch klaar te maken

Met dank aan de KNMV die voor de routes en de voor en achter rijders zorgde en Dusseldorp voor de gastvrijheid was het een heel leuke ochtend.

Groeten, Hans Schouten

Column: Rijden volgens je kunnen.

Voor de zomer heb ik van mijn kinderen een boekje gekregen dat gaat over beter motorrijden.

Aangezien er twee weekenden geboekt zijn, de supertoer en een lang weekend met mijn collega in de Ardennen vonden ze dit wel een aanvulling.

Maar dat is in deze niet het punt waar het om gaat. Door de hieruit nieuwe lessen, zijn om te leren hoe anderen naar motorrijders kijken, of beter gezegd hoe andere motorrijders niet zien in het verkeersbeeld. Hierop kan je je rijgedrag enigszins aan passen. Ik heb het woord enigszins gebruikt om dat er altijd weer een situatie kan voordoen waarbij je als goed getrainde ervaren motorrijder nog niet op tijd kan anticiperen.

Een ander je niet kunt zien in het verkeersbeeld, wat wordt hiermee bedoeld?

Uit verschillende analyses blijkt dat andere weggebruikers, of eigenlijk auto bestuurders motorrijders over het hoofd zien om dat ze onvoldoende de tijd nemen om goed te kijken.

Als voorbeeld er rijdt een motor over een lokale weg die tussen twee dorpen ligt. De hoeveelheid verkeer op deze wegen is nihil, en dus het aantal motorrijders ook. Nu wil een bestuurder rechts af een voorrangsweg opslaan, kijkt wel naar links maar omdat er geen auto aankomt begint de bestuurder aan zijn manoeuvre. Op de voorrangsweg rijdt een motorrijder en schrikt want vlak voordat hij de zijstraat passeert trek de autobestuurder op.

Het blijkt dat er door te snel kijken de motorrijder niet wordt opgevangen door de hersenen. De bestuurder laat dan ook weten dat hij de motorrijder echt niet gezien heeft.

Terwijl als de bestuurder iets langer de tijd had genomen, de motorrijder wel degelijk gezien heeft. Met deze informatie ben ik eens gaan opletten hoe wij ons dagelijks in het verkeer begeven.

Als je iedere dag op de motor woon-werkverkeer rijdt kom je  wonderbaarlijke manoeuvres die door andere wegbestuurders worden uitgehaald. Wat dan nog niets zegt over mijn eigen stuur gedrag en/ of snelheid waarmee ik een zijstraat of kruispunt nader. Verder staat er ook voldoende in over de positie op de weg, en oogcontact met de medeweggebruikers.

Al met al vond ik het wel een leerzaam boekje.

Maar nu met het toepassen van nieuwe of oude manoeuvres voor in de bergen rijden wel een goed uitgangspunt, en ook het rijden met bagage. Hierover is niet heel veel geschreven, en ga ik ook niet doen. Wat ik wel gelezen heb en ook wel gezien in verschillende YouTube filmpjes is dat je niet verder moet gaan dan je eigen kunnen.

Nou heel leuk maar je moet toch eerst weten wat je eigen kunnen is. 

Ik heb wel gemerkt tijdens de meerdaagse toertochten dat er toch iets van een beperking aan zit voor wat je kan, nu is dit na mijn operatie wel iets achteruit gegaan.

Met heel veel plezier heb ik de supertoer beleefd en gereden, met af en toe tegen mijn eigen kunnen aan. Nu ben ik met mijn collega naar de Ardenne geweest en hebben we daar ook kleine weggetjes tegen lange routes aan gereden. Ik heb gemerkt dat je diafragmaspier hier een grote rol in speelt.

Of anders gezegd daar maak je heel veel gebruik van als je manoeuvres op de motor aan het maken bent. Normaliter merk je hier weinig van en zal de spier ook niet stijf worden.

De diafragma spier zit onder je ribbenkast en is de grootste spier voor het ademhalen, als je hier last van krijgt voel je een druk rond je borst. Na de operatie is dit bij mij meer gewoonte geworden zodat ik het niet echt op die manier ervaar.

Wel wil ik mijn eigen kunnen verbeteren, waar niks mis mee is.

Dit heb ik voornamelijk gemerkt tijdens de trip door de Ardenne.

Mijn ritverslag heb ik ook naar de redactie gestuurd, fantastische 4 daagse geweest.

Rijden volgens wat ik kan, is dan rijden tot ik merk dat het motorrijden zwaar gaat worden, het bochtenwerk wil dan niet meer zo wat ik wil of kan op dat moment.

Tijdens de Ardenne 4 daagse hebben we gereden tot het niet meer goed aanvoelt om zo te kijken of er meer verbetering in zit. Maar uiteindelijk zijn we vier keer gestopt in de 4 dagen die we gereden

 hebben en dan voorgaand een prachtige route over kleine weggetjes met veel haarspeld bochten.

Het maximale was 15 % omlaag en dan haaks om, dit vraagt wel om wat stuurmanskunsten.

Mijn collega heeft hiervoor wel getraind en blijft dit ook doen om zo ontspannen mogelijk te blijven rijden. Deze les heb ik van hem overgenomen en wil wel degelijk gaan trainen om te zien of er voordeel uit halen valt voor de bergritten van volgend jaar.

Met het gevoel van rijden volgens mijn kunnen, zit ik wel nog meer ontspannen op de motor.

Zo heb ik weer een hoop geleerd uit twee prachtige toerweekenden.

Veel rijplezier en kijk vooruit.



André

Monsterrit 20 augustus. (Verplaatst van 9 juli i.v.m. weer.)

07.30 was afgesproken om te starten met deze tocht gezien de lengte en inderdaad om voor half acht was de hele groep (7 deelnemers) compleet. Na het gebruikelijke uitwisselen van de nodige info wilde we vertrekken, maar helaas 2 rijders (niet met name genoemd i.v.m. privacy) hadden de oordoppen in andere kleding laten zitten. Geen probleem ff snel halen en de rest een snelle koffie bij de McDonalds. Met een korte vertraging zijn we de rit gestart met uiteraard Jan op kop van het rijdersveld. Het eerste stuk slingerde alweer als vanouds door voor ondergetekende onbekende Noord-Hollandse paadjes en weggetjes.

Zo zakte we al slingerend door Noord-Holland verder naar beneden tot we bij het Sluisje kwamen voor onze welverdiende kop koffie uiteraard met …….

Verder ging de rit over dijkjes en prachtige wegen en door de bossen om uiteindelijk bij Van der Valk Arnhem aan te komen voor de welverdiende lunch.

Hierna ging de rit verder richting Winterswijk en omstreken en langs Vorden weer terug naar Noord-Holland, met toch nog een stop voor een ijsje of wat meer als vulling voor de laatste loodjes richting Harderwijk en via Lelystad weer naar ons eindpunt.

Het verslag is kort maar we kijken terug op een fantastische tocht (compliment aan de route makers) die we hebben gereden onder uitstekende weersomstandigheden.

Piet Heij

Column: En dan is het zomer.

Druk druk druk druk en nog eens druk.

Je moet je niet zo druk maken hoor je dan, nou het is geen druk om te zeggen dat je er gestrest door raakt, maar het is meer van dat je het niet in de planning had staan.

Heb ik in het begin van het motorseizoen uitgekeken naar een vol programma, is het nu halverwege toch net iets anders gelopen dan gedacht.

Op het werk en ook in het thuisfront zijn er taken bij gekomen die ik niet echt in de planning had staan, maar wel van invloed zijn op de tourritten die er gereden kunnen worden.

Na de fantastische supertour is het even stilgevallen door andere taken aan de ene kant , maar ook door afzeggen van de tourritten vanwege weersomstandigheden aan de andere kant.

Als we naar de afgelopen jaren terug kijken, is het alleen maar prima toertochten weer geweest.

Is er af en toe wel een buitje voorbij geschoven maar voor de zomerritten geen afmeldingen door het weer. Zo lijkt het wel dat het een de ander oplost.

Dit doet het niet ter zaken dat er geen motor gereden wordt, in tegendeel. Alles wat ik met de motor kan rijden zal ik rijden ook. Nou nou kan wat minder hè, ik bedoel het gewone woonwerk verkeer.

Maar dat geeft me net dat stukje ontspanning wat het rijden met de motor zo leuk maakt.

En dan valt de eerste regel gewoon in duigen, en is het gedaan met de druk, druk, druk en nog eens druk.

Iets waar ik wel naar uitgekeken heb is de BBQ van afgelopen vrijdagavond, gewoon gezellig, lekker gegeten, gebabbeld, geserveerd en wat een fantastisch weertje, leek het tussen twaalf en twee eerder de dag toch bewolkt te worden was het om 4 uur zon overgoten.

Na kwart over zes kwamen de eerste bezoeker binnen, en konden de eerste drankjes ingeschonken worden, waarna de volgende al snel elkaar opvolgden.

De temperatuur was iets gezakt waardoor het een nog beter weertje werd om gezellig met elkaar aan tafel te zitten en leuke gesprekken met elkaar te delen.

Dan is het aan het einde van de avond toch snel aangekomen, maar zeker met een voldaan gevoel.

Voor de zondag de supertoer op het programma, maar ja helaas die zal ik ook moeten laten schieten door de veranderde dag indeling.

Het lijkt erop dat er op deze manier geen tourritten meer gereden gaan worden, maar zo is het niet helemaal.

Krijg ik ook van familieleden de vraag om mee te rijden met een toertje, en van mijn collega`s komt dan ook nog de vraag of er weer een tourritje in elkaar gezet kan worden.

En dan wanneer je denkt om hier in je planning een gaatje voor gevonden te hebben blijkt het dat we nog maar met zijn tweeën over zijn, laat maar weer even zitten.

Ja zo wordt het dan ook een raar zomertje.

Wat er nog wel in zit voor de maand augustus is een 4 daagse toer met mijn collega naar de Belgische Ardennen. Klein stukje snelweg om uit de randstad te komen en dan de tocht binnen door staat op de planning, de tweede dag wordt een tocht naar de Moezel en de derde dag een tourrit naar Luxemburg, waarna de vierde dag weer terug naar huis.

Het verblijf is in motorherberg Baton Rouge met ook hier de favoriete BBQ.

Ik kijk er met volle teugen naar uit, en hoop op prima motorweer.

Niet te warm maar ook niet te koud en natuurlijk droog. Aangezien deze wens voor een ieder geldt hopen we maar het beste ervan.

Vooraf een dagje vrij om natuurlijk de motor te onderhouden, even wassen, bandenspanning controleren, koffers pakken en de vooraf geplande ritten in de navigatie zetten.

Helm opladen voor optimaal geluid, en wat er dan toch niet kan ontbreken is de regenkleding.

Ook het flesje Rainix, prima spul Jan (die het mij aanraadde) het werkt fantastisch de druppels lopen hiermee zo van je vizier af.

De bandenreparatieset, en het EHBO doosje plus reflectiehesje zitten ook in de koffer.

Voor de volgende Koppeling zal ik er ongetwijfeld een verslag van schrijven.

En ja nu heb ik heel veel lettertjes op papier gezet voor deze Column, met eigenlijke weinig toerbelevingen. Kijk ik naar de titel geeft het mij toch het gevoel “en dan is het zomer”.

Veel rijplezier en kijk vooruit.

André 

De monsterrit van 20 augustus.

Net bekomen van de jaarlijkse BBQ met onze motorclub stonden we om 08.30 uur bij de McDonalds in Hoorn, bijna klaar om te vertrekken. Tijdens de BBQ hoorde ik van verschillende clubleden die meestal wel meerijden met een toertocht dat zij niet mee zouden rijden met de monsterrit. Jan Ditz wist nog niet hoeveel mensen er mee zouden rijden, hij had de mail nog niet gecheckt. Even was ik bang dat ik de enige zou zijn die mee zou rijden. Dat zou wel een bijzondere ervaring zijn om met een voorrijder en achterrijder de enige deelnemer te zijn. Maar gelukkig trof ik bij de start al wat meer leden aan, zodat we met een leuke groep van 7 motorrijders konden starten.

Van de toercommissie hoorde ik dat we een half uurtje later waren dan anders, omdat het eetcafé voor de koffiestop anders nog dicht was als we daar aankwamen.

Maar gelukkig hadden twee clubleden hun oordopjes vergeten mee te nemen op deze mooie dag. Dus zij gingen die toch eerst nog maar even ophalen. Dat gaf ons de mogelijkheid om alvast een bakkie koffie te scoren bij de Mac. Fijn om zo een beetje wakker te worden.

Zo tegen 8 uur konden we vertrekken, op naar de volgende koffiestop! We hadden een leuke route naar eetcafé Goejanverwelle in Hekendorp. Iets voor 10 uur kwamen we daar aan. Koffie of thee met iets daarbij, zoals gebruikelijk voor de meeste deelnemers. De temperatuur was al aardig opgelopen. Dat kwam goed uit, want ik had niet voor niets mijn doorwaaipak aangetrokken voor deze monsterrit. Verder via Oudewater, de Lekdijk en Rijndijk op naar de lunchpauze bij Van der Valk in Arnhem, vlak naast de ingang van sportcentrum Papendal.

Wat er met de route aan de hand was weet ik niet, maar ik was die regelmatig kwijt op mijn Garmin. Gelukkig bleek ik niet de enige te zijn die regelmatig de route niet meer op het scherm kon volgen. En zo rij je dan ineens op de A12 en neem je de afslag om aan het eind van de afrit via de rotonde weer dezelfde A12 op te rijden en dan alsnog bij de volgende afrit er weer af….. Je maakt wat mee als Vredesteinband zullen we maar denken.

Tussendoor ook nog even tanken, want ja het is een monsterrit en dus ga je dat niet redden op 1 tank benzine. Om te voorkomen dat we heel laat thuis zouden komen werd de route wat ingekort (maar ja die kon ik toch al niet volgen, dus dat maakt niet veel uit).

Toch hadden we nog tijd voor een ijsjesstop, door anderen ook wel frikandel genoemd, en dan weer op huis aan.

Al met al een leuke dag, mooie route en gezellige clubleden. Iets voor 7 uur waren we op het parkeerterrein bij de Westfries in Hoorn. Daar konden we elkaar gedag zeggen en dan op naar huis. Iets na 7 uur thuis, ja echt wel een monsterrit maar beslist de moeite waard om die ook eens mee te maken.

Tjitze van Rijssel.

Picknick rit 2023 (Afgelast, maar zelf gereden)

Afgelopen woensdag, 23 augustus hebben wij 
(Jan Bruin, Albert Dekker en ondergetekende) de afgestelde Picknickrit gereden. Het blijft altijd mooi om door Friesland te rijden en dan vooral over die kleine slingerdijkjes en door die kleine dorpjes met de meest wonderlijke namen. (In twee talen wel!)

We waren gestart op 9.00 uur vanuit Bovenkarspel en waren terug zo rond 17.30 uur. Prima brommerweer. Niet te koud, niet te warm. Net goed om op verschillende plekken even lekker te picknicken. Een mooie tocht, die helaas door het weer was afgelast, maar we raden jullie aan om hem te bewaren en als het kan lekker te rijden. Het is de moeite waard !

Daarom, dank aan de uitzetters van deze mooie rit.

Met vriendelijke motorgroet, Kees Bot.

Supertoer Duitsland:

Na een goede eerste dag met een mooie rit naar Grevenstein, en de introductie van het hotel, en na een redelijke nachtrust breekt de tweede dag aan.

Voorafgaand eerst even een ontbijtje naar binnen werken, welke met een prima gedekte tafel en voldoende keuze lekker heeft gesmaakt.

Voor mij is het de eerste rit in de bergen na 12 jaar opnieuw opgestapt te zijn. Ergens in mijn achterhoofd dwaalt nog een klein verleden waar ik toen der tijd met mijn vrouw in de Ardennen, Luxemburg en de Eifel heb gereden.

Maar ja dat was toen, wel even een klein voorproefje gedaan met de voorjaarsrit van vorig jaar in de heuvels van Limburg.

Weersvooruitzicht; er zal in de ochtend een spatje regen kunnen vallen en in de middag klaart het op en loopt de temperatuur naar 21˚ C.

Met de start is het rond de 12˚ C, wat mij doet besluiten om een regenbroek over mijn zomerbroek aan trekken, een omdat er de mogelijk kan zijn dat we een regenbuitje kunnen tegen komen, en twee om dat het er in de ochtend voldoende warmte geeft, daar het doorwaai gedeelte van mijn zomerbroek is afgeschermd.

 De groep wordt verdeelt in drie kleinere groepen.

Peggy en Kees gaan een rit rijden, Mart gaat met een groep rijden en Sjaak gaat met een groep rijden.

Ik sluit mij aan bij de groep van Sjaak, en verstandig als toch opnieuw onervaren in de bergen zet ik mij direct achter Sjaak in positie om de route te volgen.

De groep bestaat uit Sjaak, Dirk en Corina, Jan D, Jan K, Ruud en Carin, Harry, Wim en Andre.

Na de start eerst maar even een bezinepomp opgezocht om de tanken af te vullen voor de dagrit.

 Tegen een voordeligere prijs dan in ons eigen landje gooi je met een glimlach je tank vol, welke dan wel belooft op een leuke dag toeren.                                           

Het wegdek is aan het begin van de rit nog nat maar zal de pret niet drukken. Na de eerste U turn buigen we met een smal weggetje de berg op. Vol gezonde spanning van hoe mijn motor zich zal gedragen stuur ik achter Sjaak aan.

Gelukkig heeft de Versys1000S vermogen genoeg om bij lage toeren in de tweede versnelling gauw op gang te komen, en zal het in het begin zoeken worden naar de beste versnelling om te blijven volgen.

Wat ik wel weet om in de zelfde versnelling omhoog als naar beneden te rijden. Na wat slingerende weggetjes omhoog gaan we dan naar beneden waar ik het verschil uitprobeer tussen de tweede, derde en vierde versnelling. Je merkt al snel hoe er op de motor afgeremd kan worden.

Nu is het zoeken naar hoe stijl je omhoog rijdt, of hoe scherp een bocht is, zodat je deze op de juiste versnelling kan afstemmen. De bochten die je door kan kijken liggen iets makkelijker in de hand dan de blinde bochten. Wat ik er verder nog van weet is om zoveel mogelijk van de oppervlakte van de weg gebruik te maken, hierbij rekening houden met het tegemoet komende verkeer.

Ik merk aan mijzelf dat het geen alledaagse stuurmanskunsten voor mij zijn. Ergens toch wel gek dat je als ervaren rijder je hier opnieuw even moet schakelen hoe het is om in de bergen te rijden, ben je wel weer even een groentje en dat na zoveel jaren rijden, het blijft leuk.

Met het rijden over de eerste kilometers is er nog een aspect welke we zeker niet moeten vergeten en waar we het eigenlijk allemaal voor doen, en dat is plezier hebben. Met het omhoog rijden en de eerste uitzichten over de bergjes in het vizier komen geniet ik met volle teugen. Nu is het Sauerland voor mij geen onbekend gebied en heb er regelmatig vakantie gevierd.

De route loopt langs kleine dorpjes en over een verschil aan soorten wegen, kleine smalle weggetjes, als doorgaande wegen, waar je de snelheid omhoog kan brengen, en dan direct even een ontspannen houding kan aannemen. Het voordeel is dat je goed je krachten kan verdelen, want als de weggetjes smaller worden is het minder ontspannen rijden. Hierbij moet je blijven opletten in welke versnelling je rijd. Met het naar beneden rijden is het weggetje zo smal geworden als een auto breed, zit er een haarspeld bocht in waar ik probeer de lijn te zien. In deze bocht zie ik ook een nat wegdek, met aarde. De gekozen lijn loopt aan het einde een stukje door de aarde en voel ik mijn voorwiel wegglijden, opvangen op het wegdek stuur weer recht en verder.

Dit is zo een moment die je even moet weg zuchten. Gas erop en achter Sjaak aan, ontspannen houding aannemen en een ervaring rijker. Ik bedenk mij dat ik ook een eerste versnelling heb die ik ook kan gebruiken. De eerste versnelling gebruik ik normaal alleen om weg te rijden verder eigenlijk nooit in ons vlakke kikkerlandje. Met een strakke bocht naar boven gebruik ik dan toch maar de eerste versnelling en merk ik dat als het erg krap is, dit wel de beste mogelijkheid is die je kunt gebruiken.

Op zoek naar een kop koffie rijden we eerst tegen een opgebroken weg aan. Jammer want deze weg is in het weekend afgesloten voor motorrijders, en kan dus op vrijdag een prima route zijn. We keren om en rijden een stadje binnen, en met een bakkerij die goed voor de koffiestop.

Bij het binnen komen zegt Dirk dat hij vandaag jarig is en trakteert. Na de felicitaties heeft de koffie met gebakje een extra intentie gekregen en heeft het bij een ieder heerlijk gesmaakt.

Nadat een ieder zich door het mysterieuze deurtje had ontdaan van de geneugten gaat de route verder. Met een mooie weg naar boven en genietend van het uitzicht scheert er een roofvogel over mijn hoofd, ik kan de veren bijna tellen. Kijk dat is ook waar je het voor doet, volop genieten toch.

Bij een open plek wordt er even gestopt, en komt de vraag om een foto te maken als we aan komen rijden. Carin geeft de opmerking dat Ruud de drone bij zich heeft en natuurlijk gaan we dan op de film bij Ruud. Wel heb ik mij hier snel even ontdaan van mijn regenbroek, het is inmiddels goed opgeklaard en de temperatuur loopt al richting de 17 graden. Dus even een stukje terug rijden keren en weer opnieuw aan rijden zodat we allemaal bij Ruud door de drone vastgelegd worden, we rijden direct door naar de volgende stop om Ruud en Carin op de video te zetten.

Genietend van het uitzicht en het aangelegde natuurpark De Wisent rijden we verder als we compleet zijn.

 Via de mooi uitgezette route komen we langs een wandelplek die als herkenbaar is, alleen is het restaurant gesloten en is het gebied veelal ontdaan van de bomen. Niet alleen in dit gebied maar vindt je op diverse plaatsen dat er veel bomen zijn omgekapt.

Als we naar benden rijden vindt je in sommige bochten groene naalden, alsof het lijkt dat alle naalden van de sparrenbomen zijn afgevallen. Bij de volgende stop hoor ik dat er verschillende rijders hier ook hinder van hebben ondervonden. Met het even wachten totdat ik op of voorbij de groene naalden ben gas erop en heb ik geen tot weinig hinder van ondervonden.

Wat wel hinder oplevert zijn de steentjes in de bochten, of die worden uit de kant van de weg gereden wanneer daar ander verkeer elkaar passeert, of komt het van het stuk gereden wegdek.

Er zijn ook veel weggetjes die voorzien zijn van plakstukken hetgeen lastiger maakt om de juiste lijn te volgen.

We komen aan op een mooie doorgaande weg waar de snelheid omhoog gaat en kunnen even lekker ontspannen doorrijden. Bij een kruising komt er een vrachtauto tussen ons in rijden. Zodra er de mogelijkheid voor is rijden we er met een aantal voorbij en een aantal moet nog achter de vrachtauto blijven. Rechtsaf komt er een weg in beeld naar een uitkijkpunt met een restaurant wat Sjaak doet besluiten om hierin te slaan, een twee volgen en de derde volgt maar stopt voor het mooie net iets te laat. Hierdoor rijden de rijders die achter de vrachtauto rijden de afslag voorbij. We rijden naar voren om er melding van te maken, en gelukkig kan Sjaak Jan via de telefoon bereiken zodat ook zij naar het restaurant kunnen komen.

De weg naar boven is een prachtig opnieuw geasfalteerde weg met een enkele zijstraat, die boven op de parkeerplaats eindigt.

Boven aangekomen is uitzicht erg mooi welke dan ook met de camera`s worden vastgelegd.

De foto`s zijn naar de redactie gestuurd om op de site te laten zetten.

Na het plaats nemen aan de tafel wordt er bij het buffet de bestellingen doorgegeven.

Van de verschillende kanten hoor je de euforie dat er hier curryworsten worden geserveerd en niet van die kleintjes ook. Als je de bestelling hebt gedaan krijg je een pieper mee die afgaat als je bestelling klaar is, en hier wordt ook uitgebreid aandacht aangegeven wanneer er een afgaat.

Blauwe led lampjes en een zenuwachtig geluidje maakt je attent om je bestelling op te halen.

Ik had zelf een salade genomen en de pieper ging al af toen ik bij de tafel was aangekomen.

Het heeft prima gesmaakt en vervolgen we de route verder, deze gaat nu wat meer over in de grotere B wegen. Met wat positief commentaar probeer ik dit door te voeren in mijn rijstijl om het rijden in de bergen me beter machtig te maken. Met het ontspannen sturen op de grotere B-wegen lukt dit wel aardig. We rijden langs de Sorpesee en komen zo’n idealistische stopplaats tegen waar alle soorten recreanten stopen, zo zag ik ook drie Miele motoren uit het begintijdperk van het motorrijden vrolijk staan te pruttelen. Jammer dat je dit niet kan vastleggen dit zijn ook van die momenten waar ik enorm van kan genieten, en voelt het nu al als een geslaagde vakantietrip.

Nog even een kleine drinkstop waarna het laatste stukje sturen voor vandaag wordt afgelegd.

De route gaat langs de Sorpesee en via de overkant met een smal weggetje de bergen in.

Hier staat aangegeven dat er een wegopbreking in zit, maar doet Sjaak niet besluiten om er wel in te slaan. Het is na vijven en toegankelijk voor omwonenden, dus ook voor ons.

De werklui zijn al naar huis en kan je vrij doorrijden. Wel over het grind die als onderlaag fungeert.

Met een stukje hobbelen bereiken we de andere kant en van hieruit is het nog een prachtig stuk met veel bochtenwerk om door het gebied te rijden. Ook hier probeer ik om in de juiste versnelling met zo min mogelijk remmen Sjaak te volgen. De snelheid neemt iets toe, ja als je de stal ruikt dan volgt het hongerige gevoel.

Rond half zes komen we aan bij het hotel, en na het parkeren van de motoren en een lekkere opfris beurt en aan een biertje, kan ik deze dag als geslaagd bestempelen.

Wat is het fantastisch om hier met je motor door heen te rijden.

Voor het avonddiner werd er varkenshaas met peperroomsaus, sperziebonen en gebakken aardappeltjes geserveerd. Vooraf een soepje en als na gerecht een ijsje.

Ja en dan na een lange dag met veel plezier rond gereden te hebben is er de avondwandeling.

Niet zo ver maar wel even goed om de kuitjes in beweging te houden. Heerlijk even rustig in de buitenlucht met de afsluiting van een kop koffie.

Op naar dag drie van de Supertoer.

Groet André.

Voorbereiding Supertoer.

Voorbereiding voor de supertoer naar Duitsland, ik kijk er al erg naar uit.

Even een kleine correctie, door drukte in mijn werk en privé leven was ik voor deze column te laat om op tijd in te leveren voor de afgelopen maand, zodat de column op tijd in de koppeling voor de supertoer zal verschijnen.

Maar vooralsnog heb ik deze dan wel na de supertoer ingeleverd, om deze nog wel te laten plaatsen.

Ongetwijfeld dat ik in de volgende column terug blik op de supertoer.

Ja nu is dit voor mij het tweede weekend dat ik meega met de motorclub. Het eerste weekend was van het vorige jaar en ging naar Limburg met een tweede dag in Zuid-Limburg en een klein stukje België. Dit had voor mij nog niet voldoende reden om hier pechhulp voor in het buitenland af te sluiten.

Misschien een beetje onverstandig geweest, maar is goed verlopen.

De laatste trip die ik mij kan herinneren is een toertje met mijn vrouw naar Monchau in de Eifel. Daarvoor in de Ardenne en in Luxemburg gereden. Je kan wel het verschil van wegdek merken, ja, je kan precies zien in welk land je rijdt.

Met een clubavond stel ik de vraag wat er zoal benodigd is voor de supertoer, en krijg ik te horen om mijn polis na te kijken of er pechhulp bij inzit.

Nu ben ik wel lid van de wegenwacht, maar heb geen buitenland aangekruist.

En in mijn verzekeringspolis kan ik ook geen pechhulp vinden.

Als of je telefoon het kan ruiken krijg ik een aanbieding van de KNMV met; als je er een verzekering afsluit je automatisch pechhulp voor het buitenland bij krijgt.

Nu ben ik altijd zeer sceptisch over alles wat gratis is, want alles kost geld dus is niks gratis, want dan is het al via een andere manier betaalt.

Maar voor het luttele bedrag van € 25.00 ben ik lid tot het einde van het jaar.

Kan geen kwaad daar de vereniging zich ook voor andere zaken in zet, waar ik dan wel een voordeel kan uithalen.

Maar even terug voor pechhulp in het buitenland, collega’s hebben zo iets van dat de motor twee jaar oud is en net een grote beurt heeft gehad met nieuwe banden, wat moet er stuk aangaan.

Maar toch beter verlegen dan ongelegen want met de moderne elektronica weet je het nooit.

Om pechhulp te krijgen zal je de verzekering moeten oversluiten naar verzekeringsmaatschappij X welke dan voordeliger is dan mijn huidige verzekering, maar dan de kleine lettertjes.

Bij mijn huidige verzekering zijn de extra’s voor een hoger bedrag mee verzekerd. Bij de verzekering van verzekeringsmaatschappij X zal ik pechhulp voor in het buitenland moeten aankruisen en zal de motor voorzien moeten zijn van een onafhankelijke startonderbreker. Bij navraag bij de dealer kom je dan terecht op een alarmsysteem welke al gauw tussen de 500 honderd en duizend euro kost.

Met het aankruisen van pechhulp kost je € 6,50 per maand, dus niks gratis en loopt dan op tot € 78.00 op jaar basis. Zoals ik al heb laten weten ben ik lid van de wegenwacht en kost de uitbreiding naar standaard Europa € 59.00 meer. Voordeeltje van 10 % erover en voor nog geen 49,00 euro ben ik de man voor het eerste jaar.

Het rijden in de bergen zal voor mij met deze motor uitproberen zijn, en ook daar ik dit al voor een langere tijd niet meer gedaan heb, zal het wel vrij nieuw aanvoelen.

Om toch een kleine geestelijke voorbereiding te ondergaan heb je tegenwoordig een pracht op internet met tal van tips.

Erover lezen brengt je dan weer terug naar de tijd dat ik daar gereden heb, en verder laat ik het maar over mij heen komen. Anders ben je al gestrest voordat je vertrekt, en zal het er niet leuker op maken. Dus zet ik mijn focus op die zaken die wel belangrijk zijn om mee te nemen.

Denk hierbij aan de persoonlijke middelen die ik bij mij behoor te dragen, en de controle of al de medische zaken staan genoteerd in mijn telefoon, check compleet, en dan verder alle zaken die je nodig hebt om de trip in goede staat te vertrekken.

Groene kaart check, paspoort check, motor onderhoud check, gepoetst, oliepeil in orde, banden op spanning en na het laden van de koffers de voorveerspanning iets zwaarder zetten naar het tweede klikje. Eigen spullen op orde en dan gaat het alleen nog maar om goed weer.

Ik kan zeggen op naar Grevenstein.

Veel rijplezier en kijk voorruit.                         

Groet André.
 

Supertoer 2023

29 juni was het weer zo ver, de Supertoer 
van dit jaar. Startpunt was het Van der Valk motel bij Hengelo.

Een deel ging op eigen gelegenheid richting het hotel in Grevenstein.

Met zes motoren vertrokken we na een lekker bakkie onder leiding van Jacq Baas via een prachtige route naar Landgasthotel Grevenstein.

Onderweg werd de inwendige mens natuurlijk niet vergeten. Ondanks dat de eettentjes niet dik gezaaid waren langs de route wisten we toch een snackbar te vinden waar de eerste braadwürsten en schnitzels naar binnen werden gewerkt.

We kwamen mooi op tijd aan bij het hotel waar we van vroegkomers hoorden dat ze eigenlijk pas om 17.00 uur open gingen. Een vriendelijke buurvrouw had toch gezorgd dat ze naar binnen konden.

Nadat iedereen was aangekomen en de eerste drankjes getapt, werden we om half zeven aan tafel verwelkomd door Marieke die met haar man en ouders het hotel runt.

Het eten was uitstekend en daarna werd het ook nog gezellig bij het napraten over de eerste dag.

Dag twee, de vrijdag was er een mooie route uitgezet in de omgeving en in verschillende groepjes gingen we dan ook enthousiast op pad. We begonnen wel met een natte weg, dus even oppassen maar in de loop van de dag werd het droger dus heerlijk gereden.

’s Avonds weer heerlijk een Jägerschnitzel, met champignon saus op tafel die na een dag rijden weer goed werd ontvangen.

Elke avond na het eten werd er onder leiding van de dames een wandeling in de buurt gemaakt om het eten te laten zakken en weer wat andere spieren in beweging te krijgen. Was erg gezellig.

Voor zaterdag waren alle weerapps verschillend over de verwachtingen maar het zou wel gaan regenen, maar ja, waar rijdt je als de bui valt?

Er zijn zoals bekend, twee soorten weer voor motorrijden, goed weer en heel goed weer. Zaterdag was het dus gewoon heel goed weer. Niet te warm en de neerslag was te verwaarlozen.

Wel weer wat omleidingen onderweg en na een van die omleidingen moest er een alternatief worden gezocht. De voorrijder sloeg een zijweggetje in dat na 100 meter onverhard bleek te zijn. Hij stopte dus toch maar, helaas keek nummer twee Dirk, net op zijn navigatie en kon niet meer op tijd stoppen wat een duikeling tot gevolg had.

(gaat het weer goed met jouw been Dirk?)

Verder een prachtige route door het mooie heuvelland met onder andere een bezoek aan Winterberg (dan weten jullie ongeveer in welke hoek we zaten)

Zondag al weer de terugrit naar Didam.

De terugreis werd weer via verschillende alternatieve routes gereden, variërend van snelwegen wel of niet; naar verschillende eindpunten en de originele route.

Ik zelf koos ervoor de originele route te rijden en die was prachtig. Voornamelijk lekker doorrijden en halverwege de middag was ik in Didam. Daarvandaan nog via de Veluwe naar huis en zo een prachtig weekend gehad.

Mijn eerste weekend met de motorclub maar zeker voor herhaling vatbaar. 
 
Groeten, Hans Schouten

Oerend hard….

Met dank aan Motorclub West-Friesland, Erik Poort, Peter van der Boom, familie van Diepen.

Hieronder het verslag van dochter Carolien:



Mijn vader, die vorig jaar 80 is geworden had nog wat dingen op zijn bucketlijst staan, waaronder rijden met een motor. Ik had toen al voorbereidingen getroffen dat hij mee kon rijden in een zijspan, want zelf motor rijden zat er voor mijn vader niet meer in.

Omdat mijn vader, die de ziekte van Parkinson heeft, in het ziekenhuis lag kon dat helaas niet doorgaan en hebben we met verdriet alles af moeten zeggen.

Gelukkig ging het dit jaar weer wat beter met mijn vader en wilde ik zijn ‘wens’ weer oppakken. Ik had al contact gehad met de motorclub ‘West Friesland’, waar mijn vader ook nog voorzitter van is geweest, maar omdat het toch een heel geregel was heb ik de hulp in geroepen van stichting Oppepper4all. Gelukkig konden zij de wens snel oppakken en het was wensvervuller Nico, die al snel contact wist te leggen met Luuk Weehuizen, de secretaris van de motorclub.

Luuk wilde hier zeker wel aan meewerken en had al snel iemand gevonden met een zijspan. Ook waren er diverse motorrijders van de club die deze toer graag mee wilden rijden.

Op zaterdag 24 juni was het dan zover. De leden van de motorclub ‘West Friesland’ verzamelden zich tussen 13.00 en 13.30 uur bij de McDonald’s in Hoorn en vandaar vertrokken ze naar Wormerveer, waar mijn ouders wonen. Zij stonden al te wachten want ze wisten dat er een verrassing ging komen. Tegen 14.00 uur kwamen de motorrijders, ongeveer 10 man, aan bij mijn ouders. Maar dat was nog niet alles, ook waren er enkele familieleden op de motor gekomen (Jos, Hans, Ajam en Xander) en verder waren er ook nog tantes aanwezig om mijn vader uit te zwaaien.

Om deze prachtige ervaring vast te leggen was er van Oppepper4all niet alleen Nico, de wensvervuller, maar ook Erik de fotograaf. Hij ging achter op een motor om mooie foto’s te maken, maar voor we vertrokken genoten we nog van een bakje koffie met een lekker gebakje of een plakje cake.

Hierna vertrokken we voor een motorrit van een uur en reden we ongeveer 60 km. Het was mooi weer, zo’n 27 graden en na afloop werd er dan ook heerlijk genoten van een glaasje fris of een 0% biertje met daarbij ook nog lekkere hapjes.

Na een prachtig dankwoordje van mijn vader is iedereen daarna weer huiswaarts gegaan. Het was voor mijn vader een hele mooie dag en hij heeft heerlijk genoten en vele herinneringen opgehaald bij zijn oude motorclub.

Wij willen dan ook iedereen heel graag bedanken die deze dag mogelijk hebben gemaakt, te weten Nico en Erik van Oppepper4all, motorclub ‘West Friesland’, Peter van der Boom, de bestuurder van de zijspan en last but not least de aanwezige familieleden.

Jaap van Diepenrit  24 juni 2023.

Het zal zo’n anderhalf jaar geleden zijn dat ik, als secretaris van de Motorclub West-Friesland, via de mail, benaderd werd door Carolien Groen. Zij wilde haar vader verrassen voor zijn 80^ste verjaardag met een tochtje op de motor, want haar vader was altijd een enthousiaste motorijder geweest. Zelf motorrijden ging nu niet meer dus misschien had een van de leden van de motorclub een motor met zijspan.

En misschien wilde die dan wel een toertje met haar vader maken. Dat was natuurlijk niet zo’n gekke gedachte. 

Ik heb de vraag voorgelegd aan het bestuur, met de vraag of wij hierin konden voorzien.

Het bestuur wilde hier wel aan meewerken, maar uitvoeren bleek nog niet zo gemakkelijk, zijspanmotoren waren er nl niet voorhanden. Er was één lid met een zijspan, maar die lag uit elkaar, het was een project voor na de pensionering van de eigenaar. Die zou dus niet binnen afzienbare tijd klaar zijn. Dat leek dus einde van het verhaal, jammer.

Maar soms helpt het toeval een handje. Ik rij af en toe wel eens een rondje door het West-Friese land. Op een van die rondjes reed ik door Aartswoud en zag ik zowaar een zijspan op het pad staan. Ik heb gewoon de stoute schoenen aangetrokken en aangebeld. De eigenaar van de zijspan, Peter Rabbe bleek een heel vriendelijke man die met zijn zijspan geregeld reed voor de stichting “De Droomboom” om wensen van kinderen of volwassenen te realiseren. Het gevolg was, dat ik binnen 5 minuten de toezegging had, dat hij zijn medewerking aan de wens van Carolien wilde geven.

Nu konden we verder. In de loop van het proces bleek dat Jaap van Diepen jaren geleden, ver voor mijn tijd, voorzitter was geweest van onze motorclub, hoezo toeval. De toerrit werd gepland in augustus 2022 op zijn 80^ste verjaardag. We zouden rijden vanuit Wormerveer waar Jaap nu woonde. Dit werd gepubliceerd in ons clubblad met de vraag of er leden waren die hem nog kenden en hem als escorte op zijn toertocht wilden begeleiden. Eigenlijk was alles in kannen en kruiken, toen zijn dochter op het laatste moment moest laten weten, dat het project niet door kon gaan omdat haar vader opgenomen was in het ziekenhuis, Jaap bleek ernstig ziek. Dit leek het einde van dit project.

Maar… in maart van dit jaar 2023 werd ik gebeld door Nico Loeve van de stichting “Oppepper4all” of wij medewerking wilden verlenen aan het in vervulling laten gaan van een wens van de dochter van een oude motorrijder, die niet zelf meer kon rijden. Na wat heen en weer praten bleek dat dit over degene ging waar vorig seizoen de toertocht voor was georganiseerd. Dit maakte de klus redelijk simpel, we hoefden alleen de oude afspraken te actualiseren, want het wat en hoe was al uitgedacht.

Op 24 juni was de grote dag en zouden we de rijtoer gaan maken. Rond 13.00 uur verzamelden zich de zijspanrijder en de motorijders bij de McDonalds in Hoorn, toen ook Jos Groen (schoonzoon van Jaap) er was konden we vertrekken. Ria Kramer, de echtgenoot van Jan Kramer zag de kans schoon om eens een leuk ritje in een zijspan te proberen. Zij reed naar Wormerveer met Peter Rabbe heerlijk comfortabel in het bakkie.

In Wormerveer werden we uitgebreid ontvangen met koffie en gebak en was het heel gezellig. De fotograaf van “Oppepper4all” ging rond om mooie sfeervolle plaatjes te schieten. Nadat Jaap met vereende krachten in de zijspan geholpen was en hij zijn helm op had gingen we op weg om de door Jan Ditz, onze voorzitter van de toercommissie, gemaakte en bijgestelde route te gaan rijden. De fotograaf ging achterop bij Kees Vriend, die hem als een professionele motard tijdens de rit in de gelegenheid stelde mooie dynamische foto’s te maken. De route ging langs het water Wormerveer uit richting Spijkerboor en Purmerend, vandaar richting Stompetoren en Driehuizen en daarna weer richting het uitgangspunt. Na nog een extra slinger uiteindelijk via Starnmeer over de N246 weer richting de Zevenster in Wormerveer. De rit bleek toch voor ons motorrijders toch nog een zeer hete en inspannende onderneming, die echter door Jaap goed doorstaan is in de zijspan achter een perspex ruit. Ik zag nl. geregeld een zwaaiende hand uit de zijspan naar de fotograaf, dit zal best mooie actiefoto’s opgeleverd hebben voor de stichting “Oppepper4all” en voor ons clubblad of de site.

Terug in Wormerveer werden we opnieuw onthaald met drankjes om de vloeistoffen die we uitgezwete hadden weer aan te vullen en hapjes om de trek te stillen. 

Tot slot hield de dochter van Jaap een kort dankwoordje en waarna Jaap zelf nog even zijn ervaringen van de middag met ons deelde. Hieruit werd duidelijk dat het voor hem een hele mooie                   

gebeurtenis was die hij niet wilde vergeten.

Terugkijkend, kunnen we dankbaar zijn voor het mooie weer, maar ook voor de goede samenwerking tussen alle organisaties en de familie. Iedereen heeft zijn best gedaan en dat heeft geresulteerd in een prachtige middag voor Jaap van Diepen.

Mede namens de familie van Diepen, en de Motorclub West-Friesland, wil ik iedereen bedanken, die door zijn of haar inzet deze middag mogelijk gemaakt heeft.

Luuk Weehuizen (secretaris) 

Impressie van de 15 Dorpentocht 2023.

Het zou erom spannen zondag 7 mei. Houden we het droog of hebben we een kletsnatte dag te verwachten? Het werd een beetje van allebei. Tijdens de starttijden blijft het in Nibbixwoud droog, maar dat bleef het niet op de te rijden route. Alhoewel, sommige rijders hebben geen spat regen gezien en anderen hebben de rit afgebroken om hem later nog eens na te rijden. Want daar was iedereen het wel over eens, het was een hele mooie rit en er kwamen diverse bedankjes hierover binnen via onze Facebook pagina.
Daarom een dik verdiende pluim naar de uitzetters van deze rit. 

Ook de inwendige mens werd niet vergeten deze dag. Die was voortreffelijk in handen van André en Luuk. Zij zorgden ervoor dat niemand iets te kort kwam en hadden zelfs een broodje warme worst voor de bestuursleden die er toch maar de hele zondag zaten, om de inschrijvingen te noteren (Gerard én Jacq) en het inladen van de route te verzorgen (Tjitze, Jan & Jan).
 
In totaal gingen er die zondag 61 rijders van start, waarvan 13 eigen leden (en één achteropzitter). Dat viel wel een beetje tegen met een ledenbestand van rond de 80.

Al met al een heel geslaagde “open” rit.

Kijk even op onze website: www.mcwest-friesland.nl voor de foto’s van deze dag. 

Voorjaarsweekend

Dag één.
Zoals afgesproken hebben we ons verzameld bij het restaurant La Place “De Lucht West” om 09.00 uur.

Daar waren wij met dan op vrijdag ochtend met 15 man.
Even aan de koffie en toen op pad. Twee zouden zelfstandig gaan rijden naar het hotel. Het weer zag er goed uit en maar hopen dat het droog bleef. Als snel van de snelweg af en binnendoor naar België. Het weer bleef goed en we maakte goede vordering.
Toen we door een dorpje reden zagen we de motoren van onze broeders die zelfstandig aan het rijden waren bij een restaurant staan. En een gezicht achter het raam die druk aan het zwaaien was. Wij zijn verder gegaan en als lunchplek zochten wij een Turks/Grieks restaurant uit dat prima broodjes had en het was weer ouderwets gezellig aan tafel met veel sterke verhalen. Maar weer geen normale pin, dus dat was weer cash betalen. 

Daarna eigenlijk heel voorspoedig verder gereden met wel veel weg omleggingen. Ook viel op dat de diverse navigatie systemen ook verschillende routes wilde rijden. Later nog eens de navigatie’s vergeleken en die stonden in de basis gelijk en toch ?.
Uiteindelijk nog even gestopt omdat er een paar spatjes vielen dus een aantal nog ff snel een regenpak aan en je snapt het al dan blijft het gewoon droog.
Dan aangekomen bij het hotel en ik moet zeggen een prima hotel, goede kamers. Dus even gedoucht en daar na aan het bier of wijn, er was genoeg. Prima eten dus de prijs kwaliteit van het hotel was dik in orde. Er waren nog veel meer motorrijders in het hotel ook in grote groepen. 

Dag twee

De zaterdag hadden we de keuze uit twee routes, een korte en een iets minder korte. Eén persoon wilde naar een museum en is alleen vertrokken. De rest ging mee op pad en er zouden mogelijk mensen afhaken zo rond de 185 km. Dat is niet gebeurd en dus reed iedereen gewoon mee tot het eind.

Door Duitsland, door België en door Luxemburg. Mooie rit en een opmerkelijk verschil in de conditie van de wegen.
Een van de rijders stond na de koffie ineens langs de weg met helm problemen. Een van de leden toercommissie bleef bij hem en zij sloten later weer aan. In de tussen tijd was er een voorrijder die ff verkeerd reed en bij het keren hem maar even op zijn zijkant had gelegd. 

Uiteindelijk in Luxemburg wat gegeten. En weer verder. De lucht zag er dreigend uit en het begon ook te waaien. Gelukkig is de regen ons bespaard gebleven. Wel kwamen we in gebieden die drijfnat waren. Het had er dus flink geregend voordat wij er kwamen. Ook hier weer veel weg omleidingen die er ook voor zorgden dat we op wegen terecht kwamen die en zeiknat waren en waar allerlei troep op de weg lag. Dat was wel ff opletten. Het laatste stuk waren de achterste rijders iet te ver weg en miste dat de groep rechtsaf ging ( geheel volgend route ). Dus dat koste een half uurtje extra. Maar goed,  allemaal weer veilig terug en dus weer een lekker biertje en eten. En op naar de laatste dag van het weekend.

Dag Drie

Op deze mooie dag waren er twee die iets eerder vertrokken dan de grote groep. Het was een mooie reis terug met mooi weer tot het moment dat we in België de mist in reden. Temperatuur ging ook meteen omlaag, maar nog steeds droog. Ook deze dag weer omleiding na omleiding. Hierdoor kwamen we wel bij een koffie stop met heerlijke Luikse wafels.

Daarna weer op pad en Nederland nog even geluncht. Hier was een van de leden reeds vetrokken naar huis i.v.m. de verjaardag van zijn kleinzoon. Na de lunch weer verder en toch nog een kleine bui regen gehad. Rond 16.00 uur besloten we om de route af te breken en via de kortste route huiswaarts te keren. Dat was dus over de snelweg.
Uiteindelijk ben ik om 18.15 weer in Hoorn gearriveerd

Moe maar voldaan. Het was een prima weekend met dank aan de organisatoren en aan iedereen die mee is geweest

Jan Ditz.

Voorjaarsweekend 2023

Hallo allemaal.



Aan mij werd gevraagd of ik een stukje wilde schrijven over het voorjaarsweekend. Omdat niemand zich verder aanbood heb ik toch maar iets gemaakt. 

Voor het eerst zijn we begonnen met een route waarbij het startpunt gelijk de eerste koffiestop was. De rit ernaar toe was over de snelweg. Omdat het de vorige keer niet goed gegaan hebben wij in de toercommissie besloten om niet meer in grote groepen over de snelweg te gaan tenzij het niet anders kan. 
Dus onze start was bij La Place bij ‘s-Hertogenbosch. Zoals afgesproken gingen we in kleine groepjes op weg. Ik had met Jan D en Arnold afgesproken dat we samen gingen rijden. We vertrokken om 7.30 uur bij mij vandaan. Alleen Arnold belde dat hij nog niet klaar was en zou achter ons aankomen. Dus ik stond klaar en met Martha achterop samen met Jan D naar La Place gereden. Daar waren we iets te vroeg want het restaurant was nog niet open . 

Daar werd verzameld zodat we als groep binnendoor gingen rijden. Na het koffiedrinken gingen we rond 10 uur op pad . Alex had een mooie route uitgezet door Nederland /België / en Duitsland. Het weer was goed dus dat was geen probleem . Het koste meer moeite om een lunchrestaurant te vinden. Uiteindelijk zag Alex ( de voorrijder ) een Turks/ Grieks restaurant waar we iets konden eten. De eigenaar riep snel assistenten erbij want het zal je maar gebeuren dat je onverwachts 17 mensen binnen krijg die allemaal iets willen drinken eten. Maar het lukte en na ongeveer 1,5 uur konden we weer verder.

Uiteindelijk, na een mooie doorgaande route waren we in Winterspelt bij ons hotel Hubertus . Alex had de kamerindeling al doorgestuurd zodat we snel in konden inchecken Want om 18.30 stond ons diner klaar. Ik begon met een goudgele

rakker en soep. Daarna hadden we een buffet waar je zelf kon kiezen wat je lekker vond. Ook was er nog een toetje . Na het diner gingen de liefhebbers nog een rondje wandelen om de benen te strekken. Na de wandeling nog even napraten en toen op rust want de volgende ochtend was om 8 uur het ontbijt en wilden we om 9 uur gaan rijden. Martha en Jacqueline gingen wandelen in de omgeving. Ze hadden wandelroutes gekregen van het hotel.                 

Wij zijn rond 9 uur met 13 motoren vertrokken voor een rondrit door Luxemburg. Luuk ging niet mee die wilde naar een museum in Diekirch. Ik ging dit keer als voorrijder op pad. We hadden een route van ongeveer 180 km en van 270km. De meesten kozen voor de route van 270. Het was een rondrit om Luxemburg heen. Deze ging hoofdzakelijk over binnen wegen en af en toe een doorgaande weg Ook reden we af en toe door Duitsland heen. Deze routes worden niet voorgereden dus kom je wel eens voor verassingen/ weg afsluitingen te staan Dit is dan aan de voorrijder om dit op te lossen Dat gaat niet altijd goed.

Ik reed een weg in en toen zag ik gelijk dat ik weer moest keren de andere weg moest hebben . Het keren ging niet helemaal goed dus moest ik mijn motor voorzichtig op zij kant leggen. Dit koste een spiegel en wat beschadigingen aan mijn top koffer en valbeugel bescherming. Maar goed, de motor weer rechtgezet en weer verder gegaan. Ook het vinden van een koffiestop was vrij moeilijk. Eerst dacht ik in Vianden, maar daar waren we al na een uurtje. Dat was een beetje te vroeg. Ik ging er vanuit dat ik wel meer koffie tentjes zou tegen komen, maar dat viel niet mee. 

Uiteindelijk bij een tankstation was een camping met restaurant. Daar hebben we koffie gedronken met appeltaart of kersentaart. Alleen was deze koffiestop ná de afsplitsing van de 180 km route. Dus degene die de korte route wilde rijden was al voorbij dat punt. We hebben dus allemaal de lange route gereden. Daarna zijn we doorgereden ook weer langs afgesloten wegen, maar dat werd weer creatief opgelost. Toen weer een lunchrestaurant zoeken. Uiteindelijk kwamen we bij een rotonde een restaurant voor de snelle hap tegen. Daar kon je hamburgers patat en braadworst krijgen. Het was daar redelijk druk maar je werd snel geholpen. Toen verder via de route, waarbij ik toch een verkeerd weggetje pakte wat erg smal mooi en hobbelig was. Keren was geen optie dus doorrijden. Ik had al gezien dat we later weer op de route kwamen. Toen waren we om ongeveer 16.45 in het hotel. Tijd genoeg om op te frissen en een goudgele rakker te drinken. Ook hebben we geen regen gehad maar gingen we wel over stukken waar het kort tevoren toch veel geregend had. Martha en Jacqueline hadden ondertussen lekker gewandeld en twee routes gecombineerd. Ze waren net op tijd in het hotel terug toen daar een zware onweersbui los barste. Maar goed toen wij daar kwamen was het weer mooi zonnig weer. ’s Avonds weer soep met een buffet en toetje. Daarna weer gewandeld en een nabespreking van de dag gehouden en wat verder ter tafel kwam. 

Zondag wederom om 8 uur ontbijt en 9 uur vertrekken. Alex reed voor. De route ging weer via België naar Nederland. Ook zat er een stuk snelweg in waar we als groep reden. Dan is het de bedoeling dat je de voorrijder volgt en in de groep blijft, op dezelfde rijbaan. Dan ga je niet uiterst rechts rijden waarbij je later weer moet invoegen. Dit kan problemen geven als degene die achter je rijd even niet oplet   
Dus als je in een groep rijdt: volg de voorrijder, die beslist op welke rijbaan je rijdt.

Onderweg zijn we gestopt bij een café waar een muzikant zijn installatie aan het opbouwen was. Het duurde wel wat lang voor alles klaar was, maar het was lekker. Ondertussen was de muzikant begonnen met muziek en dat was onverwachts, maar wel leuk. Uiteindelijk gingen we verder maar na verschillende omleidingen en afsluitingen besloten we om de route af te breken en via de A15 en A2 naar huis te rijden en niet als groep maar op je zelf .

Groetjes Jacq Baas

Impressie van de 2^e Paasdagrit.

Op tweede Paasdag stond er weer een groep van
ca. 18 enthousiastelingen klaar die geen zin hadden
in het zoeken naar eieren en liever de voorkeur
gaven aan het trotseren van de elementen. Over het weer konden we niet klagen, winderig en fris maar prima te doen. 

De routeplanning gaf een totale route aan van een kleine 300 km maar die versie had niet iedereen goed in zijn navigatiesysteem kunnen opslaan. Maar geen nood, achter de voorman aan en door de polder richting Kampen. Onderweg een paar onverwachte omleidingen die goed werden opgevangen en hier kun je zien wat de aanleg van al die windparken veroorzaken, alles ligt redelijk overhoop en het einde is nog niet in zicht. 

Vanaf Kampen via de noordkant van Zwolle richting onze koffie stop in Dalfsen. Hier in het Grand Café Het Oude Station is het  goed toeven en de koffie en appeltaart smaakte ook uitstekend.

Sociaal als we zijn werd er aan één tafel het wel en wee of eigenlijk ziek en zeer doorgenomen. Het blijkt dat onze bezemwagen Jan H. was getroffen door een darm krampje en daarom niet mee kon op deze rit terwijl er toch voortdurend voldoende weiland om ons heen was. Er werd geopperd dat hij helemaal leeg liep waarop iemand opmerkte dat dit wel even kon duren voordat dit het geval was. Hopelijk is Jan nu weer op de been en zit de stop er weer op of in.

Maar goed terugkomend op Het Oude Station, dit ligt in een fraaie omgeving met als bezienswaardigheden een zwevende kei, kasteel Rechteren, Huize de Berg, rivier de Vecht, de Westermolen, molen Fakkert en landgoed Den Aalshorst. Maar dit alles hebben we helaas niet kunnen bekijken; wij gingen direct door na de koffie. Wederom een mooie route via veelal mooie dijkweggetjes richting Deventer en even voorbij Deventer kwamen we op onze tweede stop om te lunchen in Eet Tapperij Bijsterbosch in de omgeving van Olst-Wijhe. Deze stop heeft wat langer geduurd voordat we weer met een volle maag konden wegrijden, maar tijd hadden we zat.

Toen we weer bij de motoren aankwamen sprak onze voorrijder Jan D. ons aan met de mededeling dat hij rode vlekken had gezien. Maar zo slecht hadden we toch niet gegeten? Het bleek om regen te gaan met allerlei andere weersvoorspellingen. Maar goed zo braaf als we zijn, iedereen zijn regenpak aangetrokken en zijn snorkel opgezet en verwachtingvol op weg. 

Het leek goed te gaan maar in de omgeving van Harderwijk kwamen de eerste spetters en dat ontwikkelde zich tot flinke regenbuien.

De rest van de route hebben we in de stromende regen gereden maar dat mocht de pret niet drukken. Het onderlinge afscheid nemen bij de sluizen van Lelystad was kort, warm en nat. De voorspelling van Jan D. kwam uit, rond 00.00 uur barste het onweer los boven West-Friesland maar toen lagen we waarschijnlijk al in ons mandje.

We kunnen terugkijken op een mooie route, vlekkeloos gereden rit, leuke pleisterplaatsen voor de inwendige mens en een gezellig gezelschap.

Uw meerijdende reporter, Albert

Column: Rijden tussen Wel en Wee.

Maart roert zijn staart en april doet wat hij wil, het oude gezegde is dit jaar wel erg aanwezig.

Met de start van het motorseizoen had ik voor mij al het idee dat het snel een stukje warmer zal worden, om niet tot een al te negatief standpunt uit te komen.

Gezien de weerberichten werd het wel voorspelt, maar op de een of andere manier pakte het toch anders uit. Nu kan ik daar wel een beklag over neerleggen maar daar doe je toch niets aan.

Dan wordt het rijden tussen wel en wee, maar hoe dan ook probeer ik toch de meeste afstanden met de motor af te leggen.

Het voordeel van vroeg in het voorjaar te starten zijn ook de grote verschillen die je tegen kan komen. In de vroege ochtend een week nadat de zomertijd is ingegaan, reed ik door de polder naar mijn werk. Temperatuur 2˚C, thermokleding aan, wintervoering in je motorpak en niet te vergeten de winterhandschoenen aan. De Versys is voorzien van handvat verwarming, standje twee want bij drie voel je de warmte branden, da’s volgens mij voor als het onder de nul graden is, en rijd ik genieten over de dijk.

Dan kom ik de ondergaande maan tegen, dat zijn van die momenten die je dan even moet vastleggen.

Als ik dit zie kan het nog zo Wee zijn, ik vind Wel, dat ik met dit soort momenten nog meer kan genieten van het motorrijden.

Na de lange corona periode merk ik dat het woonwerk verkeer enorm is toegenomen, file via de ene kant in het begin van mijn rit, of file via de andere kant aan het einde van de rit.

Ja en dan is het ook even lekker om tussen de file door de rijden, in plaats van stil staan in de auto. Laveren tussen de auto’s door met een gepaste snelheid, en een deuntje op mijn headset totdat de file is opgelost om dan weer het gas erop te zetten.

Op de routes is het lekker rijden met weinig wind, en een dag later, of zelfs in de middag is er een stevige wind, veelal vanuit de noord of oosthoek en dan weer een dag vanuit de westhoek.

Aan de ene kant is het lekker hangen in de wind, en soms staat de wind schuin op mijn vizier, en als die op een koude dag op een kier staat “voor het beslaan van mijn bril”, dan is het even guur.

Een ander moment kom je door het toedoen op je werk later thuis dan de bedoeling is.

En net als ik vorige week in de ochtend naar de ondergaande maan keek, kijk ik nu naar een ondergaande zon.

Dan is Wel weer genieten, en het moment pakken om die toch maar even vast te leggen. De bollen laten dit jaar ook op zich wachten, die hebben iets meer warmte nodig. Wel zie ik de velden met hyacinten in de bloei komen als ik in de hoek van Alkmaar rij. De zoete lucht van deze velden kan je al ruiken. En een paar dagen verder zijn eindelijk de eerste tulpenvelden te zien.

En zoals je op de foto kunt zien schijnt de zon al weer volop, dat is dan ook gelijk een van de weinige warme dagen die er voorbij gekomen zijn.

Met de tourritten past het net even niet in mijn agenda, bij de ene ben je alleen thuis met de dieren en met de andere zijn er familie verplichtingen waar je op gewezen wordt.

Wel heb ik net als afgelopen jaar de opdracht gekregen om voor mijn collega’s een tourrit in elkaar te zetten.

Met een avondje puzzelen is het redelijk gelukt om hier een mooie bloesemtocht uit te halen.

Dan nog even de ruimte vinden om voor te rijden. Voorspellingen aan de krappe kant. Het is een droge start maar wel een stevige wind en onder de 10˚ C, ook hier thermokleding aan en toch regenjasje mee. Gelukkig want met het huiswaarts keren is de dreiging zo groot dat met het aantrekken van de regenjas het met bakken naar benden komt. Ja, dan is het wel weer een wee.

Niet getreurd voor de planning tussen twee toertochten ingezet heb ik afgelopen zondag de rit met de collega’s gereden. Mooi weer in de ochtend en met een aardige temperatuur naar de startplek gereden. Daar aangekomen maak ik een te krappe bocht waarbij het voorwiel naar binnen schiet en voor ik er erg in heb lig ik op mijn zij.

Nou dat is wel een dingetje, gelukkig blijft het bij een paar kleine krasjes en een gebroken voetsteun.

Voor je trots heb je een grotere dreun te pakken, het is wel een beetje wee.

De tocht gestart even sturen kort en lang, remmen alles werkt naar behoren, en in ochtend hebben we prachtig weer tot aan de tweede stop In Schoonhoven.

En dan valt er een bui, met het vervolgen van de rit is het weer droog tot de laatste 15 kilometer, het regent, en als we huiswaarts rijden komt het weer met bakken naar beneden.

Maar ik blijf positief en met wat herstelwerkzaamheden zal ik voor 30 april weer aansluiten.

Hoop ik dat deze tocht het begin gaat worden voor Wel mooi motorrijweer, zodat de Wee weer snel opzij gezet kan worden.

Veel rijplezier en kijk vooruit.



André.

Impressie dagrit Friesland 2 April.

Voor mij de eerste rit dit jaar. 
Wel al naar de dealer geweest voor onderhoud, maar verder was het er dit jaar nog niet van gekomen om te rijden. Het lijkt wel alsof het weer vorig jaar beter was, toen hadden we begin april al meer km’s op de teller staan.

 Rond 8 uur vertrokken we uit Schagerbrug, koud was het! Ruud had de route weer voor me op de Garmin gezet (eigenlijk moet ik dat toch een keer leren, maar ja, stiekem ook wel gemakkelijk dat dat altijd voor me gedaan wordt). Helaas had mijn Garmin vandaag kuren, hij ging steeds uit. Bij het verzamelpunt in Wieringerwerf nog even voltanken en één voor één kwamen de mannen (!) er aan. Deze keer was ik de enige rijdende vrouw, maar gelukkig was Corina er wel weer bij. Altijd gezellig. Ze had nog een goed verhaal, zei ze. Ik zou het wel horen bij de eerstvolgende stop.

De bevestigingspuntjes van de Garmin nog even schoon gemaakt in de hoop dat dat zou helpen en toen op weg richting de Afsluitdijk, bestemming: rondje Friesland. Op de Afsluitdijk was het best frisjes, de temperatuur bleef lang rond 2,5 graden hangen en er stond een pittige NO wind. De Garmin bleef het nu doen, blijkbaar was schoonmaken met een doekje voldoende.

Fantastisch was het om weer zo lekker te toeren door de weilanden. De eerste dorpjes waar we doorheen reden hadden meteen een hoog schattigheidsgehalte: klein, oud, pittoresk. Mooie huisjes, maar wel héél erg klein. Blijft bizar dat men daar vroeger met grote gezinnen in kon wonen. Wat zijn we nu dan toch verwend.

Onderweg zei Ruud ineens: Hé, was dat nou Kees (Vriend)? Ik dacht op dat moment hetzelfde. Grappig hoe dat werkt, dat je motoren en hun berijders van een afstandje gaat herkennen. We wisten niet dat hij zou aansluiten, maar bij de stop was hij er bij en zoals altijd, stand-by met zijn telefoon om foto’s te maken. 

De koffiestop was bij Paviljoen Salt in Terherne. 
Goede parkeergelegenheid, lekkere koffie en natuurlijk appelgebak. Als vrienden/familie mij vragen naar een motorrit, vertel ik dat we standaard koffie met appelgebak nemen en bij de lunch een uitsmijter. Ben benieuwd of we dat vandaag ook weer kunnen waarmaken. Koffie met appeltaart is in ieder geval gelukt, 1^e vinkje! En… met Corina bijgepraat, het was inderdaad een goed verhaal 😉.

Rond de middag werd het wat warmer en scheen het zonnetje regelmatig. Genoeg te zien onderweg en we moesten zelfs al weer wachten bij geopende bruggen i.v.m. de pleziervaart. De lente hangt in de lucht, iedereen komt weer uit de winterslaap.

In de buurt van Sloten was de lunch bij een recreatiepark. Ons tafeltje had geluk, we waren als eerste aan de buurt en ja hoor, een uitsmijter. Tweede vinkje van die dag ook behaald.

De terugweg over de Afsluitdijk was een stuk aangenamer. Wind in de rug, zonnetje en een prima temperatuur.

Ik heb geen foto’s bij dit verhaaltje, maar ik denk… dat Kees wel wat voor me kan betekenen. Alvast bedankt Kees!

Al met al weer een geslaagde dag en een goed begin van het seizoen. Dit smaakt naar meer!

Carin van der Sijs

 TV opname Zuiderdijk één vandaag/M.A.G. 26 april 2023

Verslag van de MAG met enkele motorrijders uit de buurt.

Het betreft weekend afsluiting Zuiderdijk.

We hadden om half 1 afgesproken bij de Firma Huisman [loonwerker en motorrijder] aan de IJsselmeerdijk te Venhuizen bij Oosterleek. We waren met ongeveer 7 motoren aanwezig.

De MAG was vertegenwoordigt door Hugo Pinksterboer en Vera de Bruin.

Wat verlaat kwam de filmploeg aan en die vertelde hoe en wat wij zouden gaan rijden over de dijk.

We moesten in halfsteens verband en dan weer achter elkaar aan rijden en steeds heen en weer, over de dijk bij Huisman langs. Er werd gefilmd vanaf onder de dijk, vanaf een motor, een auto, de zijkant van de weg en met een drone. Dat alles duurde ongeveer anderhalf uur. (Redactie: Item uitgezonden op 29 april om 18.15 uur in het programma: “Een Vandaag” bij de NPO 1)

Ik vroeg nog aan Vera:

“Maken we nog kans dat de dijk in het weekend weer open mag?”

Haar antwoord was, dat de strijd nog niet gestreden is.

Dus we blijven hopen.

Jan Kramer.

Column: Start van het seizoen.

Voor mijn gevoel blijft het gewoon hetzelfde, na de winter is het weer tijd om op stappen.

Nu heeft januari en februari niet echt het winter gevoel gegeven dus vol goede moed op naar het voorjaar, maar eerst naar de beurs.

En dan is het eindelijk weer zo ver dat de start van het seizoen begint met de motorbeurs in Utrecht.

Voorafgaand dit evenement ben ik eerst even op zoek gegaan naar wat er zoal te doen is, want met het laatste bericht van afgelopen jaar, zal de beurs weer van de motordealers worden en niet van de grote merken. Maar dit zal de pret niet drukken, en met twee collega`s op naar een gezellige dag uit.

Met de handige tip van een collega heb ik de auto bij station Breukelen geparkeerd (dit is vrij parkeren) en dan het laatste stukje met de trein. Ja het is inderdaad een stuk veranderd bij de ingang van de beurs, ik kwam dan ook voldoende motorrijders tegen die de verkeerde route namen om bij het parkeerterrein te komen. In mijn beleving is het wel jammer dat de grote merken niet meer aanwezig zijn, maar wel voldoende stands om mijn emotie voor deze dag het juiste gevoel te geven. Alhoewel ik van Kawasaki het nieuwe H2 model tegen kwam, en een stand van BMW plus een heel oefenterrein.

Ik vind het ook altijd leuk om tussen de gereedschappen te snuffelen en tussen de kleding. Qua prijzen heb ik niet het gevoel gekregen dat ik op de beurs goedkoper uit zal                   

zijn. Mijn doel was om een nieuwe lederen jas te kopen.

Mijn lederen broek heb ik bij Restyle gekocht en wil dan ook van hetzelfde merk een jas kopen.

Maar kwam er achter dat het aankopen op de beurs nu niet echt de voordelen geeft waar ik naar op zoek ben.

De jas die ik gepast heb kan ik dan beter in de winkel zelf gaan kopen daar er direct de mouwlengte kan worden aangepast.

Kijkend naar hun website staan hier dezelfde aanbiedingen, waarmee er op de beurs is aan geprijsd.

Ik ben wel gevallen voor een ander merk motorkleding, namelijk van Klim.

Het merk had een eigen stand voor de promotie van hun collectie.

Hier heb ik wel een mooie outfit voor de toerrijder gevonden, het is niet goedkoop maar dan heb je ook wel een zeer moderne outfit. Er wordt gebruik gemaakt van de nieuwste technologie om zo licht en toch voldoende beschermende kleding te produceren.

Verder kan ik echt smullen van de eigenbouw modellen en de oldies die er prachtig bij staan.

Royal Enfield was volop aanwezig, en het was een beetje zoeken maar de Basanti van Itchi Boots zijn we ook nog tegengekomen.

Met het rondsnuffelen tussen al dat moois ben ik ook twee stands tegengekomen waar ik de weekenden naar toe ga. Eén natuurlijk de stand van landgasthof Grevenstein waar de supertoer naar toe gaat, en de tweede van Baton Rouge waar ik een vierdaagse met mijn collega naar toe ga.

Leuke kennismaking onder de begeleiding van een lekker bakkie koffie.

Zo begint de voorpret al volledig en ga ik ook met een goed gevoel huiswaarts.

Je kan dan ook blijven schrijven om je gevoelens op papier te zetten, maar voor de beurs laat ik het hierbij.

De motor in gereedheid gebracht voor de eerste rit van de start van het seizoen.

De snertrit was wel een beetje fris, maar daar kan je dan ook goed tegen kleden. Een leuke middagrit gereden, en ik was dan ook opgetuigd om zo veel mogelijk met de motor weg te gaan.

Maar na een winter die we eigenlijk geen winter meer mogen noemen, zitten we een week later gewoon in de sneeuw, vooruitzichten koud en nat.

Dan maar de momenten afwachten dat er gereden kan worden.

De volgende vrijdag ziet er goed uit dus eindelijk de start om met de motor op pad te gaan.

Als vanouds woon-werkverkeer en in het weekend de tweede middagrit gereden, iets warmer dan de eerste rit maar wel meer bewolking.

En dan s `maandags weer gewoon woon-werkverkeer, heen goed en terug nat.

Of het tegen zit, ik denk het niet. De nieuwe machine waar ik nu mee rij is van alle gemakken voorzien, extra stralers aan en op rijmodus rain gezet. Regenjas erover, en thermo eronder en evengoed lekker genieten. Wat is het op de motor toch veel beter dan in de auto.

Voor iedereen een fantastische start van het seizoen toegewenst, en…

Veel rijplezier en kijk vooruit.

André.

Te luid geluid is ook in 2023 nog steeds uit !

Terwijl jij – hopelijk – dit stukkie leest, is het al bijna april en dat wil zeggen dat we alweer op minder plekken in Nederland welkom zijn. Per 1 maart ging op een aantal plaatsen het motorweekendverbod weer in; op andere plaatsen bijna dus. Om nieuwe afsluitingen te helpen voorkomen, vragen we jullie opnieuw aandacht voor de campagne: Te luid geluid is uit. De boodschap is ongewijzigd; wij vragen je niet meer (en niet minder) dan rekening met je omgeving te houden. Als we het met z’n allen aanpakken, kan het niet anders of de irritatiegraad onder de klagers daalt. Is dat het enige antwoord op afsluitingen en afsluitingsplannen? Nee! Wegbeheerders, bewoners en andere partijen worden hier ook direct op aangesproken. Er zijn vanuit de Motorrijdersactiegroep (MAG) drie rechtszaken in voorbereiding en georganiseerde acties worden niet uitgesloten. Maar hoe meer de boodschap van de campagne navolging krijgt, des te groter is de kans op succes bij al deze initiatieven. Namens heel veel motorrijders, bedankt! En, vergeet vooral niet te genieten, want motorrijden blijft natuurlijk het mooiste wat er is. Ook als te luid geluid uit is.

Niet roomser dan de paus!
Om misverstanden te voorkomen, Te luid geluid is uit wil motorrijders zeker niet muilkorven of ze vragen om roomser te zijn dan de paus. Dat zijn we zelf ook niet! Wel willen we de door een kleine groep veroorzaakte overlast proberen te reduceren. Als de grootste herrieschoppers het een tandje kalmer aan willen doen, neemt de rust vanzelf toe. Niet van de ene op de andere dag, maar wel op de langere termijn.
                       

Positief!                                                                               
De campagne is niet alleen in de motorwereld, maar ook daarbuiten enthousiast ontvangen. Wegbeheerders (gemeenten, provincies, waterschappen) waarderen het initiatief, omdat het laat zien dat we begrip tonen en meedenken. Minister Harbers (I en W) is positief en de RAI Vereniging, BOVAG en de politie dragen de campagne een warm hart toe. Waterschap Rivierenlanden heeft dit jaar als eerste gevraagd om het logo van de campagne langs de Lekdijk te mogen plaatsen. In Amsterdam wordt gesproken over het inzetten van de campagne binnen de gemeentegrenzen. 
                                       

Een goed begin van het nieuwe seizoen!

Met de motor doorrijden naar voren bij rood licht, mag dat wel?

Veel motorrijders doen het en het gaat ook bijna altijd goed: naar voren rijden bij rood licht. Maar mag het ook?                                                                               

In de Gedragscode filerijden lees je dat je op de motor tussen stilstaand en langzaam rijdend verkeer door mag rijden. Op wegen met meer dan twee rijstroken rijd je daarbij tussen het verkeer op de twee meest linker rijstroken (rijstrook 1 en 2). Belangrijk is dat deze gedragscode alleen op de snelweg geldt, en niet voor de rij auto’s die elders voor rood staat. Daar zou je dus niet langs mogen rijden. 

Doorgetrokken streep

‍Toch rijden veel motorrijders bij rood naar voren. Als er op een weg met twee of meer rijstroken auto’s voor rood staan, kan dat vaak ook makkelijk. Gaat het om een enkele rijstrook, dan moet je vaak een of twee keer over een doorgetrokken streep rijden om vooraan te komen. Fout, dus. Om diezelfde reden mag je niet over het ene voorsorteer vak naar voren rijden om in een ander vak vooraan te gaan staan.     

Stopstreep                                                                               

Zolang het licht op rood staat, is er natuurlijk nog een streep waar je niet overheen mag: de stopstreep, inderdaad. Rijd je met je motor langs een rij wachtende auto’s, dan kan je vrijwel nooit zien of er tussen de voorste auto en de stopstreep voldoende ruimte voor jouw motor is. 

Veilig

Naar voren rijden wordt meestal gedoogd, maar er is geen officieel gedoogbeleid. Belangrijk is dat er ruimte en tijd moet zijn om het veilig te doen. Passeer stilstaand verkeer altijd met lage snelheid en zonder anderen te hinderen. Voorkom dus dat je nog onderweg bent als het licht alweer op groen springt. Dat betekent dat je de verkeersregeling goed moet kennen, of dat je alleen naar voren rijdt als je ziet dat kruisend verkeer net groen krijgt. Voorkom ook altijd dat je met je motor midden op een zebrapad of een fietsoversteekplaats komt te staan. Hou je je ook nog aan de hierboven genoemde regels, dan is er bijna geen agent die je gaat bekeuren.   

Gedragscode

Het Motorplatform, een overlegorgaan waar onder meer MAG, politie en het Openbaar Ministerie in vertegenwoordigd zijn, heeft overwogen om naast de gedragscode voor filerijden ook regels op te stellen voor het bij rood licht naar voren rijden. Daar is uiteindelijk van afgezien: er zijn bij verkeerslichten zo veel verschillende situaties dat er geen eenduidige gedragscode voor op te stellen is. Het komt dus allemaal neer op gezond verstand en respect voor andere weggebruikers. Als dat je basis is, is de kans op een bekeuring of verwijtende blikken minimaal.   

Bekeuring                                                                                               

De andere kant van het verhaal is dat een rechter eind 2022 uitspraak deed in een zaak rond een motorrijder die op een provinciale weg bij rood naar voren reed. De agent die hem bekeurde deed dat omdat de motorrijder op een kruispunt niet de richting volgde die door de voorsorteerstrook werd aangegeven. De advocaat van de motorrijder gaf aan dat zijn cliënt de gedragsregels voor filerijden volgde – maar die gelden dus alleen bij files op snelwegen, en al helemaal niet als je rechtdoor gaat terwijl je over een andere voorsorteerstrook aan komt rijden. De bekeuring van 240 euro bleef staan. Jammer voor de motorrijder in kwestie. Nog vervelender voor ons, omdat deze uitspraak ongetwijfeld weer een handvol automobilisten inspireert om een bestraffende vinger te heffen of ons de doorgang te beletten als we rustig naar voren rijden.                                                       

Drie belangrijke tips tot slot:

1.  Rij nooit naar voren als er een vrachtwagen vooraan staat. Je zal de eerste niet zijn die wordt overreden omdat je motor afslaat en de chauffeur je vanaf zijn hoge plek niet ziet staan.

2.  Sta je achteraan in de rij, stel jezelf dan indien mogelijk zo op dat je een vluchtweg hebt. Ga dus nooit te dicht op je voorganger staan en houd achteropkomend verkeer via je spiegels in de gaten. Je zal de eerste niet zijn die voor rood van achteren aangereden wordt.

3.  Sta je vooraan en springt het licht op groen, geef dan pas gas als je zeker weet dat de weg vrij is. Je zal de eerste niet zijn…

Precies.

Bron: Motorrijders Actie Groep (MAG)
Tekst: Hugo Pinksterboer – MAG

Column; Nostalgie 2.

Na vorig jaar al aangeven is de titel van Nostalgie, een die je vaker kan gebruiken.

Ja met het afsluiten van het motorseizoen en het invallen van de donkere dagen, komt voor de meeste het motorrijden op een laag pitje te staan, dus weer tijd om oude herinneringen op te halen.

Maar eerst wens ik iedereen na goede feestdagen te hebben gehad een fantastisch 2023 toe.

En dat het ook voor 2023 een prachtig motorseizoen gaat worden.

Als ik vandaag een motorblad open, kom ik bij meerdere bladen de nieuwe Moto-Guzzi V100 Mandello tegen. Als ik naast mijn Kawasaki nog een motor erbij zal willen hebben, dan denk ik dat ik voor dit type zal gaan. De Mandello vindt ik een prachtige machine, maar los hiervan denk je bij jezelf de titel gaat toch over nostalgie?

Als ik aan het merk Moto- Guzzi denk, dan ga ik opnieuw terug naar mijn jeugd.

Nu rijd ik zelf geen Moto Guzzi en dan heb je al gauw hoe zit dit, en hoe kom je erbij.

Als motorfanaat vind ik erg veel motoren mooi, los van welk merk en of type. En weet ik bijna zeker dat dit merk voor een aantal clubleden als muziek in oren klinkt.

Wat ik wel eens om mij heen hoor, vind je dit merk alles of niets, maar daar mag iedereen zelf invulling aangeven.

In mijn jongere jaren kocht en kreeg ik ook een aantal modellen, 
een van die modellen die ik gekregen heb, was een Moto-Guzzi V7   

Nu was dit niet direct een speciaaltje, maar dat werd het wel. Het grote verschil zit hem in de bouw van het motorblok.
Het V twin motorblok is ergens in de mid-jaren 60 ontwikkeld, en op de markt gebracht als zijnde V7.

De V7 was er als Ambassador, en als Special.

Het modelletje welk ik in bezit had was een special, en dan met de uitvoering als tour model met lederen tassen.

Hier werden ook de motoren van de ordonnans gebracht voor onderhoud en reparatie. 

En zoals je je kunt bedenken waren dit de Moto Guzzi V50 motorfietsen.
Deze waren makkelijker aan te passen zodat ze met redelijk vermogen maar lage topsnelheid beter in het terrein waren.

Latere modellen als de Le mans vond ik ook wel uitzonderlijk, het typerende motorblok wat je altijd weer tegen komt, hetzij inmiddels gemodificeerd waardoor het in de La Mans uitvoering ook tot zijn recht kwam.

Als je van lezen houdt is er het reisverslag van Paul van Hooff, die met een Moto Guzzi V7 onder andere van hier tot Tokio heeft geschreven, en met deze motor nog meer wereld reizen wilde maken, het in zijn ogen de beste motorfiets is qua onderhoud en betrouwbaarheid.

Hier werden ook de motoren van de ordonnans gebracht voor onderhoud en reparatie.

En zoals je je kunt bedenken waren dit de Moto Guzzi V50 motorfietsen.
Deze waren makkelijker aan te passen zodat ze met redelijk vermogen maar lage topsnelheid beter in het terrein waren.

Latere modellen als de Le mans vond ik ook wel uitzonderlijk, het typerende motorblok wat je altijd weer tegen komt, hetzij inmiddels gemodificeerd waardoor het in de La Mans uitvoering ook tot zijn recht kwam.

Als je van lezen houdt is er het reisverslag van Paul van Hooff, die met een Moto Guzzi V7 onder andere van hier tot Tokio heeft geschreven, en met deze motor nog meer wereld reizen wilde maken, het in zijn ogen de beste motorfiets is qua onderhoud en betrouwbaarheid.

En ja nu even terug naar het laatste model van het 100jarig bestaan van Moto Guzzi.

Nu zijn er wel heel wat aanpassingen gedaan aan het typerende motorblok, en welke voor de Mandello opnieuw ontwikkeld is. Maar als je deze in vergelijking neemt met de eerste modellen waarmee de Moto Guzzi`s zijn uitgevoerd, zie ik de nostalgie erin terug.

Veel rijplezier en kijk vooruit.

André.

Verslag afsluitingsrit, (13-11-2022).

Voor de laatste rit van het jaar, probeer ik iedereen mee te krijgen in hoe fantastisch deze rit is geweest. De eerste datum die beoogt was om de rit te rijden was letterlijk en figuurlijk in het water gevallen, zondag 6 november was een herfstdag puur zang zoals we dat mooi kunnen benoemen. En ik zelf mee gerekend had ik mij niet aangemeld voor de rit op zondag
6 november.

Dat het bericht kwam om het een week te verzetten, gaf mij direct het gevoel dat het goed zal gaan. Met een weersvooruitzicht van zonnig, en met voor de tijd van het jaar ook nog een redelijke temperatuur heb ik mij aangemeld.

Zondag de motorfiets in gereedheid gebracht en rond 11:30 uur vertrokken naar het beginpunt bij de Mac in Hoorn. Even de tank nog vol gooien, en rijden, het is prachtig najaarsweer, een bijna strak blauwe lucht met een temperatuur van 12 graden C.

Bij het opdraaien van de parkeerplaats bij de Mac stonden er al behoorlijk wat clubgenoten vrolijk met elkaar te kletsen, en binnen de tien minuten werd de groep compleet met voor wat ik begrepen heb 31 motoren en 32 leden.

Iedereen was vrolijk en opgetogen door het fantastische weer, en met goede moed zijn we gestart als 1 groep.

In het eerste stuk ben ik ergens in het midden van de groep beland. De rit is naar het noordelijkste stukje van Noord-Holland, voor vele van ons zijn deze wegen al meerdere keren bereden, maar toch is het weer anders.

Als we de eerste bocht hebben gemaakt is het zicht richting de bomen die langs de route staan, in volle herfst glorie. Doordat het nog niet heel veel gewaaid heeft zijn er nog tal van bladeren aan de bomen die vol met herfstkleuren zijn.

We draaien Hoorn uit richting het achterland van Heerhugowaard, langs de dijkwegen zijn er verschillende wandelaars en fietsers waar we langs heen manoeuvreren.

Met een gemiddelde snelheid waarmee de groep goed bij elkaar bleef, rijden we langs de vele boerderijen die Noord-Holland rijk is. De meeste kolen zijn al van het land gehaald, wat de weg af en toe een beetje zanderig, met hier en daar plat gereden klei maakt. Toch is het goed te rijden, en waar het dan net wat minder is wordt de snelheid even aangepast.

Langs de molens richting de Noord en door naar Waarland.

Genietend van het uitzicht over de landerijen voel je je rijk.

De bomen langs de route en ook van die verder weg staan, geven deze dag het mooie van de herfst.

Slingerend over de dijkwegen tussen de derde en vierde versnelling, de bocht uitkomen beetje gas erop en vrolijk doordraaien naar de volgende bocht, het is heerlijk genieten.

Door het dorpje Valkenoog richting Schagerbrug voor de koffiestop bij brasserie “de Keuken”.

Het is een beetje puzzelen maar de motoren krijgen allemaal een plekje in de buurt.

In de tuin van de brasserie wacht de ober al met koffie en natuurlijk appelgebak met slagroom.

Voor de dorpelingen was het wel een bekijks om zo’n grote groep motorrijders voorbij zien komen.

Het viel mij op dat er nog behoorlijk wat personen langs de route stonden te filmen of te fotograferen, zo ook hier in Schagerbrug.

Na de koffiestop was het verder met de route naar het noorden, maar voordat we als groep bij elkaar waren aangesloten moest er even gewacht worden.

Het verkeerslicht bij de oversteek van de N248, verdeelde de groep in drieën. Een stukje verderop kwam de groep bij elkaar om zo de Westfriesedijk op te draaien, waar het opnieuw een fijn stukje sturen is. Ook hier weer tussen de derde en vierde versnelling mooi bochtjes maken, en via de kriel richting het Amstelmeer. Het leuke van dit stukje is dat je niet echt het idee hebt dat je in het Noord-Hollandse aan het rijden bent.

Bij de sluis kijk je het Amstelmeer op en zie je de vlaggetjes van een oud Hollands zeiljacht voorbij komen.

Langs de haven het dorpje in, en even rustig aan want aan de kant staat een jonge dame haar paard in bedwang te houden. Dan passeren we de N99 en draaien via een smal weggetje langs het uitzicht over de Waddenzee. De waterstand is laag maar het geeft een prachtig beeld van het uiterste noorden. Het is dat je het goed kan zien, maar je zal bijna geloven dat je de zeehondjes op het wad ziet liggen. Na rustig over het dijkje en van het uitzicht te hebben genoten, rijden we naar de Hoek waar een kleine fotostop wordt ingelast.

De motoren worden netjes langs de havenkade in positie gebracht waarna iedereen er vrolijk op los fotografeerde.

Na dit mooie moment rijden we verder naar Wognum, het uitzicht en de doorkijkjes zijn echt fantastisch, het geeft je echt een dagje uit gevoel, maar om nu te zeggen dat het mij een vakantie gevoel geeft gaat net even te ver.

Via de Wieringerrandweg rijden we langs het Robbenoordbos, waar ook hier de prachtige herfstkleuren de boventoon zijn. Even een stukje slingeren langs het Dijkgatsbos om via het Kreileroord langs het IJsselmeer richting Medemblik te toeren.

De lucht raakt met sluierbewolking, wat meer richting het wintergevoel gaat, ook door de ondergaande zon.

Want met het draaien van de route rijden we nu tegen de zon in, wat op sommige stukjes extra opletten is. Het laatste stukje naar Medemblik is even een technisch stukje, wel verhard met veel grind, dus braaf in het spoortje rijden.

Via Medemblik door naar Opperdoes en Twisk. Dit blijft altijd een mooi stukje dorps rijden, maar ook hier beperkt zicht door de inmiddels laag hangende zon. Een oudere vrouw staat voor haar deur op haar vingers te tellen hoeveel motoren er voorbij komen. Ja dan heb je aan twee handen niet genoeg.

Iedereen is er goed doorheen gekomen, en op naar Wognum voor het afscheidsbroodje BAL. In het restaurant was het nog even napraten en genieten van een fantastische dag.

Wat het voor de tourroutes betreft zeg ik; geniet van de winter en tot in Maart om het nieuwe seizoen te begroeten.

Groet, André

Middagrit 23 okt 2022

Even voor twaalf reed ik naar de McDonalds voor de middagrit van 23 oktober. Ik ging daar met gemengde gevoelens heen. Best zin in een leuke rit, maar ook met een gevoel van onvrede, want op het moment dat ik mijn navigatie op de motor aanzette had ik een egaal zwart scherm. De Garmin reageerde op geen enkele manier, terwijl ik hem nog geen uurtje tevoren aan de computer had hangen en hij toen keurig de route liet zien. Maar goed ook zonder navigatie zou je wel mee kunnen rijden dacht ik.

Aangezien het kort voor de starttijd was heb ik even vluchtig iedereen goeiemiddag gewuifd en snel even iemand gevraagd of ik achter hem aan mocht rijden en of hij mij een beetje in de gaten wilde houden zodra er een grote achterstand zou ontstaan. Dat was geen probleem. Voor veel meer uitleg was er geen tijd want iedereen startte de motoren. 

Buienradar beloofde redelijk weer met slechts een enkele druppel, maar je weet het nooit en het werd toch wel wat donker. Gelukkig werd het weer inderdaad na een paar druppels alleen maar mooier. Dus op richting Schardam en Middelie. Na Waterland aangetikt te hebben ging het langs de Purmerringvaart, om in het Wapen van Ilpendam aan de koffie te gaan.

Tijdens zo’n pauze hoor je nog wel eens iets over je mederijders, dan blijkt dat ze in het begin als motorrijder nog niet zulke kilometervreters waren als ze nu wel lijken, of dat ze een niet wilden rijden met regenweer (ik ben daar ook niet dol op). De conclusie van het gesprek was wel: hoe meer kilometers je maakt onder goede en slechte omstandigheden, hoe beter je het onder de knie krijgt. 

Na de koffie met een prima appelpunt, op pad voor het tweede stuk van de rit. Voorbij Purmerend langs het Noord Hollands kanaal en om West-Graftdijk heen via de kronkelende Oostdijk dijk naar Driehuizen en Stompetoren. Ik vind het steeds weer knap hoe de routeploeg, in een toch bekend gebied, elke keer weer een verrassende mooie route weet te vinden. 

Een aantal keren bleken de rijders achter mij uit het zicht. Daarom stonden we na een afslag te wachten, terwijl enkele meters achter ons een kudde koeien de weg overstak naar een ander weiland. Als we rijders achter ons missen, zou je bij de volgende afslag moeten wachten tot ze weer aanhaken. Zonder navigatie, want die deed de hele rit niets, was ik bang daardoor iedereen kwijt te raken, dus bij deze excuses aan degenen achter mij. In een door een aardig zonnetje beschenen West-Fries landschap reden we naar het eindpunt bij de IJsbaan.

Dank aan de uitzetters en toerleiders van deze schitterende route,

Luuk.

Impressie Intermot Keulen, 2022. 

Zo eindelijk is het weer zo ver dat er naar een motorbeurs gekoerst kan worden.

Met twee collega`s op naar Intermot 2022.

Deze motorbeurs wordt gehouden in Keulen, das best een stukje rijden, en met de motor is het wel in stijl, maar er is toch gekozen om met een auto te gaan.

Dit is weer een voordeel als je met de leaseauto van de zaak gaat, en voor de minder ervaren rijder toch iets comfortabeler.

Rond half zeven vertrokken met het doel om rond 10:00 uur in Keulen te staan.

Redelijk gelukt moet ik zeggen, en het bezoekers aantal neemt rond deze tijd aardig toe.

Voor de motorbeurs kan je je van te voren aanmelden via een app, waardoor er al gratis, Ja je leest het goed, gratis kaarten worden verstrekt. Even de code intoetsen en klaar, scheelt toch weer zo`n 22 euro. Via een de doorgang voor tickets konden we zo doorlopen de beurs op.

De eerste hal is hoofdzakelijk voor elektrisch aangedreven motoren, plus de stand van Kawasaki.

Echt heel veel nieuws was er niet te zien, wel heeft Kawasaki van deze gelegenheid gebruik gemaakt om hun nieuwe elektrisch model te tonen, de EV1 die gebaseerd is op een 300cc model frame.

Qua looks zit het er beter uit dan de bestaande modellen van onder andere Zero, maar dat blijft persoonlijk. De meeste modellen van Kawasaki hebben weinig motorische aanpassingen gekregen voor 2022, de grootste veranderingen zitten in kleur en accessoires.

De overige stands in deze hal hebben bijna allemaal Chinese merknamen, voor elektrische aangedreven motoren

Dat is voor ons nog wel even een dingetje zal ik maar zeggen, veel modellen zijn voor de korte afstand. 

Na wat informatie te hebben ingewonnen komen we uit op een gemiddelde verbruik van rond de 1,5 uur rijtijd bij een maximale snelheid van 80 km/uur waarna de machine weer aan de stekker moet worden gezet.

Voor het Europese gebruik is hier nog niet een grote markt te vinden, je moet dan bedenken dat deze machientjes alleen in de grote steden worden gebruikt, dan is het misschien wel handig.

Als je kijkt naar de Aziatische landen kan hier veel gebruik van worden gemaakt in de toekomst.

Je ziet ook veel elektrisch aangedreven scooters met het zelfde verbruik.

Achter in de hal kun je kennis maken met elektrisch aangedreven motoren.

Wat ik nog wel een leuk weetje vind is dat het merk Zündapp nieuw leven is ingeblazen, met de ZXA adventure 500 is er een nieuwe prototype op de markt, en als vanouds van 50 tot 250 cc modelellen.

Op naar de tweede hal, verrassend is dat er ook een redelijk aantal oude modellen te zien waren.

Voor vele de bekende Suzuki GT750, de eerste watergekoelde japanner die op de markt is gezet.

 Met het bekijken van een aantal andere oude modellen zijn we de 2^e hal binnen gegaan en liepen hier rechtstreeks tegen de Horex aan.

Vanuit de fabriek een prachtig bewaard model uit de begin jaren van dit merk.

En bovenop de reclame unit stond het vernieuwde model met als uitgangspunt het oude model in een moderne uitvoering.

In hal twee is de stand van Suzuki, waar ook geen grote veranderingen zijn uitgestald, wel een aantal aanpassingen in de bestaande modellen. Dan toch maar even proef zitten en vergelijken.

Wat het ook altijd goed doet zijn de racemodellen van afgelopen jaar te tonen, van de coureurs Rins en Mir. Wel opvallend is het nieuwe S1000GT model, de motorfiets is niet heel groot in verhouding met een Hayabusa. De zit is redelijk recht en je hebt niet direct het gevoel dat je op je polsen steunt.

In vergelijking met bv de Kawasaki Z 1000SX, zijn er redelijk wat overeenkomsten.

Tegenover de Suzuki stand is Moto Guzzi stand gesitueerd.

Op de bestaande modellen van de V85TT de V7 en de V9 staan er aantal waar je ook hier even kan testen hoe deze aanvoelen, wat ik zelf jammer vind, is dat je niet op de V100 Mandello kan plaats nemen. Als ik naar dit model kijk is dit best een mooi vormgegeven aerodynamisch motor, waar tal van nieuwe oplossingen in het Guzzi segment te vinden zijn.Zoals je kan lezen zal deze machine compact en wendbaar zijn als een roadster maar alle eigenschappen van een toerfiets in zich hebben, volgens de bronnen zal deze machine vanaf November bij de dealer staan.

Leuk in deze hal zijn de vele zelfbouw modellen, met de meest vreemde uitvoeringen.

Als winnaar in deze categorie is een motor die ontworpen is met de rijder erop gesitueerd.

Als je naar de vormgeving kijkt zie je een skelet met de schedel tussen het stuur, de armen houden de vork vast, de tank is de romp en de bovenbenen lopen langs het zes cilinder motorblok.

Wat ik hier verder wel interessant aan vond is dat er uit het grote aanbod aan oudere motorfietsen een veel tal aan zelfbouw modellen te zien waren. Grappige modellen als de een opgesmukte Puch maxi met lange voor vork.

Ja onze oosterburen kunnen er wat van.

In hal twee zijn ook diverse kleding en accessoires merken uitgestald. Ook merken voor speciaal gereedschap en van alles op je motor er mooier uit te laten zien.

De stand van Givi met koffers en tassen maar ook schermen en andere attributen die je kunt gebruiken om het comfort van je motor te verbeteren. Tussen de stands door staat er een standje waar je van alles over met de motor op vakantie kan vinden.

Na een kleine versnapering op naar hal drie.

Eerst stond er een stand van het grote motormagazine Motorrad, met een aantal uitgestalde motoren die gebruikt zijn in een van de vele verhalen die in het magazine zijn gepubliceerd.

Tussen de hallen in heb je de gelegenheid om proef te rijden op onder andere Honda en Kawasaki.

Achter hal drie heb je nog wel een terrein waar stunt gereden wordt maar daar straks meer over.

Hal drie is de hal waar de meeste grote merken zijn uitgestald, alhoewel het qua aantal modellen wel aardig mee viel. Maar ook hier we wat vernieuwingen maar geen grote nieuwkomers.

Bij de binnenkomst van hal drie loop je direct tegen het logo van Triumph aan.

Een uitspringer is de geüpdatet 1200 rally pro, hier op een verhoging geplaatst.

En natuurlijk ook hier even proef zitten, de zit vind ik goed en de verhoudingen tussen de rijder en de motor voelen goed aan. Qua zithoogte was ik ook wel tevreden, het zal zo maar een merk kunnen zijn om over te stappen. Allen als je een topmodel wilt zal je hier ook aardig in de buidel moeten tasten om een nieuw exemplaar aan te schaffen.

Verassend vind ik ook het elektrische model welke op een verhoging staat uitgestald.

Deze motor heeft het uiterlijk gekregen van de huidige street triple. Maar dan zonder triple, dan maakt het wel een echte caféracer. Het maakt mij in ieder geval nieuwsgierig hoe dit zal rijden.

Niet dat ik wil overstappen naar elektrisch maar gewoon uit nieuwsgierigheid is het toch wel eens interessant om het verschil te proeven.

Vanaf de Triumph stand loop je de Honda stand op, waar ook hier een aantal fabrieksmachines uit de verschillende disciplines van de motorsporten staan uitgestald.

Altijd even leuk om te kijken hoe deze machines zijn gebruikt. Misschien ook wel leuk als je bij de Honda stand bent even te zitten op de CRF300 rally. Dit model is de motor waar Itchie Boots haar wereld reis op heeft voorgezet tussen Peru en Alaska. Vrij lichte machine en voor vergelijk is eigenlijk best raar, je zal dan net als zij haar keuze heeft gemaakt in dit segment moeten gaan rijden, anders heb je echt het gevoel dat je op een zeer lichte motorfiets aan het rijden bent.

Even het vergelijk met de huidige machine waar ik mee rijdt, gaat deze uit naar de nieuwe NT 1100.

In de zit hoogte is deze machine iets lager, de uitvoering is een DCT welke dan wat andere handels heeft en het schakelpookje mist.

Als ik dan zal willen test rijden, zal deze ook zeker op het lijstje staan. Jammer is het bagage volume welke de koffers hebben. Deze zijn vrij smal wat de inhoud niet ten goede komt, waar zij wel naar gekeken hebben is dat de koffers niet buiten de motor komen dus als het stuur ertussen door past kan de rest volgen.

De Honda Africa twin zijn er in diverse uitvoeringen te verkrijgen, als je naar de standaard prijs kijkt is het in overeenstemming wel redelijk te betalen, maar ga je voor het topmodel, dan komen hier de extra kosten op de eindrekening.

Als je echt van offroad rijden houdt, lijkt mij deze machine wel een goede kans hebber te zijn. Dit model heb je ook als DCT.

En dan toch nog even plaats nemen om een Honda Goldwing, Ja dit is best wel een fabriek waar je mee onderweg bent, en ik kan mij voorstellen dat als je er op gaat zitten, na een paar dagen ergens in het zuiden van Europa bij je bestemming aankomt, je vrolijk aan je vakantie gaat beginnen.

Wat mij tegen staat is toch de grootte van zo’n machine, ik heb het gevoel dat je erin zit, en bedenk mij als het regent er ook ruitenwissers voor het scherm bij geleverd moet worden. Hier is er geen mogelijkheid om er langs of overheen te kijken, en dan moet ik er niet aan denken dat je een mistbank in rijdt, maar dat terzijde.                                                                         

Achter in de hal staat een stand van een Duits raceteam, die hier toch een beetje promotie willen maken. Via de stallen voor navigatie en intercom modellen lopen we naar de BMW stand.

Waar je anders toch wel benaderd wordt bij een dealer kunnen we hier ook weer even grondig test zitten om de diverse modellen. Een van mijn collega’s rijd een GS dus toch even kijken waar zijn voorkeur naar nijgt.

En ja dan even de vergelijking met het kasteel van Honda naar de grootste BMW K1600GT.

De zit is beter dan op de Honda en sluit beter aan met het gevoel dat je nog enigszins een motor aan het besturen bent. Wat ik wel een nadeel vindt is dat je niet direct de weg voor je kan zien.

Ook hier zit je echt achter een dashboard, en misschien is dat wel omdat ik zelf ook maar een gemiddelde lengte heb, maar toch vind ik dit wel een iets beter kasteel dan de Honda.

Dan even op de R series gaan plaats nemen, de RS vond ik toch nog wat tegen vallen, nu ik zelf ben overgestapt van de sporttoer naar de adventure klasse.

Op de R1250RT voel ik mij meer op mijn plek, wel een grote toerbuffel, maar binnen de perken.

Hiermee lijkt het wel een mooi model om toerrijzen mee te rijden, echter voor woonwerk verkeer is deze machine even te groot. Toch lastig om met zo`n klein kasteeltje tussen de file door te pendelen.

De sportklasse van BMW ziet er wel goed uit, maar met het plaats nemen in het zadel, zijn er voor mij gevoel toch sportmodellen die hier beter in voldoen.

En dan de vergelijking met de S1000RX en de GS-en. De S1000RX zit goed en zal ik stiekem wel even aan de tand willen voelen, en de GS, ja ik vind dit toch wel een hele brede machine, en al helemaal als je hier ook offroad mee gaat rijden.Na nog even rond te snuffelen in de diverse kleding en helmen merken, nog even een kijkje bij KTM.

Hier staan niet veel modellen, wel de nieuwe adventure helemaal aangekleed.Ik moet zeggen dat alles goed op zijn plek zit, en in de eerste kennismaking voelt de motor niet zo groot als hij eruit ziet, zal ik misschien hier ook is mee gaan test rijden?

Ja je kunt hier hele boeken over vol schrijven, het is weer een hele mooie dag geweest, maar gezien de afstand is dit niet een beurs die ik jaarlijks zal blijven bezoeken.

Als je het verhaal hebt gelezen, mis je eigenlijk nog een grote Japanse dealer namelijk; Yamaha.

Ik weet niet waarom Yamaha hier niet is vertegenwoordigd, maar zal zo zijn eigen regel hebben.

Nog even bij de stuntshow gekeken, is wel leuk maar erg druk met overige bezoekers.

Inmiddels is het alweer over half vier geweest, de tijd vliegt als je het naar de zin hebt, dus tijd om naar huis te vertrekken.

Met een dinertje erbij waren we om 20:30 thuis.

Kijk vooruit en veel rijplezier.

André.

Column: Herfst.

Zoals eigenlijk iedereen al weet, begint de metrologische herfst op 1 september, en met een geweldige mooie zomer gaat deze nog even vrolijk verder in deze metrologische herfst.

De temperaturen blijven vooral in de middag redelijk warm, maar je merkt in de ochtend wel dat het een frisse start krijgt.

De wind blijft ook nog even weg, wat dan wel kan lijden tot mistvorming.

Als ik dan ‘s morgens naar mijn werk rijdt, is het vooral een prachtig gezicht, via de polder rij ik over de dijken en zie je de witte deken over de velden heen liggen.

Het mooie van in deze positie rijden is dat ik zelf wel goed zicht hou, en kom ik op de lagere route dan is er al voldoende verkeer om er een strook van beter zicht in te krijgen.

Wat dan wel jammer is, dat het maar voor een half uurtje is, hiermee heb ik direct het verlangen gecreëerd om er een mooie tourrit achter aan te rijden.

Qua kleding wil de zomeroutfit nog passen, in de ochtend even een truitje erbij aan en in de middag kunnen de ventilatie stroken nog open.

Ja bedenk ik dan, het is volgens de astrologische kalender nog gewoon zomer.

Ik bedenk mij dat het voor velen van ons een fantastische motorzomer is geweest.

Nog wat verder in september en de zomerhandschoenen kunnen in de ochtend al vervangen worden.

Ik zie op de temperatuurmeter dat deze al is gezakt naar 10 graden, maar nog niet het gevoel geeft of het al koud is. 

De boeren gaan beginnen met het oogsten van de kolen, waarmee de klei op de polderwegen zichtbaar wordt. Het is nog steeds droog weer en de klei wordt er alleen maar vaster door gereden.

Het wordt wel opletten in de bochten, op het klei blijft het lastig sturen, maar verder valt het nog goed te doen.

                  

En dan komt de astrologische herfst toch echt in zicht, in de ochtend komt het verlangen naar de binnen voering in mijn jas, en wordt de zomerbroek ingeruild voor de textielbroek, die later in de week ook wordt voorzien van de binnen voering.

Hiermee is de warme zomer voorbij, en kijk ik wel vooruit naar dit prachtige jaargetijde, want als het straks een mooie herfstdag is, is het een prachtig gezicht als je een toertochtje door het bos heen rijdt met al die gekleurde bomen.

Een nadeel van dit jaargetijde is de kans op regen, hiermee kunnen de vooral de polderwegen verraderlijk glad worden en is het oppassen in de bochten.

De klei op de wegen kunnen veranderen in een modderpoeltje, en zal de snelheid aangepast worden.

Mijn Kawasaki is voorzien van rij modi, hiermee heb je drie instellingen, sport road en rain.

In de regen modus heb je een vermogen van 30% minder dan bij road, waarmee je duidelijk voelbaar rustiger optrekt, hiermee wordt de kans op te veel vermogen om op je achterwiel te zetten kleiner, dus minder kans op glijden.

De regen is aan de ene kant welkom, water hebben we nu eenmaal nodig, maar toch hoop ik op nog een aantal weken  “nazomeren” voordat het motorseizoen ten einde is.

Kijk vooruit en veel rijplezier.

André.

Motorweekend Herfst 2022 (23-26 september)

Er is mij gevraagd via, via (Dirk) van de voorzitter om een stukkie te schrijven over het Herfstweekend te Hoxel-Morbach.

Vrijdag 23 september 
Om 7:30 uur verzamelen bij de Mac in Hoorn. We zijn met een flinke groep 17 deelnemers, Dirk, Corina en Arnold volgen iets later. Vertrek om 7:45 uur. We rijden net voor de regen uit richting het zuiden over de snelweg. Al gauw begint het zonnetje te schijnen, al is het nog frisjes +/-10 gr. Het is druk op de weg. Bij Weert slaan we vrij plotseling af naar een restaurant. Een paar van ons missen de afslag en een van ons komt met het afslaan in de berm terecht en vervolgens tegen de vangrail. Diegene die er achter reden en het ongeval hebben zien gebeuren zijn zeer aangeslagen. De meesten van ons wisten nog van niets en stonden op het parallelweggetje te wachten op de rest van de groep. Een paar reden een stukje terug naar de afslag en inmiddels reden politie en ambulance met sirenes naar het ongeluk. Toen hoorden we pas dat Kors Paap op zijn Goldwing tegen de punt van de vangrail was geknald. De hulpverlening was snel ter plaatse en hij is per ambulance naar het ziekenhuis in Eindhoven gebracht. Hij was gelukkig aanspreekbaar, maar behoorlijk gewond. Altijd rot als zoiets gebeurd. We drinken koffie om even van de schrik te bekomen.

We gaan met de groep verder en verlaten de snelweg in Limburg waar het mooie stuurwerk begint. Door België, de Eiffel (lunch. waar Dirk, Corina en Arnold bij ons voegen) richting de Moezel. Kees Leegwater kreeg ‘s middags nog een lekke band. Smurrie en inspuiten en proberen verder te rijden. Bij een fietsenwinkel de band op spanning brengen en weer verder. Toen veel omleidingen zodat na veel omrijden

we pas om 19:20 uur aan kwamen in hotel Gus te Hoxel-Morbach. We worden welkom geheten door de eigenaar en konden meteen aanschuiven voor het avondeten. We zijn allemaal gaar van de lange rit (+/-500 km) en laten het ons goed smaken! ‘s Avonds sterke verhalen onder het genot van de nodige biertjes/wijntjes.

Kors Paap heeft vanuit het ziekenhuis gebeld. Hij heeft 5 ribben, schouderblad en sleutelbeen gebroken en een hersenschudding. Naar omstandigheden gaat het redelijk met hem. Hopelijk hersteld hij voorspoedig.

Zaterdag 24 september 
Na een goed ontbijtje vertrekken we om 9:30 uur voor een route   door dit mooie stukje Duitsland. Het is best mooi weer, zonnetje maar wel koud in de ochtend. Mooie stuurwegen door bossen, landelijk gebied met veel dorpjes. Koffie stop in een mooie Konditorei met heerlijke taarten. Verder weer met pontjes over de Moezel en Rijn en weer mooie stuurwegen. Lunch aan de Moezel, altijd mooi gezicht die schepen die langs varen. Tijdens het laatste stukje van de route begon het een beetje te regenen. Nog een paar omleidingen die we konden negeren door stukje offroad te rijden. Om 17:30 uur terug in het hotel waar we ‘s avonds zelf ons vlees moesten garen boven de barbecue buiten. Weer mooi nazitten onder het genot van diverse drankjes.
Heel gezellig allemaal.(+/-290 km gereden vandaag)

Zondag 25 september 
Het regent! Het is donkergrijs en er valt behoorlijk wat nattigheid, dus lang ontbijten en afwachten of het nog droger wordt. Gertjan en Wim gaan vandaag naar huis en nemen afscheid van de groep. Ondanks de regen besluiten we toch even na 10:00 uur de route te rijden richting

Luxemburg. Regenpakken aan en met een rustig tempo de bochtjes nemen. Na een paar uur werd het wat droger. Eerst koffie met alweer lekkere taarten…. Een paar van de groep besluiten terug te rijden richting hotel en de rest gaat naar Luxemburg. Het werd droog en de zon breekt door en het wegdek ook droog, dus het gas kon er effe meer op. Mooie stuurwegen in Luxemburg! Door Vianden en verder naar Diekirch waar we wat gaan eten op een druk pleintje. Flamkuche, braadworst, patat en wafels. De route weer oppikken richting Echternach en Trier, waar het druk verkeer is met veel stoplichten. Het blijft de rest van de middag droog maar koud, +/- 10 gr. Zo’n 15 minuten voor het hotel weer omleidingen, dus weer een stuk omrijden. We arriveren daar om 17:45 uur. Het avondeten was prima, heerlijke lasagne met salade en toetje. En natuurlijk nog mooi nazitten. Vooral Arnold heeft weer veel mooie verhalen, het was weer gezellig. (+/- 290 km gereden)

Maandag 26 september
Na het ontbijt en de groepsfoto vertrekken we om 9:00 uur uit Hoxel.

Het zonnetje schijnt en het is koud 7 gr.

De meeste van ons doen de regenpakken al aan want de weersberichten zijn ronduit slecht. Na 11:00 uur veel wind en af en toe regen.

We rijden ondanks het slechte weer de uitgezette route. Koffie drinken bij een tankstation want er zijn geen restaurants te vinden die open zijn. Verder weer over de slingerwegen en af en toe werd het wat droger. Lunch bij een Konditorei en even doorwarmen. We arriveren om 16:00 uur bij Venlo, dus nog een flink stuk voor de boeg. De groep splits zich in tweeën na een tankbeurt en we nemen afscheid van iedereen.

De ene groep gaat rechtstreeks over de snelweg en de andere gaat onderweg nog een hapje eten. Het weer werd er niet beter op, flinke stortbuien maken het er niet leuker op. Af en toe een stukje file waar we vrij vlot doorheen kwamen. Bij Amsterdam scheen de zon nog even, maar voordat we thuis waren nog een paar buien. Wij arriveren om 19:30 in Medemblik. Flink gesloopt na zo’n lange dag op de motor. Met dit weer is motorrijden helemaal niet zo erg leuk….. (520 km gereden)

Iedereen bedankt voor alle gezelligheid en speciaal bedankje voor de voorrijders en de organisatoren van dit herfstweekend. Ook effe speciaal bedankje voor Jan Ditz die nogal veel te regelen had na het ongeluk van Kors. En Kors een hopelijk snel herstel!



Groetjes Els Steeman en Frans Meester (dus niet Leegwater)

Toertocht met collega’s

Ja eigenlijk wel een raar begin van het verslag van de toertocht die ik gereden heb, maar laat ik van start gaan.

Op mijn werk heb ik een aantal collega’s die ook verslaafd zijn aan het motorrijden.

Een aantal die net als ik her-opstapper zijn maar ook die gewoon het hele jaar doorrijden.

Een hiervan is ook vervend liefhebber van offroad rijden.

Dus is de vraag gekomen om een tourrit te rijden. Een van de collega`s sprak al direct over een weekendje weg, maar laten we rustig beginnen om te zien of we het allemaal wel leuk vinden.

En ja zo stonden ze aan mijn bureau met de vraag, jij rijd toch bij een motorvereniging?

Dan kan jij een route in elkaar draaien voor een toertochtje. En zo geschiede. Eerst maar een appgroepje opgezet voor de collega`s die hier geïnteresseerd in zijn.

Uiteindelijk nog maar 6 personen overgebleven, maar mag de pret niet drukken.

Op mijn TT navigatie een route uitgezet, welke dan eerst vooraf gereden dient te worden.

Met een mooie zondag, temperatuurtje van 24 a 25 graden, samen met mijn broer de tocht gereden.

Welke ook beter uitkwam, want er wordt geen appelgebak met slagroom geserveerd.

Verder klopte de route en geen wegomleidingen, wel een vertragingsverkeerslicht in het traject om het verkeer over de Veluwe route at te zwakken.

Hier was het even de file voorbij, ik had ik wel de hoop dat dit weg zal zijn als de tocht op 24 september wordt gereden.

De lunch hebben we gegeten in Garderen, ik heb hier al eens in een restaurant in de buurt gegeten maar wist niet precies waar dit lag, dus werd het even snack.

Daarna de route uitgereden en moe maar voldaan weer terug naar huis.

En ja 24 september is een datum die volledig in de herfst is. Vooraf werd door al de collega’s buienrader goed in de gaten gehouden, en in plaats dat het weer beter werd, werd er alsmaar slechter weer voorspeld.

De vraag kwam of we wel of niet gaan rijden, en met het antwoordt dat de meesten wel wat gewend zijn, gaan we gewoon rijden.

In de ochtend spullen gepakt en op naar IJsselstein om te verzamelen, vanuit verschillende richtingen heb ik zo ongeveer het middelpunt aangenomen.

Vanuit aan de ene kant Bergen op Zoom en aan de andere kant mijn positie Avenhorn, is het voor beide een uurtje rijden, de andere collega’s zitten binnen een kortere afstand.

Bij vertrek kijk ik naar buiten, en begin ik gewoon zonder regenkleding, voorspelling dat het van achter Utrecht gaat regenen.

Dus kan ik met een gerust hart naar IJsselstein, nou mooi niet bij Zaandam de parkeerplaats op en de regenjas erbij aan, en daar begon een dag met regen. Ja dit is echt zo’n typische herfstdag.

Aangekomen bij IJsselstein stonden al drie personen te wachten, in regenpak maar wel met de gedachten dat het zal zo wel zal stoppen met regenen.

Motor in de rain modus en we zien wel, was mijn antwoordt, half tien vertrek, en 1 voor half tien komt de laatste aan, eer dat we vertrokken waren, hadden we al een klein kwartiertje vertraging.

Door Nieuwegein naar de Lekdijk en deze volgen tot de pontoversteek naar Culemborg, hierna aan de andere kant verder volgen langs de Lekdijk.

Jammer maar het regent nog steeds, hiermee valt wel het mooie van dit stuk weg,, het zicht over de Lek en aan de andere kant de Utrechtse heuvelrug vallen weg en is het goed opletten in de bochten.

Er zijn stukken bij, waar het modderig is door aangereden klei en grond.

De kleur van de klei en grond is in dit gedeelte voornamelijk geel.

De eerste wegomleiding komt na driekwart van de route over de dijk, dus aanpassen, en dat maar uit het hoofd want Tomtom laat pas na kilometers zien dat er een omleiding is, niet echt handig en met de regen wordt het allen maar bemoeilijkt.

Maar niet getreurd de route weer opgezocht en verder vervolgt.

Voor de koffie stop naar restaurant Camperman, super de luxe, maar wel koffie met huisgemaakt appelgebak. Na een half uurtje opgedroogd te zijn, gereed gemaakt voor vertrek, nog wel even de Buienrader app gekeken, en er zullen stukjes tussen zitten die droog kunnen zijn.

Maar helaas in plaats van droger ging het nog harder regenen en wordt zelf aan de binnenkant van mijn handschoenen vochtig.

Even had ik het gevoel om het voor gezien te houden, het is alleen maar opletten tussen de druppels op mijn vizier en weinig meer genieten, maar toch.

Als de eerste herfst tourrit heeft het wel al zijn charmes die bij de herfst horen.

Na het passeren van de heide velden op de Veluwe rijden we terug het bos in, de weg naar Hoenderloo is gestremd, en ja opnieuw een D tour maken.

Via de andere kant naar Beekbergen, en voor dat je Beekbergen bereikt kan je ook afwijken naar Ugchelen.

Hiermee wel 5 kilometer route minder, maar voor de regen was het toch een beetje een zegen.

Dan zijn we iets eerder bij het lunchadres, echter lopen we wel een half uur achter op schema.

Het laatste stukje naar Uddelmeer het lunchadres was het eindelijk droog.

En ja dan even op foto voor het nageslacht.

Tijdens de heerlijke lunch besproken hoe verder om de tocht uit te rijden.

Er is een tankstop voor Scherpenzeel gepland, en we kunnen zien hoe het weer zich houdt, dan beslissen we daar hoe verder.

Nu nadat we waren vertrokken begon het opnieuw te regenen, niet zo hard maar wordt wel lichtelijk vervelend.

De route door het stuk tussen de Veluwe en de Utrechtse heuvelrug geeft een mooi kijkje hoe de boerenbedrijven het doen. Langs leuke slingerweggetjes komen we bij de tankstop aan.

En het regent nog steeds, dan wordt de beslissing genomen om van hieruit te splitsen. Ik ga met drie collega’s nog een stukje door, niet tot IJsselstein maar we rijden tot aan Driebergen.

Het laatste stukje is langs Austerlitz, voor de meeste toerrijders wel een bekend stukje. En nog steeds regen, dan de snelweg op richting huis. Nog even een stop bij Breukelen als eind punt.

En ja wel hoor he t is droog, ik vooruit en zie dan het weer op klaart.

Met het laatste stukje naar huis eindelijk het lang verwachte prachtige weer, en West Friesland staat volop in de zon.

Het is een hele ervaring geweest maar toch hebben we van deze tourrit genoten.

De meeste hebben al laten weten om het in het voorjaar over te doen, en dan plannen we gewoon droog weer.

Groet André

Geslaagde BBQ

Vrijdag 19 augustus konden we eindelijk weer onze jaarlijkse BBQ houden. Zo’n 50 personen hadden zich hiervoor opgegeven en genoten van deze gezellige avond. Het weer was schitterend. Niet te warm en zeker niet te koud. Net als de vorige edities werd alles aan tafel uitgeserveerd en kon men genieten van uitstekend vlees van slager Langedijk uit Hoorn, opgemaakte saladeschotels, stokbrood, diverse sauzen en gratis drank. Het was heel gezellig en het bleef ook heel gezellig. Iedereen kon elkaar weer eens goed spreken en de nieuwtjes uitwisselen. Kortom, het was weer een topavond ! Met dank aan de BBQ-meesters Jan & Jan, drank verzorgers Luuk, Gerard en André, salademaker Kees, vleesserveerders, Kees en Jacq. En Agnes voor het voorsnijdwerk. Zien we jou er ook, volgend jaar.

Column: Dagelijkse sleur.

Voor de meeste zit de vakantie periode er alweer op, welke dan betekend om de dagelijkse sleur weer op te pakken.

Voor een groot aantal leden hoeft de verplicht arbeid niet meer, en hebben zij ook tijd genoeg om van de dagelijkse sleur volop te genieten met een tourritje.

Andere zijn actief in vrijwilligers werk, en een volgende geniet dagelijks van zijn vrije tijd.

Maar gelukkig mag ik gewoon nog voldoende jaren aan het werk.

Ik heb geen auto van de zaak, en met de fiets is het net even te ver om dagelijks heen en weer te rijden. Het gaat bij mij over zo’n 50 kilometer enkele reis.

In mijn jongere jaren heb ik bijna 20 jaar, dagelijks met de motor naar mijn werk gereden, alleen niet als er sneeuw of ijzel lag. Maar ja dan door de omstandigheden is de motor een 10 tal jaren buiten beeld gebleven.

Daar ik twee jaar terug weer ben opgestapt is voor mij ook een leuke uitdaging om met de motor naar mijn werk te rijden.

Alleen is het nu toch wel anders, aangezien er twee auto’s voor de deur staan, pak je bij slechter weer toch gewoon even de auto.

Je kan het noemen wat je wilt, ik noem het gewoon luxe.

Wat ik wel heb bemerkt is dat als ik niet met de motor rijdt, het verlangen er wel is, en dan natuurlijk als ik wel met de motor ben ik er volop van geniet.

Het leuke van de dagelijkse trip is dat ik het via een aantal wegen kan berijden zonder er veel tijd aan verloren te hebben.

Als ik in de keuken sta geeft de route beschrijving aan dat het via de A7-A5 het snelste is, en als ik achter in de kamer sta geeft de route beschrijving aan dat het via de A9 het snelste is.

Ja en dan heb ik ook nog een uitval tussen deze wegen in, en zelfs met de pont hoef ik de snelweg niet eens op te gaan. Omleiding op de N243 laat een vertekend beeld zien. Dus keuze genoeg. Voor ik vertrek doe ik wel even een check om te kijken of er ergens geen grote opstoppingen zijn. Laten we eerlijk zijn als het door blijft rijden is toch beter dan tussen de file door te rijden. Via de A7-A5 rij ik eerst een stuk binnendoor, via de Beemsterpolder, tijdverlies is 1 minuut bij normale snelheid en scheelt 4 kilometer in afstand dan als je direct de snelweg opstuurt. Dan wel even de A7 op over de A8 Coentunnel door en via de A5 naar de tweede afslag. Van hieruit is het binnendoor via Spaarnwoude naar de Haarlemmerliede.

Met het stuk binnendoor kan ik mijn hoofd lekker leeg maken.                 

 Als ik via de andere kant rij over de A9 is het wel iets saaier maar toch, dan stuur je na Alkmaar eraf en dan heb je verschillende mogelijkheden om door de polder te rijden. Hier zitten wat strakke wegen tussen maar ook wat bochtige wegen, dan is het maar net hoe veel energie je erin wilt stoppen.

EN dan heb ik nog de variant om een groot gedeelte binnendoor te rijden.

Hier sla ik het pontje even over en stuur na de Wijkertunnel meteen af.

Boven aan rechts af en dan lekker binnendoor sturen naar Assendelft, hierna door richting Westzaan en via Krommenie richting de Schermerpolder. Na de oversteek de Oostdijk op en lekker sturend en slingerend over de dijk. Dan via Driehuis en Grootschermer naar Ursem om daarna de dijk naar huis te nemen.

Als ik via deze route rij ben ik de dagelijkse sleur sowieso kwijt, maar via de andere wegen heb ik dan iets later na zo’n 35 kilometer voordat de dagelijkse sleur is omgeslagen om hier elke keer opnieuw volop van te genieten

Als ik ‘s morgens op sta, ga ik al met veel plezier de dagelijkse sleur in, en dan in de middag naar huis is het toch bijna iedere keer dat de dagelijkse sleur als sneeuw voor de zon verdwijnt. Ja van de tourritten met de club kan ik genieten, maar ook van de dagelijkse sleur. Wat is het motorrijden toch een fantastische hobby.

Veel rijplezier en kijk vooruit.

André.

Column: Onderhoud.

Na een jaar met voor mij de nodige bijzonderheden heeft mijn motor de twaalf duizend kilometer op de teller bereikt. Dit betekend een onderhoud inplannen.

Met de nodige ervaring, en voor de meeste misschien iets dat zij met veel plezier zelf doen, is het voor mij nu even anders.

Dit heeft te maken met de garantie voorwaarden als je een motor nieuw hebt aangekocht, en de moderne motorfiets wordt uitgelezen met wat er op het scherm vermeldt wordt, zal worden uitgevoerd. Het is nu niet echt een rustige periode om je motor voor onderhoud in te plannen, daar de nodige bestuurders hun motor nog laten nakijken al voor zij met vakantie gaan.

Door toch nog tijdig een afspraak te hebben gemaakt zo`n kleine 1200 kilometer nog te gaan, kan ik binnen drie weken terecht. Nu heb ik zelf twee weken vrij, dus schikt het mij voor meerdere dagen in de eerste week.

Met het wegbrengen van de motor krijg ik direct de vraag om een nieuwe voorband te monteren.

Met 17” voorwiel en het redelijke gewicht van de machine, gebruikt je twee voorbanden op een achterband wordt uitgelegd.,

.

Nu heeft de achterband nog ruim 5 mm te gaan, en voor de overgebleven kilometers zal ik gaan merken hoe het slijtage beeld zich laat vormen.

Natuurlijk komt de vraag of ik tevreden ben met de Bridgestone banden die er vanaf fabriek onder zijn gezet, en met de ervaring die ik al heb, en ook onder deze machine, geef ik aan dat er geen verandering op hoeft te komen.

Dit neemt niet weg dat als je voor jouw machine een ander merk beter vindt dit te promoten.

Eigenlijk vind ik de vraag een beetje vreemd, als je van bandenmerk wilt veranderen moet je beide banden aanpassen naar het merk dat je wilt monteren.

De hoofdzaak voor deze is toch de stabiliteit van je motor, en zeker geheel niet onbelangrijk.

Een stabiele motor is wat je wilt hebben.

Het opvolgende nummertje van het type band is dan ook gemonteerd en bevalt weer goed.

Om hier uitstekend in te vullen zal je eigenlijk naar een testcentrum moeten gaan, waar dan verschillende bandenmerken onder de zelfde motor zijn gemonteerd, dan kan je precies dat beleven wat je van de banden overgebracht wilt hebben op de stuureigenschappen en stabiliteit van de motor.

Maar dit ter zijde.

Ja verder is er aan deze motor alleen de standaard items die worden uitgevoerd en met een paar uurtjes stond de motor alweer gereed voor gebruik.

Wel met de eerste honderd kilometer rustig aan te rijden om de productie laag van de band af te krijgen. Nu heb ik de middag-avond toertocht gereden na het inrijden, en moet zeggen dat de machine zich bijzonder makkelijk van de ene kant naar de andere laat leggen.

Over banden kan je ook tot in de verre toekomst blijven schrijven, nu voor het toergebruik heb ik wel eisen aan de band zitten waarvan de levensduur er ook een is voor, je wilt toch niet na iedere toertocht nieuwe banden laten monteren, wat je dan wel in de racerij terugziet.

Nu heb ik wel in het verleden gesleuteld maar voor deze machine zal het alleen voor het schoonmaken zijn.                               

 Dit neemt niet weg dat het geen onderhoud heet. Voor sommige een klusje dat ze snel doen, en voor andere is het onderhoud eigenlijk net zo leuk als het rijden.

Ik heb er wel een plezier in om dit te doen, het ziet er toch prachtig uit als je met een glimmende motor aan komt rijden. Wat ik nu wel meer heb is dat deze machine niet echt veel onderdelen heeft om te poetsen, het is echt een gebruiksmachine. Maar na een aantal weken toch weer even wassen en poetsen, muziekje en een bakkie koffie erbij, voel ik mij in mijn nopjes.

En dan staat de machine weer klaar voor de volgende rit of toertocht.

Veel rijplezier en kijk vooruit.

André.

Verslag middag-/avondrit op zaterdag 23 juli.

Uiterlijk 12 uur zou van start worden gegaan vanaf het Shellstation A7 bij Wieringermeer. 
Vooraf opgeven was gewenst wordt ons steeds meegedeeld (na de coronatijd standaard geworden), maar als je dat doet wees gewaarschuwd: Jan Ditz kijkt niet op het laatste moment toch nog even naar de ingekomen aanmeldingen. Dat doet hij de dag ervoor om 12 uur zei hij. Wat dus inhield dat zijn lijstje met personen die hij had staan als opgegeven, en de personen die daadwerkelijk kwamen opdagen (en zich netjes hadden opgegeven!) niet helemaal overeenstemde. Maar we begrijpen dat Jan daar nog aan gaat werken (toch?). We gingen vlot van start met 12 motoren en 13 personen waaronder twee vrouwen(!) Maar vlak voor de Stevinsluizen aan de kant van Den Oever moesten we alweer stil houden want de brug was geopend en wij hebben daar 10 minuten eventjes gepauzeerd (in de schaduw weliswaar want het was mooi weer). Maar toen konden we doorstomen over de 30 kilometers Afsluitdijk, weliswaar met hier en daar wat langzamere snelheden in verband met de wegwerkzaamheden maar we kwamen toch vlot aan de andere kant bij de sluizen en jawel, daar was de brug dus ook geopend. Alleen hoefden we daar gelukkig niet zo lang te wachten voordat we weer konden doorrijden. We verlieten al rap de snelweg om onze rit door de polder over dijkjes en de landschapsweggetjes en kleine plaatsjes met onuitsprekelijke namen te vervolgen.

Onze eerste echte stop was in het plaatsje Blauwhuis waar bij het kleine restaurantje "De Freonskip" (what's in a name?) de appeltaart, oranjekoek, koffie en thee voor ons klaar stond. In verband met personeelsgebrek kon je niets anders bestellen maar dat was voor niemand een probleem. Wat fijn is aan de pauzes is dat je dan de tijd hebt om eens met andere clubleden te praten. En behalve enkele bekende personen zaten er voor mij ook weer wat nieuwe gezichten bij. Waaronder Harry en Marry, Tim en William (annex Wim). Na de stop vertrokken we vervolgens weer voor het tweede deel van onze rit, opnieuw weer langs veel mooie en soms kronkelige weggetjes wat lekker veel stuurwerk gaf natuurlijk.
Jan Ditz had bij de koffiestop al berekend dat als we zo voortvarend doorrijden, we te vroeg bij de dinerstop zouden arriveren, dus democratisch heeft de hele groep besloten dat we onderweg ook nog even zouden stoppen voor een ijsje.                   

Nou dat was dus gauw gedaan en we hebben daar ergens in Friesland heerlijk zitten smikkelen.

Toen op naar Paviljoen Driewegsluis, vlak bij de grens Friesland/Overijssel. Daar hebben we gedineerd. Met grote letters werden we verwelkomd dat je er ook mosselen kunt bestellen maar die bleken dus niet geleverd te zijn. Zeker te warm voor ze geweest. Maar voor de rest was het een prachtige plek en hebben we daar met mooi uitzicht heerlijk gegeten. En natuurlijk weer mooie (en sterke) verhalen van elkaar gehoord. Wel geef ik hierbij de waarschuwing dat je je niet als eenling van de groep moet verwijderen, want als je weg bent besluiten ze unaniem dat jij degene bent die dan het stukje moet schrijven over de gereden rit, waarvan akte.
 

Er stond bijna aan het einde van deze rit ook nog een tussenstop gepland bij Hotel Zürich aan het begin van de Afsluitdijk. Maar daar was iedereen het snel over eens, dat hoefde van niemand en we zouden gelijk doortuffen naar Noord-Holland. Het was na 19:00 uur en dan mag je 130km/u op de Afsluitdijk rijden, en dat deden ze dan ook. Even lekker uitwaaien dus. En op Noord-Hollandse bodem gekomen werd er op de parkeerplaats nabij Wieringermeer de laatste stop houden (21:10 uur). Moe en voldaan en met uitgesproken dank aan de uitzetters en de voor‑/achterrijders vertrok iedereen naar het eigen honk. 
De mederijders bedankt voor de fijne gezellige rit, dit is voor herhaling vatbaar!
 
Gelukkig kent onze club enthousiaste rittenmakers dus vergeet je niet op te geven bij het volgende evenement, want motorrijden is gezelliger met elkaar! 
En wil je eens wat stevigers, dan is er natuurlijk nog de herfstweekendrit naar Duitsland toe, waarover je meer kunt lezen in ons clubblad. Ik ben enkele weken geleden meegereden (voor het eerst met een meerdaagse rit) met de monsterrit en ik moet zeggen dat me dat best is bevallen.
 
Oh ja, er is ook nog een whatsapp-groep die buiten het officiële clubgebeuren valt, maar waarin een aantal clubleden zich aangemeld hebben om als het zo eens uitkomt wellicht met elkaar ritje zomaar tussendoor te doen. Voor die whatsapp-groep kan je je aanmelden bij Kees Bot, Michel Sijmonsbergen, of Renata Gravendijk en wie weet rijden we zo maar eens met een kleine

groep een ritje!
 
Met motorgroeten,
Kors Paap 

Verslag, Middag-/Avondrit Friesland, 23 juli.

Met de opkomst van 13 personen en 12 motoren is de middag-avond rit van start gegaan.

Eerst even bij kletsen op de verzamelplaats waar in het kort werd uitgelegd hoe de dag eruit zal gaan zien. Met het eerste grapje dat het eerste stuk drie gaat duren, gingen we vrolijk onderweg.

Relaxt reden we naar de afsluitdijk, daar kwam de eerste stop al in beeld, ja in de vakantietijd een toertocht rijden waarbij je te maken hebt met toch wel behoorlijk wat wateroversteken, kan het wel eens zo zijn dat je hier even voor moet wachten.

En dan maar even de schaduw opzoeken, waarbij Jan de opmerking gaf dat het nu net lijkt voor de andere bestuurders of we uit Brabant zijn komen aanrijden, dus al een heel eind op het zadel hebben gezeten.

Na een minuut of tien zijn de bootjes de brug gepasseerd, en met de opmerking dat de brug aan het einde van de afsluitdijk ook dicht zal staan was het even aansluiten in de file.

De bouwwerken zijn nog volop bezig dus op sommige stroken is het naar een rijbaan.

Het lekkere als je s `morgens richting Friesland rijdt is de zilte lucht, de zon die over het IJsselmeer je vrolijk toelacht en met een rustig briesje kabbelen de golfjes tegen de kant.

Op naar Friesland waar een mooie toertocht is uitgezet, met Jan voorop en Jan achterop.

Einde van de afsluitdijk kwam het voorspelde uit en daar stonden we weer te wachten voor de bootjes. Nu was het gelukkig minder lang, we stonden hier wel in de volle zon, en dan wordt het wel snel warmer in je motorpak.

De route Friesland in gaat van start richting Bolsward, met de eerste afslag van de afsluitdijk rijden we nog een stukje langs het langzamer rijdende verkeer op de snelweg.

Rechtsaf langs de IJsselmeerdijk, en dan met de eerste afslag de dorpjes door.

De Friese dorpjes hebben hier al de uitstraling of de tijd heeft stil gestaan. Met voor de meeste prachtig goed onderhouden huisjes slingerend door de eerste dorpjes.

Met mooie weggetjes die je door het landschap laat sturen rijden we naar de koffiestop.

In Blauwhuis stoppen we bij De Freonskip voor een bakje koffie met natuurlijk appelgebak en slagroom.

Nu kan je denken dat freonskip iets met kip te maken zal hebben, maar ons de West-Friese weten dat het gewoon vriendschap betekend en dat vinden we vandaag weer terug tijdens de tourrit.

Opvallend was het hier wel dat iedere passerende motorrijder even goed van zich liet horen.

Hoezo luid is uit

Na genoten te hebben in het zonnetje en van de lekkernijen was het opstappen voor een mooi gedeelte door het prachtige landschap. Als je hier over de B wegen heen stuurt vergeet je even het alledaags, en waan ik mij genietend of je met vakantie bent.

Met prachtig weer zon en een temperatuur van 20 a 22 graden is het zo als het moet zijn.

Na pak weg een uurtje sturen en het mee valt hoeveel stops we hebben door het varend verkeer maken we een stop om te tanken.

Hierbij vullen Renate en ik de tank even vol, tegen toch wel een voordelige prijs. Bij het benzinestationnetje was het wel in eens erg druk, de grote benzineslurppers moesten ook even tanken.

Met goede moet en de aankondiging van een extra stop, reden we verder door opnieuw het prachtig landschap.

De route is goed uitgezet met veel bochtige wegen langs de Friese meren, met weinig overig verkeer maakt het geweldig. De motor laat zich makkelijk van de ene hoek in de andere sturen, gas erop licht remmen en de volgende bocht. Af en toe even snel opschakelen met de quickshifter, en zo maak ik van de vele opties die deze motor rijk is gebruik.

Via de navigatie krijg ik de spraakberichten welke kant we op rijden, hiermee bedenk mij, dat voor het grootste gedeelte de navigatie er zelfs moeite mee heeft om de Friese benamingen uit te spreken.

Deze benamingen vind je ook terug op de kaart als je leest hoe de meren heten.

Met af en toe het uitzicht over de meren rijden we ook langs vele kleine campinkjes, het is zo een gezellige bedoening in Friesland. In Terherne is de extra stop om ons te goed te doen aan een ijsje.

Bij cafetaria Smuldorado konden de motor en wij even genieten in de schaduw.

Voor de grote van dit dorpje zijn er wel veel eetgelegenheden gelegen aan de doorgaande weg.

Komt vooral door het varende toerisme welke dit gebied rijk is.

Met nog een uur te rijden voor het diner passerende wij de Friese veen gebieden, voor de oplettende motorrijders staat er aan de rechter kant van de weg een uitkijktoren.

Misschien wel een leuke hint voor als je de route op een zomaar een zondag na wilt rijden, dan stop ik meestal wel even bij dit soort bijzonderheden onderweg.

Aan het grensgebied van Friesland met Overijssel komen wij aan bij paviljoen driewegsluis voor het diner.

Rondom het paviljoen kan je buiten zitten en met het uitzicht op een haventje hebben we genoten van de verschillende gerechten die hier worden geserveerd.

Er is nog een mooie foto van Kors gemaakt, die volgens het zeggen van, in de koppeling geproduceerd gaat worden.

Met een uurtje verder en de nodige verhalen wordt koers gezet naar Lemmer, om hier bij het goedkoopste brandstofstation je tank te vullen.

Tijdens deze stop de vraag voor de volgende stop, rijden we naar Zurich, of langs Zurich naar het eindpunt aan de andere kant van het IJsselmeer. Hier werd door iedereen mee ingestemd, en is het laatste stuk van de toertocht ingezet.

Voor het laatste stuk ben ik achter de voorrijder gekropen en na een aantal bochten kwam het glooiende stukje in beeld. Dit geeft opnieuw de boost dat het een geweldig gebied is om je motor de sporen te geven. Er zijn voor meerdere malen momenten geweest dat ik dacht hier had ik een foto van willen nemen. Dan had je de tocht nog beter kunnen beleven. Na het insturen van de weg naar het IJsselmeer zie ik de zon over het water schijnen met in het midden de voorrijder, voor iedere fotogeniek de momentum om de foto te schieten. De route volgt voor de terugweg een groot gedeelte langs het IJsselmeer met af en toe door de dorpjes iets verder dan het IJsselmeer gelegen.

Met veel bochten tussen de landerijen en natuurgebieden door

Zo rijden we aan op Makkum. Hier komt een oude Opel uit de jaren 50 voor ons rijden, niet snel maar zag er wel optimaal uit, en met het opdraaien van opnieuw langs het IJsselmeer bleef de auto even netjes wachten zodat we er snel voorbij konden. Met de laatste bochten reden we langs Zurich de snelweg op. Ditmaal wel met de versmallingen maar zonder geopende bruggen stonden we rond de klok van negen uur bij het eindpunt. Het was een mooie toertocht waarmee iedereen volop heeft genoten.

Tot de volgende toertocht.

André.



Deelgenomen door Jacq Baas, Mart Jonges, Peggy van Katwijk, Kors Paap, Michel Sijmonsbergen, Dirk en Corina Sluis en Kees Vriend.

Hoewel we met een kleine groep waren (8 personen) werd er in 3 groepen gereden.

Dan blijkt dat iedere groep, met dezelfde route, weer een ander deel van het land heeft gezien.

Op zich wel leuk dan heb je weer gesprekstof nietwaar?

Ik had me zelf niet gerealiseerd dat ik daar in 2016 ook met de club was geweest, want bij het oprijden van het parkeerterrein dacht ik: “verhip, dit ken ik”.

Dan komt er gelijk een anekdote over Bram naar boven.

Even uitleggen, Bram en zijn vrouw stonden met hun camper op dat parkeerterrein.

De motor op de trailer achter de camper.

Maar wat doe je als de toilet cassette vol is, dus Bram sluipt het hotel binnen en leegt de cassette in de wc.

Dat dit niet onopgemerkt bleef spreekt voor zich en hebben we er nog smakelijk om gelachen.

Vrijdagmorgen op tijd iedereen gereed voor een tocht van zo’n 280 km door, zoals ik het maar noem, het Rijnlandse land.

Misschien niet voor iedereen ,maar voor mij was het eerst weer even wennen .

Er zaten zo nu en dan best pittige haarspeldbochten in de route en zo ging het bergje op bergje af.

Boven op de plateaus genoten we van de prachtige vergezichten zo ook het uitzicht op de Loreley. 

Kees en Peggy kozen hun eigen weg. Kees moest noodgedwongen op zoek naar ander schoeisel, bij aankomst bleek dat zijn zolen van zijn klompen compleet vergaan waren.

Na alle bouwmarkten en aanverwante winkels, in de wijde omgeving, te hebben afgestruind hadden ze evengoed nog heel wat kilometers afgelegd, maar geen nieuwe klompen.

Duitsland is nu eenmaal geen klompenland.

Nadat we ons hadden opgefrist konden we aanschuiven voor een eenvoudig maar smakelijk diner.

Zoals gewoonlijk gaan we dan na het eten even de benen strekken en wat blijkt, er is dat weekend een wijnfeest in de het dorp.

Nu wil het geval dat we in ons gezelschap een aantal geheelonthouders hebben en als je dan een rondje appelsap bestelt krijg je van de ober toch wat ongelovige blikken.

Onder het genot van een aardig stukje muziek wilden we het niet te laat maken want we moesten de volgende dag weer fris en fruitig aan de start staan.

De zaterdag stond een iets kortere route door het Moezel landschap op het programma.

Ook hier weer prachtige stuur weggetjes, waarbij de zijkanten van de banden goed gebruikt werden, en op z’n tijd stoppen voor een natje en een droogje of om wat foto’s te maken .

De zaterdag werd traditioneel afgesloten met een goed verzorgde bbq.

Daarna toch weer even de benen strekken en je raadt het al dat ging weer richting het wijnfeest.

Wat ons opviel was dat er op dat plein nagenoeg geen rotzooi lag, bij ons zou er dan een berg plastic afval liggen.

Daar gebruik je je eigen glas of nog beter je koopt de wijn per fles en drinkt die zonder glas leeg, zo te zien werd daar niet iedereen de volgende dag fris en fruitig wakker!!!.

En zo was de slotdag al weer aangebroken, Kees en Peggy gingen op zich zelf want Kees wilde op tijd thuis zijn om niets van de Formule 1 te missen.

Ook dit was een mooie rit die door de Eiffel voerde, een stukje België en het Zuid-Limburgse heuvel landschap.

In België hebben nog een stop gemaakt bij de Amerikaanse militaire begraafplaats Henri-Chapelle.

De aanblik van deze begraafplaats maakte op een ieder van ons best wel indruk, zeker ook gezien de huidige situatie in de wereld.

Wij hebben het weekend afgesloten in restaurant De Lucht.

Men vond het een goed idee om in het vervolg de supertoer zo te plannen dat er ook een wijnfeest is!!!

Rest mij om allen te bedanken dat we een heel gezellige supertoer hebben beleefd en je leert elkaar op deze manier, in een andere omgeving, ook beter kennen.

In het bijzonder een woord van dank aan onze voorrijder Michel en Jan Honing voor het samenstellen van de routes.

Mart Jonges

Column: 50 Jaar MCWF.

Hoe ga je een uiting geven aan een 
50 jarig bestaan als je zelf iets langer dan een jaar lid bent.

Met de deelname aan verschillende toerritten, en de clubavonden krijg je al het een en ander aan informatie hoe de vereniging in elkaar steekt. Wie de vrijwilligers zijn in de verschillende functies die daarbij bekleed worden en hoe de verhoudingen onderling zijn.

Een vereniging die het toer element hoog in het vaandel heeft staan.

Maar met voor mij ook een terugblik op je eigen kijk op onze hobby het motorrijden.

Voor mij, en ik denk een groot aantal gelijkgestelde, was het 50 jaar geleden voor sommige langer dan, alleen het kijken naar. Als kind zijnde had ik wel die gedachten dat ik later motor zal gaan rijden.                 

Het leuke hierin is dat er altijd generatie kloofjes tussen zitten, en een ieder zijn eigen jubileumrit zal rijden als de tijd daar is. Maar nu even voor de vereniging.

Voor de jubileumrit was ik wel nieuwsgierig hoe rijk de opkomst zal worden, met het aantal gereden toertochten en clubavonden heb ik al wel een groep leren kennen die veelvuldig meerijden en op de clubavonden aanwezig zijn.

De opkomst was boven mijn verwachting, en wat ik hier al snel in terug zag was de hereniging van de clubleden welke ten goede kwam aan de gesprekken over het verleden.

Voor de jubileumrit was ik wel nieuwsgierig hoe rijk de opkomst zal worden, met het aantal gereden toertochten en clubavonden heb ik al wel een groep leren kennen die veelvuldig meerijden en op de clubavonden aanwezig zijn.

De opkomst was boven mijn verwachting, en wat ik hier al snel in terug zag was de hereniging van de clubleden welke ten goede kwam aan de gesprekken over het verleden.

Voor sommige een vrolijk terugzien en vragen over hoe het persoonlijk en met de familie gaat, voor andere al direct het gesprek van weet je nog wat we toen gedaan hebben.

Een aantal personen waren voor mij een eerste kennismaking, terwijl deze in het verleden al de nodige kilometers met de club hebben afgelegd.

De koffie met gebak, en de toespraak van de voorzitter was de opening voor een fantastische dag, de 50 jarige jubileumrit met een receptie in de avond, en het leuke aardigheidje wat natuurlijk altijd goed van pas kan komen.

Voor vertrek even de tijd nemen voor de nodige foto`s en een rondje onder de drone, ik ben benieuwt hoe deze video geworden is.

Als ik vooraf naar de route kijk, heb ik ergens een klein vermoeden dat de uithoeken en de lussen die erin zitten het voor een ieder een klein thuiswedstrijdje is. De dorpjes die we passeren zijn uiteenlopend, het stukje langs het markermeer waar dan wel gereden mag worden in het weekend. Aan de andere kant Medemblik, waar de rustpauze werd genomen met een kleine versnapering, en natuurlijk de West-Friese zeedijk die de route compleet maakt.

Zo weer op de terugweg naar het clubhuis, waar de waardering voor een mooie jubileumrit werd uitgesproken. Hier sluit ik mij dan ook bij aan, prachtig mooi weer, zonnig maar niet te warm met een goede sfeer onder de rijd(st)ers.

Dan even snel langs huis voor een opfrisbeurtje en een klein hapje, waarna de receptie zal beginnen.

Vooraf aan een van de leden gevraagd waar de zaal ongeveer ligt, en met een kleine uitleg snel gevonden.



Het aantal mensen was al bijna voltallig, een enkeling kwam nog iets later.

Om de receptie te starten gaf Kees nog een kleine toespraak, waarna onder het genot van drankjes en hapjes het verleden naar boven kwam.

In een hoek waren een aantal fotoalbums neergelegd waar je een blik in kon werpen.

Hetgeen mij direct opviel is een foto waar Kees Vriend met zijn geliefde Moto Guzzi California op staat en in dezelfde kleur zetting als die hij vandaag de dag rijdt.

Maar ook de motoren waar toen de tijd op werd gereden, en het doel van CliniClowns waarvoor de club de meerdaagse toertochten reed.

Leuke gesprekken over het verleden met een aantal clubleden.

Met de clubavond kwamen ook nog een aantal oud leden langs om over die tijd te praten dat zij ook voor de club reden, en weer gaan rijden.

Kan je als afsluiting altijd op naar het dubbele wensen, maar doe ik het liever iets gepaster, en wens ik een ieder voor zo lang als je met veel plezier in het zadel kan blijven zitten, vele mooie tourritten gewenst.

Veel rijplezier en kijk vooruit.

Groet André.

Impressie van het Voorjaarsweekend.

Op 6, 7 en 8 mei stond het jaarlijkse voorjaarsweekend op de agenda. De tourcommissie had deze keer een schitterende locatie gevonden in Limburg, Schin op Geul dat ons thuisbasis moest worden.
We beschikten over prima kamers en elke ochtend om 8:00 uur stond er een uitgebreide ontbijt keurig voor ons klaar, ‘s avonds om 19:00 uur konden we dan uit een beperkte, maar prima menukaart een 3 gangen diner kiezen.

Ik ben reeds een aantal jaren lid van MCWF maar heb in al die jaren slechts enkele ritten per jaar meegereden, laat staan dat ik een heel weekend ben mee geweest.

Ik raakte tijdens de tweede paasdagrit leuk in gesprek met Michel die mij enthousiast maakte om mee te gaan met het voorjaarsweekend. (Dankjewel Michel!)
Ik meldde mij dus zoals afgesproken rond 8:00 uur bij de Mc Donalds alwaar nog 19 andere leden zich verzamelden en om iets over acht vertrokken 17 motoren richting zuiden.
Het kwik kwam die ochtend niet boven de 8 graden, het was mistig en dus ook ietwat vochtig. De koffiestop iets voor Den Bosch op de A2 kwam voor mij dan ook meer dan welkom, ff doorwarmen en daarna via de slingerwegen naar onze bestemming.

We arriveerden rond 17:00 uur, altijd weer heerlijk om dan even te douchen en vóór het eten op een terrasje te genieten van een biertje.

Zaterdag stonden 2 verschillende ritten op het programma, een korte en een lange, van de lange rit, (ca. 265km), waar ik voor gekozen had, kan ik niets anders zeggen dat de toercommissie werkelijk topwerk heeft geleverd, mooie rit met goede pauzeplaatsen en vooral heel veel respect en dank voor de voorrijder(s) en Jacques die de kudde altijd keurig bij elkaar wist te houden.

We hebben helaas, in tegenstelling tot de leden die kozen voor de korte rit, al met al wel pittig wat regen gehad zelfs met wat onweer maar dat mocht de pret niet drukken, na een paar minuten zijn de fietsen toch smerig en de regenkleding nat dus maar vrolijk weer verder.

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Zondag rond 9:30 uur, werd met gemengde gevoelens (ik heb altijd moeite met afscheid nemen) de terugreis ingezet. Eerst nog even met z’n allen voor het hotel op de foto en rijden maar!

Ook nu weer een erg mooie rit gereden via slingerwegen langs ons mooie landschap en ook weer met voldoende en mooie stopplaatsen.

Gert Jan trakteerden ons nog op een ijsje en wie lust dat nu niet?

Bij de BP op de A7 hebben we 18:00 uur afscheid van elkaar genomen.

Het was mijn eerste weekend met de club waarbij 20 leden aanwezig waren. Een aantal had ik wel eens tijdens een dag rit gezien en oppervlakkig gesproken tijdens de koffie of lunchpauze, maar meer ook niet.

Ik heb tijdens het voorjaarsweekend niet iedereen intensief gesproken maar wel een grote groep beter leren kennen. Wat een leuke, gezellige mensen allemaal. Ik heb met pijn in mijn hart van iedereen afscheid genomen en heb een onvergetelijk weekend gehad, dat echt naar meer smaakt!

Ik wil iedereen bedanken voor hun aanwezigheid en gezelligheid en in het bijzonder de voorrijders, de achtervanger en iedereen die een rol heeft gehad in het organiseren van het voorjaarsweekend en natuurlijk Michel voor het delen van de kamer. Super!!!!

Serge 

Column: Alleen Motorrijden?

Na een goede start van de middagritten, heb ik er zin in om met een dagrit te starten.

Het bevalt weer als vanouds zo op de motor, en na de revalidatieperiode bestempel ik mijzelf wel dat ik alles weer aan kan. Mijn gedachten zijn dan ook bij de langere ritten en een goed vooruitzicht voor het voorjaarsweekend. Dan is het ook alleen maar motorrijden, wat is het een fantastische hobby.

Zo start ook de dagrit naar Friesland, temperatuur is nog wat een de magere kant maar daar kan je je op kleden, het weer is verder zonnig met af en toe wat wind. Ik ga dan met een goed gevoel aan de rit beginnen maar na een paar uur beginnen de eerste tekenen te verschijnen, als ik teveel heb gedaan dit ga merken, dus zal er meer aan de conditie gewerkt moeten worden. Dit kan natuurlijk ook door meer ritten te rijden. Maar als ik even vooruit kijk dan schieten de eerste dagritten er bij in. Er staan dubbele afspraken in de agenda en zal ik mij ook voor de thuisbasis moeten verantwoorden. Ja het zij zo.

Maar niet getreurd denk ik bij mijzelf, als het niet in de groep kan, dan kan ik de ritten ook alleen rijden.

En na een bericht geeft mijn broer aan dat hij een andere motor heeft gekocht, en wel zin heeft in een toertje, nou dat komt dan goed uit, maak ik toch de verwachte kilometers.

Een extra rit op Koningsdag gepland, leuk rondje Zuid-Holland Utrecht, en dat kan dan over de Lekdijk, het is immers woensdag.

Weer was ook hier redelijk, droog en een klein zonnetje maar nog wel rond de tien graden.

Het grootste probleem op Koningsdag is dat er bijna geen restaurants open waren, maar toch nog wat gevonden.

Na de ritten ben ik wel een beetje huiverig voor het voorjaarsweekend, heb ik het alleen niet zo goed ingeschat, of ben ik alleen veel te voorbarig geweest in mijn kunnen.

De uren die ik op de motor maak zijn altijd wel met veel plezier, ook het woonwerk verkeer.

Nu kan ik er alleen maar achter komen om het te ervaren hoe het weekend gaat worden.

Een klein beetje heb ik wel een schuld gevoel, alleen weet ik niet hoe ik hier een invulling aan kan geven.

Een weekend voor de rit ga ik alleen een toertje rijden, maar dan wel met twee doelen: eerste doel is met volle bepakking een rit maken en voelen hoe de motor zich houd, en tweede is een willekeurig rit gepland en kijken hoe de navigatie hierop werkt.

Nu allebei de doelen zijn geslaagd, en dat geeft me een goed gevoel om aan het weekend te beginnen. De donderdag vooraf nog een snipperdag genomen zodat de voorbereidingen rustig kunnen verlopen, motor onderhouden, ketting gesmeerd, koffers gepakt, en alles gereed gezet zodat er 's morgens rustig vertrokken kan worden.   

Vol goede moed op pad, alleen zijn de weersverwachtingen van alle markten thuis, in de ochtend mistig zo rond de tien graden, en op het einde van de dag zonnig met een temperatuur van boven de twintig graden. Ja wat moet je dan aantrekken, laagjes is het nieuwe kleding advies zodat je altijd van een laagje kan ontdoen.

Over de snelweg naar Hedel, vanwaar een prachtige route langs de maas volgt, het weer is opgeklaard en het is volop genieten, bij Gennep in de buurt van de lunch genoten waarna de route richting Limburg zich voorzet, nog even een stop in Duitsland om de brandstof weer op pijl te zetten, en met de groep in Schin op Geul aan te komen. Een prachtige heenrit, waarbij ik het voor mij wel moet bekennen dat het goed ging, laatste stukje iets zwaarder. Het is eenvoudig hotel met een kamer die heeft voor wat er benodigd is, goed eten en drinken.

De volgende vraag is, ga ik mee op de lange rit of de korte rit, ik heb voor de korte rit gekozen daar ik wel met mijn verleden in nog opbouwende fase zit, en dan de terugrit te zwaar zal zijn.

Met zijn vijven hebben we de korte rit gereden, helaas hebben door verschillende navigatie systemen, een stuk dubbel gereden, maar dit heeft verder geen plezier ontnomen, op 35 km na toch de rit zo goed als uit gereden. Ik heb er wel van genoten, de route ging langs de kleinere weggetjes welke je rijervaring uit het verleden weer een boost heeft gekregen.

Het is hier prachtig rijden. Weer zonnig met in de middag meer bewolking. Rond half vijf terug in het hotel, even opfrissen en dus tijd voor een drankje. Nadat de groep uit Duitsland terug was zijn de verhalen uitgewisseld.

De laatste dag de terugrit, tot nu toe heb ik alleen maar plezier aan het weekend beleeft dus volle bak aan de rit begonnen.

Ook nu weer een prachtige route, maar tussen de koffie stop en de lunch pauze begint de druk toe te nemen, en maak ik het besluit om na de lunch uit de rit te stappen, en helaas alleen terug te rijden.

Dit is ook alleen Motorrijden waar ik toch nog plezier aan kan beleven, al zijn het alleen maar snelweg kilometers.

Zoals ik had aangegeven met twee kleine onderbrekingen, goed thuis aangekomen.

Nu heb ik voor mijzelf alleen de vraag van hoe verder voordat ik op mijn oude kunnen terug ben.

Gewoon af en toe alleen motorrijden van de ritten die ik nog niet gereden heb, en verder aansluiten en blijven rijden zover als het gaat, dan zal het over een tijdje vanzelf weer als vanouds gaan.

 Kijk vooruit en veel rijplezier. André 

Friesland-rit 10-04-2022

We werden gewekt door een hevige regenbui en dan denk je al gauw: wat wordt het vandaag?

Op de radar gekeken en dat viel alles mee.

Samen met Kees Leegwater naar de start alwaar we exact om 9 min over 9 vertrokken. 

Op de Afsluitdijk al kijkend naar de vorderingen v.d. werkzaamheden, een indrukwekkend gezicht die enorme bergen grond en zand en niet te vergeten de basalt blokken. In Friesland aangekomen begon een perfect uitgezette toertocht .Vanaf huis was het fris maar dat ging de goede kant op.

Na ruim 100 km, het was inmiddels half 12, in de “ De Oude Schouw” waar we goed werden ontvangen smaakten de koffie met een grote punt appeltaart als vanouds. De route werd er niet minder mooi op. Het was prachtig om er te zijn. Er liepen zelfs koppels koeien van p.m. 150 stuks. Een keer was de weg kletsnat, doordat er een bui pas was geweest, maar we hadden de hele dag geen drup regen gehad. Na bijna weer 100 km. de lunch in Echten, ”De Fuke” was het goed vertoeven. Nu waren wij verzadigd maar de motoren hadden ook trek. En onze perfecte foutloze voorrijder zag een pomp waar de benzine maar € 2,- kostte. Maar dan begint het. Corina wilde perse helpen en eiste dat zij de slang zou vasthouden, maar er werd verteld dat als zij hem vast zou houden er niks in de tank kwam. En een ieder snapte het. Weer de rit opgepakt, langs perfecte weggetjes te kronkelen, naar het noorden richting afsluitdijk. Toen nog even benen strekken en op naar het laatste punt. Een goede keuze is het geweest dat deze rit een week is verzet. En dan met zo’n goed eind.

Dank aan de voorbereiders van deze perfecte toer.

Jan Kramer

Column: Communicatiesysteem.

Bij het kopen van mijn nieuwe helm, zie de column Pro league van Februari, heb ik aangegeven om het communicatiesysteem apart te nemen.

Nu rij ik een aantal weken met de nieuwe helm, en ben begonnen met het ontdekken van deze nieuwe toepassing.

De speakers en de microfoon zijn al ingebouwd en voor het communicatiesysteem kan je een standaard versie van Sena aankopen of de advance versie.

Ik heb voor de advance versie gekozen, daar ik ook woon-werk verkeer met de motor rijdt, lijkt het mij wel eens interessant om uit te proberen hoe het is met een achtergrond muziekje erbij.

De unit die je in de helm steekt heeft de afkorting SC1 A voor de advance versie , en de SC1S voor de standaard versie. Bij de standaard versie is het niet mogelijk om er direct radio mee te luisteren.

Het verschil tussen deze twee is dan ook beperkt, bij de advance versie zit er een radio bij ingebouwd zonder contact te leggen met je smartphone, en gaat de accu langer mee.

Nu bedenk ik mij eerst wat er allemaal mogelijk is aan nieuwe systemen waarmee je de motor kan koppelen. Even los; communiceren zijn alle mogelijkheden waarmee twee apparaten met elkaar gegevens kunnen uitwisselen. Nu met de aankoop van de Kawasaki Versus zit er een mogelijk op om de app te downloaden en je met de smartphone met de computer van de motor kunt communiceren.

Uitproberen en wat is het grote voordeel wat je eraan kunt hebben.

Dit valt op zich wel mee, de dag status van de motor zoals afstand verbruik maar ook onderhoudsinterval, zolang het geactiveerd is kan de motor de standplaats aangeven.

Hier heb ik even gebruik van gemaakt, maar zal mij er nog verder in moeten verdiepen.

Wel vindt ik het nuttig om uit te vinden of deze systemen interactie met elkaar hebben of dat er een tussen zit waar je dan geen gebruik van kan maken.

Even terug naar het communicatie systeem van de helm. Om met de mogelijkheden die dit systeem heeft contact te leggen maak je gebruik van bluetooth, hiermee kan je je smartphone koppelen, je navigatiesysteem en andere communicatiesystemen, zodat je onderweg met elkaar kunt praten.

Nu is dit door verschillende leveranciers op de markt gebracht, en kan ieder zijn eigen keus hierin maken als je een communicatiesysteem wilt aanschaffen.

Om het communicatiesysteem voor de Schuberthelm te activeren stop je de unit aan de ene zijde en de accu aan de andere zijde in de openingen van de helm.

Op de unit zit een aansluiting voor de laadkabel en twee knopjes + en -.

Als de accu onder het niveau komt van 25% krijg je dit te horen en gaat er en rood ledje branden, zodat je op tijd de accu aan het laadstroom kunt leggen.

Bij het opladen van de accu brand het LED lampje ook rood, totdat de accu geheel is opgeladen dan gaat de LED blauw branden.

Bij het activeren van het systeem zonder je smartphone gekoppeld te hebben kan je radio luisteren.

Ik kan een aantal commerciëlen stations ontvangen maar is niet heel standvastig, dit heeft te maken dat je een DAB verbinding hebt, en bij zoeken naar oplossingen wordt er aangegeven om een betere plaatst voor de ontvanger te zoeken, volgens mij wisselt deze alleen maar, goed voor de toekomst.

Bij het activeren van het systeem zonder je smartphone gekoppeld te hebben kan je radio luisteren.

Ik kan een aantal commerciëlen stations ontvangen maar is niet heel standvastig, dit heeft te maken dat je een DAB verbinding hebt, en bij zoeken naar oplossingen wordt er aangegeven om een betere plaatst voor de ontvanger te zoeken, volgens mij wisselt deze alleen maar, goed voor de toekomst.

Daarna heb ik mijn smartphone gekoppeld, en heb ik mijn vrouw gebeld. Goed duidelijk ontvangst.

Muziek op gezet die op mijn smartphone staat via Spoitfy, en daarna verbonden met een radio station. Ik moet bekennen dat dit allemaal vlekkeloos werkt.

Hierna heb ik het navigatiesysteem gekoppeld, voor de navigatie maak ik gebruik van een Tomtom 550 rider, en ook hier goed contact.

Met het doornemen van de gebruiksaanwijzing lees ik dat je een systeem tegelijk kan koppelen, met het koppelen van het navigatie systeem op de eerste twee ritten heeft dan ook goed zijn werk gedaan. Wat ik wel minder prettig ervaar is dat als de routeomschrijving afwijkt je het te horen krijgt dat je moet omkeren totdat je het volgende punt bent gepasseerd, zit er daarna opnieuw een afwijking in de route dan begint dit opnieuw.

Met de terugrit van de Friesland toerrit kreeg ik, nadat ik de telefoon opnieuw had geactiveerd, navigatie en de muziek van mijn smartphone door. Komt er een aanwijzing van de navigatie dan stopt de muziek, en na enig moment begint het weer te spelen.

Wat ik er wel raar aan vindt is dat de ene keer een paar seconde tussen zit en de andere keer minuten.

Nu ben ik net begonnen met het uitvinden welke mogelijkheden je met deze nieuwe aanpassing allemaal kunt doen. Daar moet je

wel een de tijd voor nemen heb ik al ontdekt, zodat je het systeem kunt bedienen als omschreven in de manuel.

Schrijf ik eerst dat Spotify vlekkeloos werkt, de eerste issues heb ik ook al ervaren, als ik Spotify opstart zonder verbinding te hebben dan blijft het systeem zoeken, heb je even muziek dan valt het weg, even de + aanraken dan heb je opnieuw muziek. Ik dacht gaan we thuis meteen uitzoeken. Nou mooi niet als ik alles uitgeschakeld heb blijft Spotify vrolijk op mijn smartphone doorspelen zonder dat je demogelijkheid hebt dat je systeem kan uitschakelen. Zo zie je maar weer iets om uit te vinden hoe het wel goed kan werken.

Veel rijplezier en kijk vooruit.

André

Eerste rit van het seizoen, zondag 6 mrt 2022.

Toen de mail met de route binnen kwam dacht ik: Ha, we mogen weer, maar dat viel even tegen, de Garmin wilde duidelijk nog niet meewerken. Op onverklaarbare wijze waren alle routes van de vorige seizoenen verdwenen. We hebben een paar weken geleden spontaan wel weer een nieuwe versie van Windows gekregen. Uiteindelijk geprobeerd Garmin expres opnieuw te downloaden. En daar was gelukkig veel weer terug. Daarna kon ik gaan proberen de route te laden en dat lukte nu zonder problemen.

Zondag 6 maart stonden er zo’n dertig rijders in een schitterend zonnetje bij de McDonalds gereed voor vertrek. Goed weer, alleen de stevige koude wind was enigszins spelbreker. Dus konden we op weg. De tourleider voorop en dertig motoren in een rij daarachter dat is best een indrukwekkende groep. De route leidde via Benningbroek en Sijbekarspel richting Middenmeer. In Sijbekarspel op de kruising van de dokter de Vriesstraat en de Nieuweweg wachtte Kees Vriend ons op om, na wat vertraging door startproblemen, bij ons aan te haken. Van hier ging het verder richting Den Oever. Voor mij was het bijzonder hoe we daar langs de zeewering reden en op een bepaald moment door de sluisdeuren Den Oever binnengingen.

Na deze plaats verder, langs de molen in Hippolytushoef, richting het Amstelmeer, over smalle weggetjes met hoge begroeiing erlangs, waardoor de kruisingen en wegen van rechts niet opvielen. Dat was voor degene die voor mij reed niet gemakkelijk, want diverse auto’s schoten van uit het niets zo de kruising op. Dit leverde een aantal stevige rembewegingen op.

Na de weg langs het Amstelmeer ging het richting ’t Anker in Kolhorn. Daar zaten we gezellig, de appeltaart smaakte uitstekend                   

en mijn koffie een half uur later ook. Maar ondanks een leuke omzet van dertig motorrijders deed men erg lastig over het afrekenen. Ik denk dat ze daar toch eens iets op moeten bedenken en dus niet het probleem bij de klant leggen. Misschien moeten we dit adres, zolang ze dit niet opgelost hebben, maar even mijden.

Het tweede deel van de route, ging best over bekend terrein, maar wanneer je van een andere richting komt dan je gewend bent, ziet het landschap er toch weer verrassend anders uit. De tocht ging richting Nieuwe Niedorp en Oude Niedorp. West-Friesland in de zon liet zich deze middag op zijn mooist zien. Traditioneel gezien, wisten we waar en hoe de rit ging eindigen. 

Waar? Bij Stam in Wognum. En hoe? Gewoon met z’n allen aan de snert met roggebrood en spek. Ook deze afsluiting van de rit was weer bijzonder gezellig. Twee leden waren al afgehaakt, eentje voor de eerste koffiestop en de tweede in Wognum, die moest nog klussen, ze weten niet wat ze gemist hebben.

Bij het vertrek vanuit Wognum heb ik nog even staan praten met een kandidaat gemeente politica. Ze gaf eigenlijk alle antwoorden waarop ik hoopte, dat maakt de keuze bij de verkiezingen voor de gemeenteraad een stuk gemakkelijker. Alleen verliep het gesprek wat moeizaam, omdat ze haar oordoppen nog in had, maar ook dat is voor een politicus niet vreemd (want die zijn wel vaker selectief doof).

Al met al was het een mooie tocht, met dank aan Jan en Jan van de toercommissie.

Groet, Luuk

Column: De Start.

Eindelijk na een lange periode van niet te kunnen rijden, is de tijd aangekomen om de eerste rit te maken.     

Eerst de druppellader uitschakelen de vloeistofniveaus controleren, en de banden op spanning zetten.                 

Dan even de motor van de standaard halen en met de motor heen en weer lopen.

Het voelt als vanouds en de adrenaline begint te stijgen, wat mij een tikje nerveus maakt, gezonde spanning denk ik dan maar.

De motor buiten neergezet, contact aan, de startknop bedient en de motor slaat direct aan, de motor draait verhoogt toeren en na een korte tijd begint de motor rustiger te draaien.

Inmiddels heb ik mij verder omgekleed en zet de nieuwe helm op.

Zonder nog even gebruik te maken van het nieuwe communicatie systeem zodat ik nog even geen navigatie, radio of andere toepassingen kan horen.

Het weer is na de laatste stormen eindelijk gezakt naar windkracht 4 en de zon schijnt zo nu en dan.

Omdat het erop zit en ik het op de vorige motor ook gebruikt heb zet ik de handvat verwarming op standje 1, het geeft me een wat rustiger gevoel als mijn handen warm zijn.

De buitentemperatuur is 10 a 11 graden, en het wegdek is droog.

Ik neem plaats op het zadel en rijd rustig de straat uit, even remmen en even sturen, en het gevoel krijgen dat ik meer dan een half jaar gemist heb.

Als ik het dorp uit rij, neem ik direct het besluit om een mooie dijkroute te rijden.

Het is een thuiswedstrijd dus weet ik hoe de motor zich gedraagt op deze wegen.

Na een kilometer of 4 rechte wegen te hebben afgelegd, een paar remproeven te hebben gedaan, met opgevolgd abrupt optrekken, krijg ik het oude gevoel een beetje terug.

Dan stuur ik de eerste dijk weg op, in de derde versnelling neem ik een flauwe bocht, met het uitkomen gas erop, doorkijkende na de volgende bocht, die zich even makkelijk laat nemen, uitkomend door schakelen met de quickshiffter naar 4, dan door naar 5 en rijdt je no time boven de toegestane snelheid.

Even aan de remhendel en terug naar drie de volgende bocht in, de wind wordt iets sterker en komt schuin van voren.

Het is weer terug het gevoel van fantastisch, ieder zijn eigen machine en zonder onderscheidt te maken welk merk of type machine je rijdt, wat vind ik dit toch een fantastisch machine, en wat is het heerlijk om motor te rijden

Ik draai een provinciale weg op en met de quickshiffter schakel ik snel door naar de 5^e versnelling, om dan met de hendel naar de 6^e versnelling door te schakelen. Als je onder de 4000 toeren gebruik maakt van de quickshiffter schakelt het niet zo soepel, en volgens het instructieboekje wordt het ook zo omschreven. Na een paar kilometer sla ik af naar het volgende dijkweggetje, en opnieuw laat ik mij verleiden om in verhoogde snelheid de motor door de bochten te sturen. Ondanks dat het rustig is kom je natuurlijk een paar rijders tegen die een stuk langzamer rijden, even links af om een vrije weg te creëren en dan weer gas erop, nu heb ik de wind in de rug en kijk op de teller voor wat ik heb afgelegd, de tijd staat al over vieren en de bewolking neemt toe. Het zou in de namiddag kunnen gaan regenen en de wind zal ook weer oplopen naar kracht 6, dus neem ik het besluit dat het voor de start van het motorseizoen genoeg geweest is.

Op weg naar huis realiseer ik mij dat er wel een fotootje gemaakt had kunnen worden, helaas even erbij ingeschoten.

De provinciale weg op, naar huis, leuk aan deze weg is dat er een aantal rotondes in liggen, welke mij dan opnieuw verleiden om de bocht uit gas erop doorschakelen met de quickshiffter verhoogd in toeren en de volgende rotonden nemen, opnieuw fantastisch.

Thuis aangekomen voel ik mij een stuk vrijer en blijer wat is het motorrijden toch genieten.

Ik kijk uit naar 6 maart, de eerste rit met de vereniging:   de start van het nieuwe motorseizoen.

De helm gaat af en de motor wordt in de garage geparkeerd, het zal tegen half vijf zijn als ik de woonkamer instap.

Ik kijk op de klok en tot mijn verbazing is het pas half vier, O ja de zomertijd staat nog in gesteld en voordat ik mij bedenk dat ik nog een uurtje langer had kunnen rijden slaat de wind de regen tegen de ramen. Of het zo had moeten zijn.

Voor iedereen een fantastisch motorseizoen toegewenst, en

Veel rijplezier en kijk vooruit.



André van de Water.

Column: Pro League.

Het is best een rare tekst als ik naar het begin kijk, maar aan de andere kant komt het wel overeen naar waar ik op zoek ben geweest.

Zoals ik in de vorige column heb aan gegeven, is de maand Februari voor mij de maand om naar dat te zoeken wat ik, of wil hebben omdat het vernieuwd moet worden, of het is gewoon een hebbedingetje.

Wedstrijd? Nou dat gevoel krijg je wel als je naar de hoeveelheid aangeboden helmen gaat kijken dan is er een enorm aanbod.

Voor mijn gevoel ben ik eerst naar mijn verleden gaan kijken in vergelijking met welke in nu draag.

Mijn huidige helm is een HJC C90, een middenklasse systeemhelm.

Deze helm heb ik aangekocht dat ik als her-opstapper het gehele motorpak plus laarzen en handschoenen erbij nam.

Voor de prijs is het achteraf niet zo goedkoop als dat er wordt voorgehouden. Nu heb ik al snel een tweetal mankementen aan het binnenwerk gehad, die wel onder garantie netjes zijn afgehandeld.

Maar toch, het geluid wat wordt doorgelaten is best hoog (opgelost met oordoppen), en het comfort is daarin niet erg hoog.

Met een kleding medewerkster van een motorzaak in gesprek geraakt, en zij heeft aangegeven dat ik wel een stap terug heb gedaan met de vorige helm. Mijn laatst gedragen helm was een Schubert C2.

Daarvoor de eerste Schubert systeemhelm, die had volgens mij nog geen nummering.

Maar goed met het verleden kan ik een groot deel van het aangeboden helmen filteren.

De aan te kopen helm wordt een systeemhelm, dan vallen er al heel veel helmen af.

En met deze info ben ik op zoek gegaan naar wat er het beste uitkomt, natuurlijk ook met het nieuwste wat op de markt wordt aangeboden.

Met lichte nieuwsgierigheid ben ik bij verschillende motorzaken en motorkledingzaken langs geweest om een de nieuwe Schubert C5 te bekijken.

De nieuwe C5 heb ik naast de Shoei Neotec II en de Nolan N100-5 gehouden, en nog de oudere

C4 Pro. De prijs heb ik niet als eerste beoordeeld, wel heb ik een aantal reviews gelezen, en de mogelijkheid om een communicatie systeem erbij aan te kopen.

Van een collega heb ik ook het advies tot mij genomen, om ook via de digitale weg op zoek te gaan.

Tussen al het nieuws heb ik een aantal helmen gepast om te voelen welke nu comfortabel zit en het beste past. Natuurlijk in de aangegeven helmen zoals hierboven zijn genoemd.

Hier kwam voor mij de C4 Pro het beste uit de bus, deze helm sloot geheel om mijn hoofd, eigenlijk nog beter dan de C5, die trouwens maar in twee buitenschaalmaten te verkrijgen is, ten aanzien van de C4 Pro en de Shoei Neotec II met drie buitenmaten.

De Shoei Neotec II kwam ook goed uit de bus en de verkoopster was er op beoogt dat deze helm het beste is, als hij niet comfortabel genoeg is passen we gewoon het binnen werk aan was haar advies.

Nu heeft mijn verleden een stukje in de Schubert stal opgebouwd dus heb ik toch een kleine verwijzing naar de ervaring met dit merk

Ik heb de Nolan ook gepast, daar mijn eerste motorhelm een Nolan is geweest, maar deze zat of iets te ruim of iets te krap.

Met een pak informatie en prijzen ben ik huiswaarts gekeerd om het is goed te gaan overdenken en heb mijn besluit genomen dat het de Schubert C4 Pro gaat worden.

Nu valt dit type helm sterk in de uitverkoop met de komst van de nieuwe C5, dus ben ik op internet gaan zoeken waar nog een helm maat te vinden valt.

Nu ben ik geen voorstander van om zaken die je zeker moet passen voordat je het aankoopt via Internet te bestellen, maar zoals ik al heb aangegeven via de ervaring van een collega ben ik het toch gaan proberen.

Nu ben ik de C4 Pro in de uitvoering Merak tegengekomen bij een aanbieder waar ik al kleinere bestellingen bij heb geplaatst die je niet hoeft te passen voor de aankoop, en hier goede service van heb gekregen.

Tevens zit er op de Schubert C4 pro de aansluiting voor een communicatiesysteem, en heb deze erbij besteld. Voor het gebruik van de het communicatiesysteem later meer.

De levering is netjes bezorgt op het aangegeven tijdstip, en de helm past perfect, zoals al eerder gepast te hebben.

Laat het motorseizoen maar van start gaan, ik heb er super veel zin.

Veel rijplezier en kijk vooruit.

Andre van de Water.

De afsluiting van de Zuiderdijk, aan de noordwestkant van het IJsselmeer, houdt ons al heel lang bezig. Van reeksen telefoontjes tot onaangekondigde bezoeken, van mails tot waterbedacties, flyercampagnes en bezwaarschriftlawines: niets was ons te gek. Er blijft nog één stap over. Die gaan we nu zetten. Tekst: Vera de Bruijn

Zoals bekend werd het grootste deel van de op ons initiatief ingediende bezwaarschriften tegen de afsluiting van de Zuiderdijk ongegrond verklaard. Heel simpel: een kwestie van niet in de buurt wonen, sprak men (…). Daarna kwam de hoorzitting met de onafhankelijke adviescommissie van de wegbeheerder, het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier (HHNK). Met het door die commissie uitgebrachte advies waren we verre van blij. We voelen ons nog steeds niet gehoord, en dat lijkt men maar niet te willen horen. Herroep de afsluiting. In een laatste zet om een gang naar de bestuursrechter te voorkomen, gingen we op bezoek bij de genoemde wegbeheerder, HHNK. We spraken met Rob Veenman, algemeen bestuurslid van dit waterschap. Ons uitgangspunt: de gemeente Drechterland, initiatiefnemer van de afsluiting, heeft bij het onderzoek naar de afsluiting verzuimd ons te horen. Bovendien is het onderzoek niet volgens de algemene beginselen van behoorlijk bestuur uitgevoerd. Onze suggestie: herroep de afsluiting en laat het onderzoek nogmaals uitvoeren, nu wél volgens de regels en in onze aanwezigheid. Naar de rechter Samengevat komt de positie van het waterschap op het volgende neer: Drechterland is verantwoordelijk voor het onderzoek. Het waterschap stelt dat het uitgevoerde onderzoek voldoende aannemelijk gemaakt heeft dat er sprake is van overlast. Dus volgt er actie, en wel in de vorm van een afsluiting. Het bezwaar dat de MAG en anderen daartegen aangetekend hebben, is beoordeeld door een onafhankelijke adviescommissie. Als de commissie volgens de toetsing van het waterschap geen fouten gemaakt heeft, wordt het advies overgenomen. Is een partij het daar niet mee eens? Dan is een gang naar de rechter de enige stap. Aan de slag De MAG zit tussen twee partijen in. HHNK hoefde het onderzoek van Drechterland niet te toetsen, en Drechterland houdt zich vast aan het besluit dat HHNK op basis van dat onderzoek genomen heeft. Die rechter gaat er dus komen. In ons voordeel pleit onder meer dat het waterschap ervan is uitgegaan dat er geen waterbedeffect zou optreden. Veenman: “Gebeurt dat wel, dan moeten we ons besluit herzien.” Aan de slag!

Wegbeheer waterschappen Rob Veenman liet ons aan het begin van ons gesprek weten dat wegen eigenlijk niet (meer) onder waterschappen zouden moeten vallen. De naam zegt het al. In 1993 is besloten dat er maar drie wegbeheerders dienen te zijn: rijk, provincies en gemeenten. De realiteit loopt hier nog op achter. Op dit moment beheert nog een kwart van de waterschappen wegen. Bij HHNK is men inmiddels van 1.400 naar 500 kilometer gegaan. Per januari 2023 wordt ook de Zuiderdijk een gemeentelijke weg.

Een half jaar later had hij een Kreidler cross-brommer gekocht. Dat was echt je van het zoals wij dat noemde. Hier zat meer vermogen in en werd daarnaast ook nog opgevoerd.

Er kwam ook een tweede Kreidler die voor de verkoop bedoeld was. Deze had een defecte versnellingsbak, nu gelijk een leuke uitdaging om dit principe te leren. Oorzaak van de defecte versnellingsbak was een gebroken schakelvork.

Voor wie Amsterdam van toen een beetje kent, was er een filiaal van, van Veen Kreidler op de stadhouders kade. Hier konden we ook onderdelen bestellen of afhalen. 

Op 8 november jl zijn wij, Luuk en ondergetekende geweest op de
RABO ClubSupport avond bij Van de Valk te Hoorn.
Toen wij binnenkwamen konden wij eerst de gouden envelop met als inhoud een cheques in ontvangst nemen met als mededeling dat de gouden envelop nog niet geopend mocht worden. Daarna werden we verwelkomt door het piratenkoor "de Landlubbers".                                                                Bij opening van de avond hield de directeur van de Coöperatie RABO bank het openingswoord. Daarna kwam er een interview met Geert Schipper welke heeft meegedaan aan de Paralympische zomerspelen 2021 in Tokyo. Geert deed mee voor het onderdeel triatlon en heeft helaas een 4^e plek behaald. Hij had voor deze avond zijn speciale fietsen op maat meegenomen en we kregen uitleg over deze fietsen. Uiteraard vertelde hij ook uitgebreid over de zomerspelen van Tokyo. Geert zoekt voor beoefening van zijn sport nog sponsors! Na dit interview kon iedereen de gouden envelop open maken. Voor onze vereniging zat er een cheque in van € 180,00. Wat inhoudt dat er 22 stemmen zijn uitgebracht op onze vereniging. Na afloop konden wij nog genieten van een drankje en een borrelhapje. Om half elf gingen we naar huiswaarts.

Gerard

Uitkijkend naar wat er komen gaat is het besluit genomen om naar een tourmotor te kijken. Langs de BMW dealer geweest en langs de Kawasaki dealer want de Versys 1000 vond ik ook een kanshebber. Bij NIWA stond een Grand Tour in de showroom dus na de testrit verkocht. Hiermee kwam wel een tourrit te vervallen, maar ach. In mijn vakantie even de eerste 1000km op de teller gezet, zodat ik de motor vol kon gebruiken voor de monsterrit, kortweg opnieuw fantastisch.

Rondje Noord-Nederland.

Op het moment dat de mail, met de route voor 5 juni, binnenkwam, de bijlage in Basecamp gezet. Kon je de route bekijken, om te zien of er, voor mij bekende stukken in zaten, want een deel van mijn jeugd lag in de Kop van Overijssel. Ergens heb ik opgevangen dat de voorzitter van de toercommissie er heel gelukkig van wordt, als één van de deelnemers aan een rit zich spontaan aanbiedt, om een verslagje te schrijven voor het clubblad. Dus, laat ik me maar nuttig maken.

Tien man en één vrouw vertrokkenen vanuit Wieringerwerf, reden de afsluitdijk over en doken bij de eerste gelegenheid het Friese landschap in. We reden over goede, uit vorige Friesland-routes redelijk bekende binnenwegen. Het mooie Friese landschap is weids, leeg, vlak, groen en winderig, met zwartbonte koeien in de wei en hier en daar schapen.

Bij “Eet Tapperij Bijsterbosch” in Welsum, op een leuk terras, in verschillende niveaus, konden we de inwendige
mens versterken.

Naschrift redactie: Kijk eens op onze website bij de rubriek: Foto’s.

Daar staat een leuk filmpje van deze rit die Harry Morsink heeft gemaakt. 

Kilometertellerstand registreren per 1 juli verplicht

Vanaf 1 juli 2021 moeten erkende garagebedrijven de kilometerstand van motorfietsen registreren. Met de verplichte registratie krijgt de koper betrouwbare informatie over tellerstanden van motoren en wordt fraude met tellerstanden teruggedrongen. Dit meldt RAI Vereniging.
 
Erkende garagebedrijven moeten de tellerstanden van alle voertuigen die als motorfiets geregistreerd zijn en die met een motorrijbewijs gereden mogen worden bij de RDW registreren. Dat geldt ook voor driewielers, zoals trikes.

Fraude voorkomen

De registratie moet economische fraude tegengaan en de verkeersveiligheid verbeteren. Een motor met een teruggedraaide kilometerteller is duurder in aanschaf en in onderhoud. Dat komt omdat de motor dan meer kilometers heeft gereden dan de kilometerstand aangeeft en noodzakelijk onderhoud is veelal gekoppeld aan die kilometerstand.

Inzicht in tellerstanden

De informatie over tellerstanden van motorfietsen is vanaf 1 juli 2021 beschikbaar. Zo kunnen eigenaren bij verkoop van hun motor de potentiële kopers een overzicht van geregistreerde tellerstanden (bijvoorbeeld met het RDW-Voertuigrapport) bieden.

Van personenauto’s en bedrijfswagens worden de tellerstanden al langer geregistreerd. Vanaf 1 juli 2021 wordt dit nog vaker gedaan omdat bedrijven bij elk(e) reparatie, onderhoud of bandenwissel de tellerstand moet registeren. Nu is dat pas verplicht bij een bedrag vanaf 150 euro. Hierdoor worden er voor deze voertuigen nog meer tellerstanden geregistreerd. Zo ontstaat een completer overzicht van de tellerstanden op verschillende momenten.

Gezamenlijke wens

Teller registratie van motorfietsen is een wens van de motorbranche, de Vereniging Aanpak Teller fraude en de overheid. De RDW beheert het register met tellerstanden en geeft op basis van die informatie een overzicht daarvan in het RDW-Voertuigrapport.

Eerste dagrit (16-05) van 2021 !

De uitgezette rit ging naar het rivierengebied en was ± 350 km lang. Nou was de weersverwachting voor 16 mei best spannend. Wat doe je dan als toercommissie; doorgaan of niet ? 
Na toch besloten hebbende dat we gingen starten, toch even op de buienradar gekeken en dat viel wel mee. Dus keurig om negen uur is de eerste groep van 6 met 1 bijrijder gestart en de tweede groep startte keurig op tijd. Totaal 13 motorrijders en 1 duo passagier.

Heel fijn om Harry Morsink weer te verwelkomen met zijn nieuwe bike een Triumph Tiger 800.

Ik reed mee in groep twee en het was bij de start wel dusdanig weer, dat we allemaal de regenkleding hebben aangetrokken. Maar wij, “de bikkels van West-Friesland” gingen toch maar even van start. Het viel op zich best mee tot we Utrecht voorbij waren. 
In de verte zag je hem al hangen een buitje 😊. Het leek wel een waterval waar we inreden. Man man, wat een water !
Maar gelukkig erg kort.

De eerste koffie stop was op de parkeerplaats van een fort. Daar waren we dus niet welkom want het was nog geen 12 uur. Jammer, maar weer verder. Toen zagen we groep 1 die net klaar was met de koffie en dus maar aangesloten op deze plek. Groep 1 ging meteen weer verder. En wij onder het genot van een zonnetje even aan de koffie. 

Weer op weg en dat ging prima. Zon en regen wisselde elkaar af maar geen stortbuien meer. Ineens zien we groep 1 voor ons uit rijden dus de lunchstop gehouden op de trottoirs in een van de dorpjes.                

Mooie wegen en dijkjes gezien deze dag en relatief weinig verkeer op de weg. Opvallend hoeveel wandelaars er toch op uit zijn getrokken deze dag. Goed, wij weer verder en toch ook op zoek naar een leuk terras, want die zijn na 12 uur weer open. Uiteindelijk in Groot Ammers neergestreken bij eetcafé het Posthuijs. Hier hebben we ouderwets gezellig op het terras gezeten. Lekker gegeten en een beetje slap lullen. Wat een heerlijke dag toch. En daarna op naar huis. 

Want ook aan deze fijne rit kwam weer een einde.
Met dank aan de uitzetters en de voorrijders die dit weer mogelijk hebben gemaakt

Jan Ditz

GUZZI RIT 9 MEI 2021.

In “De Koppeling” van mei stond een uitnodiging van Jack Verhulst en Kees Vriend om deel te nemen aan een rit van de Moto-Guzzi club. Daar kwam nog een appje achteraan van Kees Bot, of er naast hem nog meerdere MCWF-leden waren die daar ook aan wilden deelnemen. Mij leek het wel wat en Albert, Renata, en Henk kennelijk ook, zo ontstond er een groepje van vijf rijders.

De afspraak was om 10.30u te vertrekken van café De Post in Midwoud. Een stevige regenbui leverde wat vertraging op, maar na korte tijd knapte het weer op en konden we, met Henk als kopman en mijn persoon als staartrijder, vertrekken. Via de Broerdijk ging het langs Abbekerk, richting De Weere langs het busstation. Over dat kronkelweggetje werd ik, in mijn lesperiode, door mijn instructeur geregeld een aantal keren heen en weer gejaagd, om de bochtentechniek te oefenen, wat je onderweg zoal niet te binnen schiet.